Κωμικοτραγικό θρίλερ; Νεοελληνικό συνάμα; Τι να είναι άραγε; Και γιατί αρέσει τόσο πολύ που παίρνει διαρκείς παρατάσεις; «Χαρτοπόλεμος» ο τίτλος της παράστασης, που συνεχίζεται και μέσα στο Νοέμβριο, Βαγγέλης Ρωμνιός ο συγγραφέας του έργου, Γιώργος Παλούμπης ο σκηνοθέτης της.
Μικρή η σκηνή του «Μικρού Γκλόρια», που αξιοποιήθηκε όμως δεξιοτεχνικά από την σκηνογράφο Κωνσταντίνα Μαρδίκη. Εκεί λοιπόν στήθηκε ένα σαλόνι που βρίσκεται μεν σ’ ένα σημερινό σπίτι, αλλά έχει επίπλωση, φθαρμένη και ξεθωριασμένη, της δεκαετίας του ’80. Με την ίδια επίπλωση, με τα ίδια μπιμπελό (της θείας, πώς να το ξεφορτωθείς;) και με το σημερινό τέλμα πολλών μικροαστικών ή μεσοαστικών οικογενειών: ανοιχτή η τηλεόραση, κλειστά τα στόματα, εγκλωβισμένες οι διαθέσεις.
Ένας κοιμάται στον καναπέ (Βαγγέλης Ρωμνιός), και καθόλου δεν ανταριάζεται από τον καβγά του ζευγαριού στο ίδιο δωμάτιο στον ίδιο καναπέ: του αδελφού του (Γιωργής Τσουρής, ολοένα και εξελίσσεται αυτός ο ηθοποιός), με τη σύντροφό του (Βάλια Παπακωνσταντίνου). Υπάρχει ένας εκνευρισμός στην ατμόσφαιρα, ο ένας είναι αναπάντεχα στην τσίτα, η κοπέλα προσπαθεί να κατανοήσει και βεβαίως να υπηρετήσει τον «ρόλο» της: να καθαρίσει, να συμμαζέψει, κ.λπ. Κάποια στιγμή ξυπνάει ο κοιμισμένος στον καναπέ, ο μεγάλος αδελφός (Βαγγέλης Ρωμνιός) και λίγο αργότερα μπαίνει ο μικρότερος αδελφός (Παύλος Πιέρρος, εξαιρετικός). Κάτι προσπαθούν να κρύψουν τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια, κάτι προσπαθούν να αποσιωπήσουν. Με διαλόγους σπαρταριστούς, αυθεντικούς, που νομίζεις ότι ακούς από το διπλανό μπαλκόνι και την ανοιχτή μπαλκονόπορτα. Το μόνο που αποκαλύπτεται εξαρχής είναι ότι εκκρεμεί η κατάσχεση του πατρικού τους σπιτιού που είχε υποθηκεύσει η νεκρή, πλέον, μητέρα τους.
Τα τρία αδέλφια προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, αντιμετωπίζοντας τους λάθος χειρισμούς των γονιών στην Ελλάδα της κρίσης. Και προσπαθούν να ονειρευτούν. Στην ουσία φαντασιώνονται, δηλαδή. Όπως προσπαθούν να διαχειριστούν και κάποια θέματα με τον γνωστό ελληνικό τρόπο: είτε του κουκουλώματος, είτε της μπαγαποντιάς. Εγκλωβισμένοι σε συναισθηματικές εμπλοκές κάθε είδους, σε οικογενειακά σκηνικά βίας και καταπίεσης. Μια μεσαία οικογένεια της διπλανής πόρτας. Και κάπου εκεί την επισκέπτεται ο πλασιέ, ο σημερινός πλασιέ, που δεν δειγματίζει τάπερ, αλλά ανοξείδωτες κατσαρόλες. Σπαρταριστή σκηνή, απολαυστικός ο Φοίβος Ριμένας στο ρόλο του πλασιέ.
Και με το πέμπτο πρόσωπο, που έρχεται απ’ έξω, όλο το από μέσα σκηνικό γίνεται αχταρμάς. Ξεκαρδιστικός αχταρμάς. Που βγάζει χιούμορ και σκέψη και περίσκεψη. Που θίγει ένα σωρό καθημερινά πράγματα -της επιβίωσης και του τρόπου που προσπαθούν να επιβιώσουν οι σημερινοί νέοι, της συνεννόησης, των οικογενειακών βαριδίων που κουβαλούν οι απόγονοι. Κι όλα αυτά σε μια παράσταση με γοργό ρυθμό, με ωραίες ερμηνείες, με αμεσότητα, με απόλυτη συμμετοχή της πλατείας. Ενα έργο φαινομενικά απλό, αλλά καίριο και πανέξυπνο, που τέμνει πολλά επίπεδα της νεοελληνικής κοινωνίας και οικογένειας, με καλές ερμηνείες, με ωραία σκηνικά και σκηνογραφικά ευρήματα. Μια παράσταση στην οποία ο θεατής περνά καλά με κάθε τρόπο. Διασκεδάζει και απολαμβάνει.
• Μετά την παράταση, η παράσταση θα παιχτεί στςι 6, 12, 13, 14 και 20 Νοεμβρίου.
Όλγα Σελλά
