«Οι Ορκισμένες Παρθένες ελλόχευαν σε όλες μου τις παραστάσεις», ομολογεί στο artplay.gr ο Ένκε Φεζολλάρι. Με αφορμή την αποψινή πρεμιέρα της παράστασης «Ορκισμένη Παρθένα», βασισμένη στο έργο της Ελβίρα Ντόνες, που αναφέρεται σε μια ιδιόμορφη συμμετοχή της γυναίκας στον κοινωνικό βίο, σε ορεινές περιοχές της βόρειας Αλβανίας. Η «ορκισμένη παρθένα» είναι μία παράσταση που έχει το χάρτη της δικής μου χώρας που αιμορραγεί και γεννιέται από τις στάχτες της», λέει ο σκηνοθέτης, κάνοντας λόγο για «ιστορίες με τσακισμένες ζωές, ματαιώσεις και βουνά που έχουν τους δικούς τους νόμους».
«Αρκούν δύο ώρες για να αποτυπώσεις μία ζωή, ένα σώμα, μία χώρα, τα ίδια τα Βαλκάνια; Ποιο το χρέος τους , ποιο το καθήκον και ποιο το ανάμεσά τους, αναρωτιέμαι παραφράζοντας έναν στίχο του Σεφέρη. Ποια ταυτότητα κοινωνική και πολιτική φοράμε, γιατί και για ποιον; Ποια ιδανικά και ποιες αυταπάτες θρέφουμε; Με ποιες γεννιόμαστε και ποιες μας γεννώνται, μεγαλώνοντας.
Δύσκολο να μιλήσεις για την ιστορία του τόπου σου. Να χωρέσεις το αμόλυντο σώμα μιας ηρωίδας στη σκηνή σε δύο ώρες. Να επικοινωνήσεις ιστορίες με τσακισμένες ζωές, ματαιώσεις, βουνά που έχουν τους δικούς τους νόμους.
Οι Ορκισμένες Παρθένες ελλόχευαν σε όλες μου τις παραστάσεις. Με έναν τρόπο εγκυμονούσα την παράσταση αυτή και με τη γέννα της, βγήκαν μνήμες και σκοτεινές πλευρές του βαθύτερου «είναι» μου.
Με συγκινεί πολύ η αλήθεια της ηρωίδας μας, η οποία επιλέγει να απαρνηθεί το φύλο της για να επιβιώσει. Πόσες φορές, αλήθεια, όλοι μας δεν έχουμε κληθεί να απαρνηθούνε το είναι μας, χάριν μίας κοινωνικής επιβίωσης ή μίας μάταιης Τροίας;
Στις Ορκισμένες Παρθένες, ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με τον αγώνα μίας γυναικείας άμυνας εγκλωβισμένης σε κανόνες, σε οροπέδια κοινωνικοπολιτικά, σε ένα ανατομικό μπλοκ που καταρρέει . Είναι όμως κάτι παραπάνω από τον αγώνα της γυναίκας σε ένα βίαιο ανδρικό κόσμο.
Είναι ο αγώνας του ίδιου ανθρώπου να σηκώσει το λάβαρο της ανεξαρτησίας και της αξιοπρέπειας, να πιάσει δεσμά του «είναι» του και εν τέλει να βαδίσει στο δρόμο της προσωπικής του πραγμάτωσης.
Η «ορκισμένη παρθένα» είναι μία παράσταση που έχει το χάρτη της δικής μου χώρας που αιμορραγεί και γεννιέται από τις στάχτες της. Ποιας χώρας; Αυτής που αγαπώ και ευγνωμονώ. Ελλάδα – Αλβανία, ώρα μηδέν.
Ένκε Φεζολλάρι
Ταυτότητα
Μετάφραση: Ελεάνα Ζιάκου
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Ένκε Φεζολλάρι
Διασκευή – Θεατρική απόδοση: Μαρία Σκαφτούρα, σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη
Δραματουργική επεξεργασία: Ναταλί Μηνιώτη
Παίζουν: Παρθενόπη Μπουζούρη, Άντζελα Μπρούσκου, Γεωργιάννα Νταλάρα, Μαρία Σκαφτούρα, Στάθης Σταμουλακάτος, Αντώνης Φραγκάκης , Γιώργος Παπαπαύλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Γιάνναρος
Σκηνικά – Κοστούμια: Δάφνη Κολυβά, Εβελίνα Δαρζέντα
Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Πιταούλη
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Αποστόλης Κόκκαλης
Συντονισμός Παραγωγής: Μαρία Βασαριώτου
Σχεδιασμός Παραγωγής :Κωνσταντίνος Σακκάς
Οργάνωση – Σχεδιασμός Παραγωγής : Delta Pi
