Το G for Gademis είναι ένα εορταστικό κείμενο του νέου ταλαντούχου συγγραφέα Γεράσιμου Μπέκα, με θέμα τις εμπειρίες του από την νεοελληνική πραγματικότητα, το οποίο παρουσιάζεται με ελεύθερη είσοδο το βράδυ της Τετάρτης 23 Δεκεμβρίου
στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Με αφορμή το G for Gademis ο Γεράσιμος Μπέκας γράφει στο artplay.gr
«Das Leben ist hart, aber ungerecht”. Ήμουν έντεκα χρονών όταν πρωτοάκουσα αυτή τη γερμανική παροιμία. Καθόμουν στην τάξη και δε μπορούσα να καταλάβω γιατί κάποιοι συμμαθητές μου θύμωναν τόσο πολύ όταν έπαιρνα καλούς βαθμούς, δηλαδή καλύτερους απ’ εκείνους. Είχα έρθει οκτώ χρονών από την Ελλάδα και δεν είχα το δικαίωμα να αριστεύω στο γερμανικό σχολείο. “Η ζωή είναι σκληρή αλλά άδικη.” Με αυτόν τον άκομψο τρόπο προσπάθησε να με παρηγορήσει ο δάσκαλός μου τότε. Ζούσα σε μια μικρή πόλη τις Βαυαρίας, εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δάση και βουνά, τα οποία -κατά την ταπεινή μου άποψη- συχνά περιορίζουν μέχρι και τον νοηματικό ορίζοντα του πληθυσμού. Έκανα βόλτες στο ποτάμι Μάιν με το αδιευκρίνιστο χρώμα και σκεφτόμουν την Κυανή Ακτή της Πρέβεζας, την οποία είχα κάποτε μπροστά στα σκαλοπάτια μου, τον σκύλο τον Πίππο και τη χελώνα τη Μόνα Λίζα που κυκλοφορούσαν στον κήπο μου και κάθε τόσο δραπέτευαν. Τους είχα αφήσει πίσω, όπως άφησα και τους ανθρώπους στη λαϊκή αγορά, τον Μπάρμπα-Νίκο τον ψαρά, τον Μπάρμπα-Κώστα τον χασάπη, που μου λέγανε παλιές ιστορίες για τα καλά τα χρόνια. Βιαζόμουν να επιστρέψω και να τους βρω όλους εκεί που τους άφησα, για να τους πω τις δικές μου ιστορίες, το τι έζησα στις “Γερμανίες”, στη ξενιτιά.
Πέρασαν πολλά χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων, εκτός από τα βιβλία του Καζαντζάκη, του Βασιλικού και τις ελληνικές μεταφράσεις του Ντοστογιέφσκι, η μόνη μου επαφή με τον πολύτιμο ελληνικό πολιτισμό αποτελούνταν από το “Στην υγειά μας” με τον Σπύρο Παπαδόπουλο στο δορυφορικό κανάλι της ΕΡΤ και τον πατέρα μου να χορεύει και να τραγουδάει μέσα σ’ ένα σαλόνι με τρία κάδρα στον τοίχο, τα οποία είχε βάλει ο ίδιος: τον Τσε Γκεβάρα, τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Δεν εμπιστεύομαι τις μαζικές συγκεντρώσεις. Φοβάμαι τα ουρλιαχτά ΝΑΙ και ΌΧΙ, την υποκρισία, τον ηρωισμό των βολεμένων και την αγανάκτηση των ηττημένων. Ζούμε ιστορικές στιγμές, με κατάφωρες αδικίες σε παγκόσμια κλίμακα. Αναρωτιέμαι πότε θα τυπωθούν τα βιβλία ιστορίας που θα μας τα εξηγήσουν όλα αυτά. Για να σοκαριστούμε λιγάκι και να πούμε το κλασσικό “τι λες ρε;”, καταλήγοντας στο “ωχ, έτσι είναι η ζωή”.
Από τον καιρό που ήρθα στην Αθήνα, πριν απ’ ένα χρόνο, με ρωτάνε πολλοί πως τα βλέπω τα πράγματα στην Ελλάδα, άγνωστοι στο δρόμο, νέοι και ηλικιωμένοι. Συνήθως δεν τους απαντώ. Δεν περιμένουν απάντηση. Θέλουν να μου μιλήσουν για το πως εκείνοι βλέπουν τα πράγματα. Τι έχασαν, ποιον έχασαν και τι τους έχει μείνει. Για τους μικρούς και μεγάλους αγώνες. Θρασύτατα ψέματα και πικρές αλήθειες. Προπαντός με βρίζουν για την γκαντεμιά μου επειδή από την ώρα που ήρθα όλα πάνε στραβά στη χώρα. Γελάμε. Κάποιος πρέπει να φταίει. Πάντα».
Γεράσιμος Μπέκας
Ποιός είναι ο Γεράσιμος Μπέκας
Γεννημένος το 1987 στη Βεστφαλία της Γερμανίας, o Γεράσιμος Μπέκας έχει ήδη παρουσιάσει έργα του στα βερολινέζικα θέατρα Maxim Gorki Theater, και Ballhaus Naunynstrasse. To 2014 ο ίδιος τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού της εφημερίδας Taz, στον 22ο διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό «Open Mike». Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου διαμονής του στην Αθήνα παρουσιάζει στις 23 Δεκεμβρίου στο -1 το G for Gademis .
