“Η αναπαράσταση μιας ιστορίας από μια ομάδα, έναν θίασο (κοκ) είναι, θεωρώ, η αφήγηση της ιστορίας αυτής από τη μεριά των ανθρώπων που την παρουσιάζουν. Δεν είναι πια από τη μεριά του συγγραφέα”, σημειώνει στο artplay.gr ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Σίμωνας με αφορμή την πρεμιέρα της “Κυανής” βασισμένη στη νουβέλα της Μ. Σέλλεϋ, Ο Θνητός Αθάνατος στο Θέατρο Rabbithole από την Ομάδα Νοσταλγία στις 12 Ιανουαρίου. “Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό, απλώς τώρα μου κάνει εντύπωση, διότι στην Κυανή κατάλαβα ότι οι πρώτοι θεατές του έργου ήταν η ομάδα μας. Οι μετέπειτα θεατές που θα δουν την παράστασή μας, θα είναι επί της ουσίας οι άνθρωποι που θα ακούσουν τις εμπειρίες τις δικές μας. Τις μαρτυρίες. Είναι η πρώτη φορά που μας συμβαίνει αυτό. Νομίζω πως εξηγείται από τον τρόπο δημιουργίας της Κυανής.
Η Μαίρη Σέλλεϋ έγραψε έναν μικρό ύμνο στην αγάπη και τον έρωτα μέσα από το δικό της πρίσμα. Ένας άντρας ερωτεύεται μια γυναίκα. Από τον αβάσταχτο πόνο που του δημιουργεί το «κυνήγι» του ποθούμενου ατόμου στρέφεται σε μια λύση ανάγκης: θα πιει το φίλτρο που έφτιαξε ο δάσκαλός του πιστεύοντας ότι θα γιατρευτεί από τον έρωτα [!]. Δε γιατρεύεται. Το φίλτρο τον κάνει αθάνατο και η αρχική δύναμη που του δίνει είναι μια αιώνια κατάρα, να ζήσει για πάντα και να βλέπει την γυναίκα που ερωτεύτηκε να γερνάει. Έζησε μαζί της ολόκληρη τη ζωή του και στο τέλος την έθαψε και έφυγε πικραμένος για τον Βορρά.
Αυτό είναι το αφήγημα της Σέλλεϋ, αυτό και το σχόλιό της για τον έρωτα, γραμμένο το 1833, μετά από γεγονότα απίστευτου προσωπικού πόνου που έζησε.
Παρακολουθώντας την ιστορία, σα θεατές που την φέρνουμε πάντα στα μέτρα και στα σταθμά τα δικά μας, ανοίξαμε διάλογο με μια παρόμοια ιστορία, γραμμένη με βάση την Σέλλεϋ: παράλληλα γεγονότα και ήρωες, ένα déjà vu ανατριχιαστικό, μια ιστορία που επαναλαμβάνεται μέσα στους αιώνες, γι’ αυτό και αποτελεί μια κλασσική περίπτωση, μια καταραμένη saga (σαν την ιστορία του Δράκουλα που περιμένει να ξαναβρεί τον έρωτα αιώνες μετά).
Ο Φρανκ γνωρίζει την Μπεθ. Από την αφόρητη δυστυχία που του δημιουργεί η σκέψη πως αυτός ο απόλυτος έρωτας μπορεί να χαθεί ανά πάσα στιγμή, πως το γλυκό παιχνίδι των πρώτων ημερών θα δώσει την θέση του στην απογοήτευση, αποφασίζει το απίστευτο. Μέσω του δασκάλου του παίρνει την ευκαιρία να φύγει (ως πειραματόζωο) σε έναν μακρινό αστέρα που μελετούν οι επιστήμονες. Θα πάρει μαζί του και ένα φίλτρο, που σκοτώνει αργά αργά την μνήμη – απαραίτητο συστατικό για κάποιον που εξορίζεται αιώνια (ίσως) και έτσι θα τον γλιτώσει από την τρέλα. Θα παραμείνει πενήντα χρόνια εκεί. Μέχρι να τον επισκεφτεί ο δάσκαλός του και να του πει πως η Μπεθ γέρασε (φυσικά!) και πεθαίνει. Ο αγέραστος (λόγω σχετικότητας του χρόνου) Φρανκ αποφασίζει να τη δει. Να επιστρέψει στη γη και να την προλάβει πριν πεθάνει. Παράλληλα, θα διαβάζει ένα ημερολόγιο που του έστειλε η Μπεθ: ένα φανταστικό βιβλίο που έγραφε για όλη της την ζωή με το πώς έβλεπε να ζει τα χρόνια μαζί του. Μια ζωή που εδώ δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Απλώς τη φαντάστηκε.
Αυτή είναι η Κυανή. Όχι μόνο η μεταφορά του μύθου και της πλοκής της Σέλλεϋ, αλλά η ματιά για το πώς βιώνουμε αυτήν την ιστορία τώρα. Μια μελαγχολική ματιά και σίγουρα πιο μάταιη. Ένας πικρός συσχετισμός του έρωτα στα χρόνια του ρομαντισμού με τα χρόνια τα δικά μας.
Στην Κυανή ο έρωτας δε βιώνεται μαζί με τον άλλον. Αλλά τον βιώνει ο καθένας μόνος του. Αυτό είναι και το βασικό στοιχείο της διασκευής, αλλά και το βασικό σχόλιο, η έναρξη των σκέψεων για τον διάλογο που τοποθετούμε με το έργο της Σέλλεϋ και με τους θεατές. Μπορεί κάποιος να μας πει ότι βιαστήκαμε να τοποθετηθούμε πάνω στο θέμα αυτό ή ότι πήραμε αρνητική στάση. Αλλά εμείς ξεκαθαρίσαμε πως με την Κυανή, ο έρωτας επιστρέφει. Ό,τι και να σημαίνει αυτό.
Γιώργος Σίμωνας
Tαυτότητα παράστασης
Σύλληψη, Σκηνοθεσία: Γιώργος Σίμωνας
Σκηνικά: Τώνια Ράλλη
Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Φωτισμοί: Γιώργος Κορδέλλας, Γιώργος Σίμωνας
Βίντεο: Ελένη Παπαϊωάννου
Μακιγιάζ/ Φροντιστήριο: Mαρίνα Πινιατώρου
Ηθοποιοί: Ηώς Αντωνοπούλου, Αχιλλέας Βατρικάς , Μάγδα Γκουβέρου, Δανάη Γουλιέλμου, Αναστασία
Δεμέστιχα, Δημοσθένης Ελευθεριάδης, Γιάννης Καραλής, Ηλίας Μενάγιερ, Ελένη Παπαϊωάννου
Κατασκευή σκηνικού: sickmyduck.lab
Boηθοί σκηνογράφου: Μαρίνα Πινιατώρου, socos
Hχογραφήσεις/ Μίξεις: Στέλλα Ν. Χρίστου
Φωτογραφίες: Μαρία Τούλτσα
Διάρκεια: 180 λεπτά
Μια παραγωγή της ομάδας Νοσταλγία
Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 20:30
Από 12 Ιανουαρίου 2019 έως 24 Φεβρουαρίου 2019 στο Rabbithole (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο)
Εισιτήρια: 14 ευρώ, 10 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, ατέλειες), 10 ευρώ (για ομαδικές κρατήσεις 10
ατόμων και άνω)
Οnline προπώληση : viva.gr (οnline έκπτωση: τα πρώτα 40 εισιτήρια κάθε παράστασης στα 12
ευρώ) & αγορά στα σημεία προπώλησης viva.
Κρατήσεις, πληροφορίες: 210. 52 49 903 | Ώρες ταμείου: 17:30-21:30
