Κάποια στιγμή ξεκίνησα να γράφω ένα παιδικό τραγουδάκι.
Ένα τραγουδάκι, για το πώς φαντάζομαι ένα ιδανικό χωριό που όλοι θα ήταν ίσοι, δεν θα υπήρχε καμία εξουσία και γενικά θα λείπανε όλα τα αρνητικά της κοινωνίας που ζούμε.
Το τραγουδάκι δεν μπορούσε να χωρέσει στα λίγα τετράστιχα μιας σελίδας και το άφησα να μεγαλώσει όσο χρειαστεί, μέχρι να ολοκληρωθεί από μόνο του, χωρίς να το περιορίσω.
Όταν πέρασε τις δέκα σελίδες, κατάλαβα πως είχε παραμεγαλώσει για να είναι τραγούδι και το άφησα να πάρει από μόνο του τη μορφή που ήθελε.
Εκείνο τον καιρό που το έγραφα και καθώς έφτανα στη μέση της ιστορίας, άκουσα για την Μαριναλέδα, ένα χωριό στην Ανδαλουσία της Ισπανίας που είναι αρκετά κοντά στο Φανταστικό Χωριό.
Οπότε, σίγουρα πήρα πράγματα κι από εκεί.
Το φανταστικό χωριό δεν είναι η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω κάτι διαφορετικό πέρα από τραγούδια, αλλά είναι η πρώτη φορά που αφήνω κάτι τέτοιο να φύγει από τα χέρια μου και να το διαβάσουν άλλοι, πέρα από τις πρόζες στις μουσικές μου παραστάσεις.
Εδώ υπήρχε κάτι πολύ διαφορετικό από τα τραγούδια.
Η ιστορία ερχόταν από μόνη της.
Άλλαζε και έπαιρνε διάφορες μορφές.
Εγώ ήξερα μόνο την αρχή και το τέλος.
Δεν έλεγχα εγώ τι γινόταν στο χωριό.
Κάπως έτσι εξελίχθηκε το χωριό. Το πήγαν εκεί που θέλανε οι ήρωες του.
Ήταν η πρώτη φορά που έπιανα να ασχοληθώ με κάτι εντελώς φανταστικό, γιατί συνήθως γράφω πολύ ρεαλιστικά πράγματα. Μάλλον όμως έψαχνα τον ρεαλισμό μέσα στην ουτοπία.
Όταν το σκηνοθέτησε η Ζωή Ξανθοπούλου και αφού προχώρησαν οι πρόβες και το είδα ζωντανό στη σκηνή, διαπίστωσα με ανακούφιση ότι δεν είδα κάτι διαφορετικό απ’ όσα είχα φανταστεί όσο το έγραφα.
Το έργο παίρνει μορφή όταν μπαίνει ο κόσμος στο θέατρο.
Το βλέπεις στα μάτια τον παιδιών.
Ειδικά με τα παιδιά ζωντανεύει όλο το χωριό. Βλέπουν όλα αυτά που έχεις φανταστεί, χωρίς να υπάρχουν πάνω στην σκηνή.
Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να φτιάξω μια τέτοια ιστορία και που μπορώ να την αφηγούμαι στον κόσμο, αλλά προσδοκώ να γίνουν πολλά τα φανταστικά χωριά.
Να γίνει ο κόσμος τόσο όμορφος που να είναι αδιάφορες τέτοιες ιστορίες.
Σπύρος Γραμμένος
Συντελεστές
Κείμενο – τραγούδια: Σπύρος Γραμμένος
Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
Σκηνικά – κοστούμια: Αμαλία Θεωδοροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κώστας Δετώρος
Ερμηνεύει ο Σπύρος Γραμμένος
Μαζί του ο μουσικός Χάρης Παρασκευάς
Το βιβλίο και το cd της παράστασης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ.
Πρεμιέρα: 9 Οκτωβρίου
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 21:00 και Κυριακή στις 15:00
Εισιτήρια: 10 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο)
Διάρκεια: 50 λεπτά
Θέατρο 104
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020
[email protected] | http://www.104.gr/
