«Χρόνια πολλά Φεντερίκο! Περάσαμε οχτώ μήνες δημιουργίας μαζί σου. Πενθήσαμε το θάνατό σου. Μισήσαμε την έλλειψη αυτογνωσίας σου κάποιες φορές. Αγαπήσαμε τη φαντασία σου και την ευαισθησία σου. Όπου να ΄ναι η ταινία σου παίρνει το δρόμο της επί σκηνής», γράφει σε ένα τρυφερό και βαθιάς συγκίνησης, προσωπικό σημείωμα προς τον Φεντερίκο Φελίνι, σήμερα 20 Ιανουαρίου, ανήμερα των γενεθλίων του, η Κατερίνα Δαμβόγλου, με αφορμή την πρεμιέρα του έργου «La strada». Η παράσταση θα ανέβει την 1η Φεβρουαρίου στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία των FlyTheatre, του Robin Beer και της Κατερίνας Δαμβόγλου που συνεχίζει γράφοντας στο artplay.gr: « Ο δρόμος. Λα Στράντα. Μια ρομαντική ιστορία έλλειψης αγάπης, κατανόησης, μοναξιάς.
ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal mode
Ο λόγος που επιλέξαμε αυτή την ταινία άλλαξε όσο ο κόσμος γύρω μας άλλαζε. Η ταινία και η θεματική της είναι πάντοτε μαζί μας. Η οπτική γωνία από την οποία κοιτούμε το Λα Στράντα είναι η μεγάλη μας αλλαγή. Υπάρχουν περισσότεροι Ζαμπανό σε αυτόν τον κόσμο απ’ ότι κλέφτες ποδηλάτων είχες πει το ’54.
Ναι Φεντερίκο. Έχεις δίκιο. Και δεν ομολογούμε στον εαυτό μας πως μια δικαιολογία, ένα τραύμα, μια προσβολή, αρκεί μερικές φορές για να τον βγάλουμε από μέσα μας. Σαν τυφλοί δε θα το παραδεχτούμε ποτέ. Και θα κοιτάξουμε τον καθρέφτη με κατηγορώ γιατί θα πούμε, άλλος είναι, όχι εγώ. Βολικό. Η εύκολη οδός. Άλλη μια συμβολική ερμηνεία της ιστορίας σου. Ποιό δρόμο να διαλέξω και πώς να φτάσω εκεί; Με βία; Με πειθαρχία; Με ασύδοτη ελευθερία;
Italian film director and screenwriter Federico Fellini on a break between takes on-set, circa 1970’s.
Τρεις οι κεντρικοί χαρακτήρες της ταινίας. Στην παράστασή μας βάλαμε και σένα. Το μέγα κουκλοπαίχτη. Πάντοτε παρόντα, ικανότατο να παίξεις όλους τους ρόλους, μιας που από σένα βγήκαν. Είσαι ένας κομπέρ, σχολιαστής. Εκεί για να ακυρώσεις το στομφώδη περφόρμερ Ζαμπανό. Να μας κλείσεις το μάτι μιλώντας για κλόουν, θέαμα και βία. Χωρίς οίκτο για τη Τζελσομίνα, πατρικά την ταΐζεις λόγια μαγικά. Γιατί; Γιατί κατανοείς την αθωότητά της. Μια αθωότητα που περιέχει την πιο άδολη σοφία. Αυτή της αυτογνωσίας. Και κλείνεις συνενοχικά το μάτι στον Τρελό. Γιατί η ελευθερία του από εσένα πηγάζει. Γνωρίζετε κι οι δυο εξ’ αρχής πως όλα ένα παιχνίδι είναι. Ένας καθρέφτης παραμορφωτικός. Ένας παλιάτσος. Κι όλοι παλιάτσοι είμαστε. Ανίκανοι να αναγνωρίσουμε τις στιγμές που κάνουν τη ζωή. Τυφλά οδηγούμενοι προς θάνατο ψυχικό.
Είναι σκληρή η ιστορία σου. Και τότε γιατί τη θυμόμαστε νοσταλγικά; Μοιάζει με την περιγραφή σου της πρώτης εμπειρίας σου στο τσίρκο. Ένας κλόουν εκτός σκηνής, εκτός προγράμματος, πλένει με τα χέρια σου ένα άγριο θηρίο. Μισοβαμμένος, μισοντυμένος και ο χώρος γύρω του μύριζε αίμα. Κι από πίσω το χειροκρότημα. Μπορεί να ήταν παραμύθι. Αλλά προς αυτό πορευτήκαμε. Και σε βάλαμε μέσα για να μας πεις αν θα σε δούμε ή όχι. Αν βλέπουμε τη ζωή ή όχι. Τι μας μένει τελικά;»
Χρόνια πολλά Φεντερίκο.
Ευχαριστούμε
Κατερίνα Δαμβόγλου
20/1/19
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση, Διασκευή: (FlyTheatre) Κατερίνα Δαμβόγλου
Σκηνοθεσία: (FlyTheatre) Κατερίνα Δαμβόγλου, Robin Beer
Σχεδιασμός Ήχου και Εικόνας: (FlyTheatre) Robin Beer
Μουσική: Νίκος Γαλενιανός
Στίχοι τραγουδιών: Λίνα Νικολακοπούλου
Σκηνικά: Ερμίνα Αποστολάκη
Κοστούμια: Νατάσα Σταματάρη
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Παίζουν οι ηθοποιοί
Μιχάλης Βαλάσογλου, Σοφία Μαραθάκη, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Κωνσταντίνος Mωραΐτης, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Ρόζα Προδρόμου, Γιώργος Σύρμας, Εριφύλη Στεφανίδου, Απόστολος Ψυχράμης
Φωτογράφος παράστασης: Κάρολ Τζάρεκ
