Ο σκηνοθέτης της παράστασης «Η αυτοκτονία μου» του Δημήτρη Κατσιμίρη, που παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα, Δημήτρης Σταμούλης γράφει στο artplay.gr για το έργο και την σκηνοθετική οπτική του.
«Όπου κι΄ αν πας τα ίδια σκατά είναι», λέει η μία από τους δύο ήρωες του έργου «Η αυτοκτονία μου». Μία φράση που διαπερνάει συνέχεια τον νεαρό άντρα που αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Ένα έργο που ο τίτλος του παραπέμπει σε κάτι σκοτεινό κι΄ ασφυκτικό, με τέτοιο όμως υποδόριο χιούμορ που ακόμα και η Κόλαση ( εκεί βρίσκεται ο ήρωας) μοιάζει ο ιδανικός προορισμός.
Το έργο έχει μία ψυχεδελική ατμόσφαιρα . Μία ονειρώδη κατάσταση που σε κάνει συνέχεια να σκέφτεσαι: δεν μπορεί κάποια στιγμή ο ήρωας μας θα ξυπνήσει. Πως όμως προσεγγίζεις ένα τόσο ευαίσθητο θέμα; Ποια είναι η θέση σ΄ αυτούς που αποφασίζουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους; Υπάρχει παράδεισος; Υπάρχει κόλαση; Και αν η κόλαση είναι αυτή που ξέρουμε, μεγάλα καζάνια να βράζουν και φωτιές;
Η θρησκεία που μάθαμε στο σχολείο, η εμμονή των γονιών “να γίνει το παιδί μας σπουδαίο, να γίνει το παιδί μας πλούσιο, να γίνει όμορφο, πετυχημένο, να γίνει πρώτο….πρώτο σ΄ όλα”, είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται το έργο. Μία συνεχής αγωνία για την κατάκτηση της ευτυχίας. Αν και η ευτυχία για τον καθένα μας είναι κάτι διαφορετικό.
Δημήτρης Σταμούλης
