Για την Μαρίνα που κολύμπησε στα καθαρά νερά της λέξης

Παρακολουθώντας τα επεισόδια της πολυτάραχης ζωής της Ρωσίδας ποιήτριας Μαρίνας Τσβετάγιεβα, τα γράμματα, τις εξομολογήσεις και τις σκέψεις της, η ομάδα Unison επιχειρεί να συνθέσει το πορτραίτο αυτής της ανήσυχης και πολύπλευρης

προσωπικότητας.  Οι Θάλεια Δημητροπούλου, Έλλη Καρυπίδου, Ρεγγίνα Μανδηλάρη και Χρύσα Μαρκατά γράφουν στο artplay.gr κάποιες αποσπασματικές σκέψεις τους για την παράσταση που παίζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα της οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Κεραμεικό.

«Πάω δουλειά. Κατεβαίνοντας παίρνω τα σκουπίδια. Στην επιστροφή πετάγομαι να αγοράσω κάτι παπούτσια που είδα στο internet. Δεν υπάρχουν. Θα περάσω την επόμενη βδομάδα. Πάω σουπερμάρκετ. Να μην ξεχάσω να πάρω την άδεια του αυτοκινήτου για να πληρώσω την ασφάλεια. Γυρίζω σπίτι. Με τα ψώνια, την άδεια, την τσάντα μου, τον καφέ. Στέλνω ένα email, στέλνω άλλο email. Μαζεύω τα ρούχα, καθαρίζω την τουαλέτα, μαγειρεύω, ερωτεύομαι, αγαπώ, συγχωρώ, τολμώ, ενώνομαι, γελώ με όλη μου την ύπαρξη, κλαίω, πέφτω, σηκώνομαι, ξανά και ξανά, είμαι δυνατή, οξύς, διαυγής, τεράστια…»

 

« Είναι , μουσική να ακούς

ποίηση να τραγουδάς .

μυστικό να προσεύχεσαι .

έθιμο να περιμένεις .

Είναι ρωσικό έθιμο

Μαρίνα

να αφήνεις τη ζωή

το τυχαίο να αυθαιρετεί ως το τέλος .

Μαρίνα ,

σας εύχομαι ,

ζωή ,

έρωτα ,

αγάπη ,

Μαρίνα ,

ό,τι καλύτερο .

Εσύ είσαι Μαρίνα , το έσχατο όριο του χρόνου Μαρίνα !

Εσύ !»

 

«Μαρίνα

Δε σου ΄λειψε

να γείρεις το αγέρωχο

κεφάλι σ ένα βέβαιο ώμο

όχι

και κολύμπησες γυμνή

στα καθαρά νερά της λέξης»