Για μια «παράσταση ηθοποιών που αφηγούνται μια σκληρή ιστορία με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε ο θεατής να φεύγει με αισιοδοξία και με διάθεση για ζωή», μιλά στο artplay.gr ο Κων/νος Ασπιώτης που σκηνοθετεί το έργο
του Αλμπέρτο Κονεχέρο «Η Σκοτεινή πέτρα», εμπνευσμένο από τη ζωή του Ραφαέλ Ροντρίγκεθ Ραπούν , μηχανικού ορυκτών πόρων, γραμματέα του θιάσου La Βarraca και συντρόφου του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα τα τελευταία χρόνια της ζωής και των δύο. Ισπανία 1937, Εμφύλιος. Ο τραυματισμένος Ραφαέλ, έχει συλληφθεί απ’ τους φασίστες Φαλαγγίτες του Φράνκο. Περνάει τις τελευταίες του ώρες, αντιμέτωπος με τον νεαρό φρουρό του, Σεμπαστιάν. Πολύτιμα θεατρικά έργα που του είχε εμπιστευτεί ένας φίλος του ποιητής πρέπει να σωθούν και ο Σεμπαστιάν είναι ο μόνος που μπορεί να τον βοηθήσει. Ο ποιητής είχε εκτελεστεί ένα χρόνο πριν. Ονομαζόταν Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Ένα ζωντανό έργο για την μνήμη ως χώρο δικαιοσύνης αλλά και για την ανάγκη της λύτρωσης. Ωδή στην ανθρώπινη επικοινωνία και στην ουσία της ελευθερίας.
Το βραβευμένο έργο του Αλμπέρτο Κονεχέρο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Θέατρο Κιβωτός την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ σε μεταμεσονύχτια παράσταση. Γράφει ο Κων/νος:
“Η σκοτεινή πέτρα” είναι ένα έργο που μιλάει κατευθείαν στο συναίσθημα του θεατή. Σε μία εποχή, την σημερινή, όπου αισθάνομαι πολλές φορές στην ατμόσφαιρα την σάπια μυρωδιά ενός εμφυλίου και ελπίζοντας ότι στην πραγματικότητα είμαστε πολύ μακριά από μια τέτοια φρίκη, αυτό το υπέροχο έργο του Αλμπέρτο Κονεχέρο έρχεται να μας υπενθυμίσει πόσο σημαντική είναι η ζωή. Πόσο δεν ζούμε τα πράγματα την στιγμή που μας συμβαίνουν. Πόσο σημαντικό είναι να τα εκτιμούμε και να μην τα θεωρούμε αυτονόητα. Πόσο ωραίο είναι να ζούμε!
Η παράσταση αυτή είναι μια παράσταση ηθοποιών . Είχα τη χαρά και την τιμή να δουλέψω με δύο εξαίρετους ηθοποιούς (Σταύρος Ράγιας, Γιάννης Τσεμπερλίδης) οι οποίοι αφηγούνται αυτήν την σκληρή ιστορία με τέτοιον τρόπο που νομίζω πως ο θεατής θα φεύγει με αισιοδοξία από το θέατρο και με διάθεση για ζωή. Αυτό το νομίζω επειδή εγώ έτσι αισθάνομαι την ώρα που παρακολουθώ πρόβα. Μαζί με τους συντελεστές (Ηλένια Δουλαδίρη – σκηνικά / κοστούμια , Θέμης Καραμουρατίδης – μουσική, Τάκης Λυκοτραφίτης – φώτα), που θαυμάζω έτσι κι αλλιώς τη δουλειά και το μυαλό τους, και με μια ομάδα εργατικών ανθρώπων που δούλεψαν με έρωτα για αυτήν την παράσταση, βρισκόμασταν καθημερινά μπροστά σε αυτό που λέμε μαγικές στιγμές θεάτρου. Δουλεύουμε όλοι μαζί από τον Μάιο και τώρα ήρθε η ώρα, περήφανα, να παρουσιάσουμε στο κοινό μια δουλειά που πολύ αγαπάμε.
Κων/νος Ασπιώτης
