Για τον κόσμο του Τέννεσι Ουίλλιαμς και τους μοναχικούς του ήρωες που συναντώνται «ανάμεσα σε πραγματικές αισθήσεις και παραισθήσεις επιθυμιών», γράφει στο artplay.gr η Αναστασία Ρεβή που σκηνοθετεί το «Γλυκό Πουλί της Νιότης»
με την Κατερίνα Μαραγκού και τον Όμηρο Πουλάκη, παράσταση που κάνει πρεμιέρα στις 21 Οκτωβρίου στο Θέατρο ΑΛΜΑ
«Πάντα μου άρεσαν οι προσκλήσεις… Ιδιαίτερα αν έχουν ποιότητα και ενδιαφέρον. Μια συνθήκη μάλλον απαραίτητη για συνεργασία. Όπως η συγκεκριμένη πρόταση που είχα από το Θέατρο ΑΛΜΑ, να σκηνοθετήσω το κλασσικό αριστούργημα του Tennesse Williams ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ. Ένα έργο σταθμός στην ιστορία του αμερικάνικου θεάτρου γραμμένο από τον μοναδικό δεξιοτέχνη συγγραφέα που όλοι εμείς, οι άνθρωποι του θεάτρου, αγαπάμε. Αγαπάμε τα έργα του γιατί εκεί μέσα περιπλανώνται οι ψυχές μας, εκεί συναντάμε τους φόβους και τις εμμονές μας, τις ρωγμές και τις ευαισθησίες μας, ανένταχτοι, έτοιμοι πάντα να δραπετεύσουμε σ’ εκείνο το άλλο σύμπαν το μαγικό ,πέρα από την πραγματικότητα…
Διαχρονική λοιπόν η διανοητική και συναισθηματική μου σχέση με τον Τ. Williams και ταυτόχρονα ένα έργο μοναδικό. Αμερικάνικος νότος 1959…μια εποχή γεμάτη όνειρα σε μια χώρα που υπόσχεται ευκαιρίες. Φοινικόδεντρα κι ατέλειωτες λεωφόροι πλάι σε φημισμένες παραλίες, καλογυαλισμένες κάντιλακ, ποπ κόρν, φωτεινές επιγραφές , μουσική rock’n’roll που ξεσηκώνει τα νιάτα και χαλαρώνει τα ήθη, έντονες σεξουαλικές επιθυμίες, απόλυτες απαγορεύσεις και ομορφιά παντού…αληθινή ή φανταστική, δεν έχει σημασία. Είναι η χώρα των ευκαιριών, με κέντρο το Hollywood, την μεγαλύτερη βιομηχανία ονείρων.
Μέσα σ’αυτό το σελοφάν πανδαιμόνιο όπου ο Elvis Presley μεσουρανεί και ο James Dean σκοτώνεται μέσα στην ασημένια Πόρσε του δίνοντας πνοή στον “Επαναστάτη χωρίς αιτία”, ο θρύλος αναγεννάται: αιώνια ομορφιά μα προπάντων… αιώνια νιότη. Κι ο χρόνος να μετράει ανάποδα τόσο στις μεγάλες προσδοκίες όσο και στις μικρές στιγμές. Στις μεγάλες και στις μικρές ζωές.
Τα όνειρα όμως είναι διαφορετικά… εκείνο της μέσης Αμερικάνικης κοινωνίας της εποχής αντικατοπτρίζεται στις ευτυχισμένες οικογένειες και στην εκκλησία τις Κυριακές, στην υπεροχή των λευκών και γκετοποίηση των μαύρων, στην γρανίτα φράουλα και στην λεμονόπιτα καθώς επίσης και στην καθώς πρέπει φιλοσοφία και συμπεριφορά που δεν συγχωρεί τους μοναχικούς ταξιδιώτες, ούτε τους διαφορετικούς.
Ανάμεσα σε πραγματικές αισθήσεις και παραισθήσεις επιθυμιών συναντώνται ο Chance Wayne και η Alexandra Del Lago, δυο άνθρωποι μόνοι. Εκείνος, ένας επαγγελματίας ζιγκολό που κυνηγά το όνειρό του στο Hollywood και εκείνη μια πρώην διάσημη σταρ, εξαρτημένη πια από αλκοόλ και ουσίες μια και η λάμψη της έχει ξεθωριάσει. Το χρυσό αυτό δίδυμο της αναγκαιότητας ενώ είναι στο δρόμο για Τέξας ξεμένει με κάποιο τρόπο στο ξενοδοχείο Royal Palms στο Saint Cloud, την γενέτειρα πόλη του Chance… Κανείς από τους δυο και κανείς από όσους βρίσκονται στην πόλη δεν φαντάζεται την αναπάντεχη εμπλοκή τους σε μνήμες, μυστικά, ανοιχτούς λογαριασμούς και σπασμένα όνειρα στην τελική αναμέτρηση με τον χρόνο μιαν ανοιξιάτικη Κυριακή…
Έχω την χαρά και την τιμή να συνεργάζομαι με μια σπουδαία ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου, την κυρία Κατερίνα Μαραγκού όπου η εμπειρία, το ταλέντο και η ευαισθησία της, καθώς και η ανατρεπτική της διαθεσιμότητα συνθέτουν μια ξεχωριστή Αλεξάντρα ντε Λάγκο καθώς επίσης και με τον επίσης εξαιρετικό νεότερο ηθοποιό Όμηρο Πουλάκη στο ρόλο του ασυμβίβαστου και γοητευτικού Τσάνς Γουέην. Το υπόλοιπο κάστ αποτελείται από πραγματικά ταλαντούχους ηθοποιούς ιδιαίτερης αξίας, τον Αργύρη Γκαγκάνη, τον Λευτέρη Βασιλάκη, την Βέφη Ρέδη, τον Νικόλα Παπαδομιχελάκη και την Αγγελική Μητροπούλου. Μια υπέροχη ομάδα. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η μόνιμη συνεργάτιδά μου από Λονδίνο, Μάιρα Βαζαίου και τα φώτα, ο γνωστός στην Αθήνα για την ξεχωριστή εικαστική του ματιά, Σάκης Μπιρμπίλης. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 21 Οκτωβρίου 2015 στο Θέατρο ΑΛΜΑ και ακροβατεί πάνω στην φράση που γράφει ο Williams στο έργο “Η ζωή δεν είναι ένα τρελλό όνειρο?…ποτέ δεν άκουσα καλύτερο ορισμό της!”
Αναστασία Ρεβή
