Επιστρέφει από σήμερα Παρασκευή 16 Ιανουαρίου στο Θέατρο Κυδωνία στα Χανιά, το «Παντελόνι από Λέπια» που έχει γράψει η Ελίζαμπεθ Κούτι και έχει σκηνοθετήσει ο Μιχάλης Βιρβιδάκης.
Πρόκειται για ένα δράμα μυστηρίου και ποιητικής ευαισθησίας, με τρία πρόσωπα, που αφηγούνται, ο καθένας από την πλευρά του, μια ιστορία που διαδραματίζεται στη γεμάτη σκιές και ανεξήγητα φαινόμενα περιοχή του Όρφορντ Νες στην ανατολική Αγγλία.
Το έργο, γραμμένο το 2013, παρουσιάζεται σε μετάφραση Δημήτρη Κιούση, σκηνικά και κοστούμια Ξανθής Κόντου, σύνθεση ήχων Δημήτρη Ιατρόπουλου, ενώ τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Μαρία Φουράκη, Γιώργος Ραϊλάκης και Ελπίδα Ζαμπετάκη.
Οι παραστάσεις της Εταιρείας Θεάτρου Μνήμη, που γιορτάζει 15 χρόνια θεατρικής ζωής, θα συνεχισθούν στο θέατρο Κυδωνία έως και την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
Την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου θα φθάσει στα Χανιά η συγγραφέας Ελίζαμπεθ Κούτι προσκεκλημένη της Εταιρείας Θεάτρου ΜΝΗΜΗ
Η Κούτι γεννήθηκε στην Αγγλία, αλλά ο παππούς της ήταν oυγγρικής καταγωγής. Είναι απόφοιτος του Balliol College της Οξφόρδης
όπου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία. Το 1993 πήγε στο Δουβλίνο να σπουδάσει στο Trinity College, όπου και έγραψε την διδακτορική της
διατριβή στο θέμα των γυναικών θεατρικών συγγραφέων του δέκατου όγδοου αιώνα. Από το 2004 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ στο
τμήμα Λογοτεχνίας, Κινηματογράφου και Θεάτρου. Εκτός από την εμφάνισή της ως ηθοποιός σε θεατρικές παραστάσεις, έχει γράψει για το θέατρο και το ραδιόφωνο.
Το έργο
Η ίδια η συγγραφέας σημειώνει για το έργο της: «Η έμπνευση πηγάζει από ένα λαϊκό μύθο, που μπορεί να τον έχετε ακουστά, Ο Αγριάνθρωπος του Όρφορντ. Ο Αγριάνθρωπος αυτός ήταν ένας άντρας – ψάρι, μια αρσενική γοργόνα δηλαδή, κάτι σαν τον Τρίτωνα της Ελληνικής μυθολογίας, ή τουλάχιστον αυτό νόμιζαν οι σύγχρονοί του, που τον έπιασαν στα δίχτυα τους τον 12ο αιώνα και τον έφεραν στο κάστρο όπου τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια… Σε αυτή την συναρπαστική ιστορία το θεατρικό έργο μου δίνει μια νέα πνοή καθώς αναζητά μια εξήγηση για την προέλευση αυτού του όντος. Για παράδειγμα, η πλοκή έχει εμπλουτιστεί με στοιχεία από ζωές προσώπων πιο κοντά στην δική μας εποχή. Ένα απ’ αυτά είναι ένας επιστήμονας που κάνει μία έρευνα σχετικά με τα προβλήματα δυσλειτουργίας των ραντάρ την εποχή του Ψυχρού Πολέμου στην περιοχή του Όρφορντ Νες. Η έρευνα που έκανα ως συγγραφέας σχετικά με αυτό το τμήμα του έργου ήταν επίσης ενδιαφέρουσα – μπορεί κανείς ψάχνοντας να βρει πολλά αρχεία, ντοκουμέντα που δόθηκαν στη δημοσιότητα τελευταία και τα οποία μιλούν για ένα μυστηριώδες φαινόμενο ενός ανεξήγητου ήχου που είχε σαν αποτέλεσμα την απενεργοποίηση του ραντάρ στο Όρφορντ Νες, φαινόμενο για το οποίο δεν έχουν ακόμη μέχρι σήμερα βρει κάποια εξήγηση. Παράλληλα όμως, μια ακόμη ιστορία μπλέκεται στην κεντρική αφήγηση, αυτή μιας σύγχρονης νέας κοπέλας που βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής της και πρέπει άμεσα να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση.
Το Όρφορντ είναι ένα μέρος που το ξέρω καλά και το έχω επισκεφθεί επανειλημμένα. Είναι μια μυστηριώδης, όμορφη και πολύ ατμοσφαιρική τοποθεσία και η ιστορία του Αγριάνθρωπου μου προκάλεσε το ενδιαφέρον επειδή έδειχνε πώς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν άτομα που δεν τα καταλαβαίνουν, που είναι “διαφορετικά” από τους ίδιους…»
Φωτογραφίες παράστασης: Βασίλης Κοζωνάκης
