Φορτισμένη συγκινησιακά, ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό, απέστειλε η ηθοποιός Άννα Κοκκίνου, ζητώντας την παρέμβασή του για τη διάσωση του θεάτρου Σφενδόνη, καθώς όπως αναφέρει, την Τρίτη 19 Φεβρουαρίου της γίνεται έξωση λόγω συσσωρευμένων ενοικίων. Για την διάσωση του θεάτρου είχαν έως πριν από λίγο υπογράψει περισσότεροι από 3000 άνθρωποι από τον χώρο της τέχνης και της διανόησης, όπως ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς, ποιητές, τραγουδιστές, χορευτές, εικαστικοί, δημοσιογράφοι κ.α
Αυτός είναι ο σύνδεσμος υπογραφών :
“Κύριε Πρωθυπουργέ, φροντίσατε ώστε οι άνθρωποι να μη χάσουν την πρώτη τους κατοικία. Εγώ σε ποιο σπίτι να πάω; Εγώ, αυτό το σπίτι έχτισα”, αναφέρει η γνωστή ηθοποιός στην επιστολή της, κάνοντας λόγο για “τεράστια αδικία κι ένα σκάνδαλο”. Κάνει γνωστό πως νοίκιασε τριάντα χρόνια πριν από το Ίδρυμα Κουτλίδη στο οποίο ανήκε, “μια γκρεμισμένη αποθήκη χωρίς στέγη”. Διευκρινίζει μάλιστα πως “για το σκοπό αυτό, πούλησε το μοναδικό της σπίτι και κινητοποίησε όλη την πνευματική Αθήνα. Συστάθηκε μια μη κερδοσκοπική εταιρεία και συνέδραμαν όλοι, με δουλειά και χρήματα, για να συγκεντρωθεί το υπέρογκο ποσό που χρειαζόταν”. Η ηθοποιός δεν παραλείπει να κάνει ακόμα και αυτοκριτική, ομολογώντας : “και στον ενθουσιασμό μου ή στην άγνοιά μου, υπέγραψα ιδιαιτέρως επαχθείς όρους (προσαύξηση 20% ανά διετία), που έγιναν επαχθέστεροι όταν ήρθε η κρίση. Αν και υπήρχε ήδη εδώ και 3 χρόνια μελέτη από εκτιμητή του Υπουργείου Οικονομικών για μείωση του ενοικίου, αυτή η μείωση δεν υλοποιήθηκε ποτέ” . Η Άννα Κοκκίνου αφού εξηγεί πως “ούτε πλούτισε ούτε εκμεταλλεύτηκε το θέατρο αυτό και την Τέχνη της φτηνά και υπολογιστικά”, καταλήγει λέγοντας πως μετά από δεκαετίες στο θέατρο, δεν έχει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο. Απευθυνόμενη και πάλι στον Πρωθυπουργό, κλείνει την επιστολή της, που δημοσιεύτηκε στη Lifo, ζητώντας του να της συμπαρασταθεί, “μαζί με τους ανθρώπους της καλλιτεχνικής και πνευματικής Αθήνας, που προσυπογράφουν αυτή την ανοιχτή επιστολή ώστε να μη σιωπήσει για πάντα το Θέατρο Σφενδόνη”.
