Biennale performance Οι δημιουργοί γράφουν

Β.Κυριακουλάκου «Ένα συνεργείο ματωμένων καρδιών και γράσου»

“Μια περφρόμανς-επιχείρηση δημιουργίας ενός ποιήματος σε μια καινούρια γλώσσα, που θέτει το ερώτημα δίνεις το παλιό αυτοκίνητο για απόσυρση ή το φτιάχνεις για άλλη μια φορά; Ρισκάρεις με ένα άλλο ή κρατάς αυτό που ξέρεις τι προβλήματα θα σου βγάλει; Μια αλληγορία σχετικά με τα διλήμματα, τα ρίσκα και τις επιλογές. Ένα συνεργείο ματωμένων καρδιών και γράσου”. Με αυτόν τον τρόπο περιγράφει η Βίκυ Κυριακουλάκου, εξαιρετική ηθοποιός και performer, την συμμετοχή “Συνεργείο No Future” στην Μπιεννάλε για την Περφόρμανς “Το Μέλλον πέθανε” από τις 24 Ιουνίου στο Green Park:

H Performance Biennial: NO FUTURE είναι για μένα μια πρόταση φίλων. Είναι δουλειά ανθρώπων που γνωρίζω για την αγνότητα, την ευαισθησία και την ευθραστότητά τους. Η θετική ανταπόκρισή μου στον Βασίλη, τον Κώστα και την Γκίγκη ήταν δεδομένη και αυθόρμητη. Από την άλλη μεριά η Λίνα, η Τάνια και ο Ραφαήλ με τον ενθουσιασμό τους και το ζήλο τους με οδήγησαν στην ιδέα της παρουσίασης του εργαστηρίου μας στην Biennial. Πάλι φίλοι κι εδώ. Και η ιδέα του συνεργείου είναι αφιερωμένη σε έναν άλλο φίλο μου, αδερφικό και το πρόσφατο αδιέξοδό του. Άρα γιατί τίτλος NO FUTURE (αρνητικό πρόσημο), με τόσους φίλους (θετικό πρόσημο);

Όταν καταλήγεις να δεις ότι δεν υπάρχει μέλλον κάπου, έχεις ανοίξει το μέλλον σου αλλού. Όταν τελειώσεις, ξεμπερδέψεις, ξεκαθαρίσεις με το συναισθηματικά, οικονομικά, καλλιτεχνικά ασύμβατο, τότε έχεις βγει από το αδιέξοδο και στρίβεις προς άλλη κατεύθυνση. Αυτή η αλλαγή κατεύθυνσης δεν είναι ποτέ δεδομένη ότι θα γίνει, θέλει χρόνο, συνειδητότητα και ανωτερότητα για να παραδεχθείς το NO FUTURE σου. Μόνο όμως τότε βγαίνεις από το τέλμα και ανοίγονται νέοι δρόμοι μπροστά σου, όταν έχεις αποκλείσει αυτόν στον οποίο ήσουν.

Για μένα το μέλλον δεν βρίσκεται στα μεγάλα, απρόσωπα ιδρύματα, με τις  παραγωγές, τις υποδομές, τις διαφημιστικές. Βρίσκεται στους ανθρώπους, που γνωρίζω με το μικρό τους όνομα και με τους οποίους συγκινούμαστε ταυτόχρονα. Εκεί υπάρχει μέλλον, στην παρέα που αποφασίζει να δράσει μόνη της, έχοντας κουραστεί να περιμένει από τους τρίτους. Στους μαθητές που βρίσκουν μόνοι τους το δάσκαλό τους. Στους φίλους που αποφασίζουν να δώσουν το παλιό τους αυτοκίνητο και να μην το επισκευάσουν.  Στον Βασίλη, τον Κώστα, την Γκίγκη, τη Λίνα, την Τάνια, τον Ραφαήλ και τον Φάνη.

H Performance “Συνεργείο No Future”

Στο συνεργείο οι μάστορες μουτζουρώνονται, ιδρώνουν, σφίγγουν, ξεσφίγγουν, βρίζουν και φτύνουν. Παραταγμένα εργαλεία στον πάγκο και γυμνές γυναίκες κολλημένες στον τοίχο να κοιτούν λάγνα αυτούς και την εγχείρηση, επιχείρηση. Αβέβαιο το μέλλον της μηχανής.

3 ήρωες, 3 στάδια του έρωτα, 3 καρδιές

ο έρωτας ο τρυφερός, ο ρομαντικός

ο έρωτας ο στα πατώματα, της απόλυτης παράδοσης και υποταγής

ο έρωτας ο ξεπερασμένος, της ανάκαμψης, ο έρωτας που προσφέρεται πλέον στον εαυτό του

Μια περφρόμανς-επιχείρηση δημιουργίας ενός ποιήματος σε μια καινούρια γλώσσα, που θέτει το ερώτημα δίνεις το παλιό αυτοκίνητο για απόσυρση ή το φτιάχνεις για άλλη μια φορά; Ρισκάρεις με ένα άλλο ή κρατάς αυτό που ξέρεις τι προβλήματα θα σου βγάλει; Μια αλληγορία σχετικά με τα διλήμματα, τα ρίσκα και τις επιλογές.

Ένα συνεργείο ματωμένων καρδιών και γράσου

Η Βίκυ, ο Φάνης, η Λίνα, η Τάνια και ο Ραφαήλ-Ανάργυρος

2006 η Βίκυ Κυριακουλάκου, οικονομολόγος/ηθοποιός, ξεκίνησε να ασχολείται με την περφόρμανς. Ο Φάνης Κατέχος, σιδεράς/ηθοποιός, την κορόιδευε. 10 χρόνια μετά η Λίνα Ρόκου, Κερκυραία, δημοσιογράφος από Πάντειο, η Τάνια Στυλιανίδου, βιολόγος και χορεύτρια σάλσα και ο Ραφαήλ-Ανάργυρος σχεδόν βιολόγος, σχεδόν ηθοποιός και σίγουρα εμψυχωτής αποφάσισαν να συνεργαστούν μαζί της.

Βίκυ Κυριακουλάκου