«Οι επιρροές μου, θα έλεγα ότι ήταν από ένα ευρύ φάσμα, όταν άρχισα τις σπουδές μου στο πιάνο, ακούγοντας κυρίως funk μουσική ( Earth Wind and Fire, Kool and the gang etc) και jazz – funk, όπως Herbie Hancock’s band, από τα 70’s “The Headhunters” αλλά και πολύ Pink Floyd με τον αδερφό μου. Όλο αυτό, με έβαλε στο τριπάκι της ψυχεδελικής μουσικής και των vintage ηλεκτρονικών ήχων και όπως ήταν επόμενο, σε ένα συνεχές ψάξιμο. Προκειμένου όμως, να το εξελίξω σε ανώτερο επίπεδο, έπρεπε να μπω στη διαδικασία του αυτοσχεδιασμού και αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω, πως το να πάω στη Νέα Υόρκη ήταν μονόδρομος. Ήξερα, πως εκεί θα μπορέσω, μέσα από τους δρόμους της τζαζ, να εντριφίσω σε πιο δυνατούς και ψαγμένους ήχους » αφηγείται ο γάλλος πιανίστας της τζαζ Florian Pellissier, που έρχεται στις 12 Νοεμβρίου με το κουϊντέτο στη Θεσσαλονίκη, για τρεις εμφανίσεις στο Duende Jazz Bar « Έτσι, σήμερα θα έλεγα, πως συνεχίζει να είναι ο Herbie ή επιρροή μου, αλλά η Νέα Υόρκη, με έκανε να ακούσω τους Questlove, The Roots, J. Dilla, Black Keys, Lettuce και Brad Mehldau».
« Πως δημιουργήθηκε του κουιντέτο σας και ποιος είναι ο επόμενος σταθμός σας;»
« Ξεκίνησα να γράφω μουσική για το κουιντέτο στο πανεπιστήμιο New School στη Νέα Υόρκη, το διάστημα από το 1999 ως 2001. Συμμαθητής τότε, με φυντάνια της τζαζ, όπως οι Marcus και Ej Strickland, Keynon Harrold, Manuel Valera, Leron Thomas, Manu Sauvage, Yves Bittar και τον Robert Glasper, ανάμεσα σε αυτούς τους μεγάλους μουσικούς.
Γυρίζοντας στο Παρίσι, δημιούργησα το Florian Pellissier Quintet, που απαρτίζεται από νέους ταλαντούχους μουσικούς, από τη γαλλική σκηνή της τζαζ και θα παίξουν μαζί μου στη Θεσσαλονίκη, την επόμενη εβδομάδα, όπου θα είμαστε για τρία βράδια 12,13,14 Νοεμβρίου, στη σκηνή του Duende Jazz Bar. Είναι η πρώτη φορά που ερχόμαστε στην πόλη σας και η καλή φήμη του Duende, μας έχει γεμίσει προσδοκίες, αν και έχω παίξει στο παρελθόν στην Ελλάδα, συνεργαζόμενος με διάφορους καλλιτέχνες π.χ. στο club Gazarte και θα επανέλθουμε το 2017 με τους “ GUTS”, από τον χώρο του γαλλικού hip hop beat.
Επόμενος σταθμός μoυ είναι η Κωνσταντινούπολη ,πάλι με “GUTS” και η Βραζιλία, όπου στο Ρίο εμφανίζομαι μαζί με την funk-band μου, Cotonete. Όσον αφορά στο Florian Pellissier Jazz Quintet, ετοιμαζόμαστε για μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά στο Λονδίνο και μετά έχει σειρά η Κροατία!»
« Πως θα ορίζατε τον μουσικό χώρο στον οποίο κινείται η μουσική του κουϊντέτου σας;»
« Το είδος της τζαζ, στο οποίο προσανατολιζόμαστε είναι το καθαρό κλασσικό hardbop ενός κουϊντέτου της Blue Note του 60, που είναι και αυτός, που προτιμώ όταν ακούω τζαζ, όπως η δουλειά του Wayne Shorter’ s στο άλμπουμ «Speak no Evil» για παράδειγμα, που δίνει πολλές δυνατότητες, από μικρές φόρμες όπως ένα πιάνο- τρίο και με την προσθήκη δύο πνευστών , να μπορεί να δημιουργηθεί ένα μουσικό σχήμα, που θα μπορεί να μπει και σε μονοπάτια μιας μεγάλης μπάντας. Μου αρέσουν αυτά τα μικρά «διαστημόπλοια», που μπορούν να κινηθούν αργά, αλλά και ταυτόχρονα να εκτοξευθούν με ταχύτητα! Για μένα, το δεύτερο κουιντέτο του Miles Davis, θα μπορούσε να αποτελέσει το πιο υπέροχο παράδειγμα μιας τέτοιας φόρμας ( με τους W. Shorter, H. Hancock, R. Carter, T. Williams) και στις περισσότερες παραγωγές της Blue Note εκείνης της εποχής, μπορείς να νιώσεις την έμπνευση που γέννησε τη soul και τα blues και να αντιληφθείς, πως όλες αυτές οι επιρροές αποτέλεσαν τις βάσεις στην εξέλιξη της Αφροαμερικάνικης Μουσικής».
« Πως θα χαρακτηρίζατε την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά; Ετοιμάζετε κάτι καινούριο;»
« Αυτή τη στιγμή, δουλεύω το τέταρτο άλμπουμ μας ως κουιντέτο, που θα είναι έτοιμο το 2017 και ουσιαστικά οι τρεις μας εμφανίσεις στο Duende, θα είναι μια μία μείξη από τα τρία πρώτα μας άλμπουμ και κάποια κομμάτια από το νέο υλικό που δουλεύουμε, για την επικείμενη ηχογράφηση του δίσκου μας, που θα είναι πιο κοντά στους ήχους της Blue Note του Horace Silver.
ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal modeΤο τελευταίο μας άλμπουμ, « Cap de Bonne Esperance », αν και υποτίθεται ότι θα ήταν ένας φόρος τιμής στην νοτιοαφρικάνικη τζαζ, την οποία αγαπώ, και όλους τους καλλιτέχνες της ¨The Sun”, από τη δεκαετία του 60 και 70, δεν παραπέμπει καθόλου σε νοτιοαφρικάνικα ακούσματα και αυτό είναι το αστείο σχετικά με αυτό. Μοιάζει ως προέκταση από το προηγούμενο άλμπουμ, που ηχογραφήθηκε στο ίδιο στούντιο με τους ίδιους τεχνικούς ένα χρόνο πριν και αυτό θα κάνω και στο επόμενο άλμπουμ. Τελικά λοιπόν, συνεχίζουμε να διατηρούμε αναπόφευκτα τον ήχο της Blue Note του 60 ως κουϊντέτο, με μια μικρή γαλλική επιρροή, λίγη γεύση από «μπαγκέτα», όπως θα μπορούσα να πω χαριτολογώντας»
« Ποιά ήταν μέχρι τώρα, η πιο αξέχαστη στιγμή, που ζήσατε ως καλλιτέχνης;»
« Η πιο αξέχαστη στιγμή που έχω ζήσει ως καλλιτέχνης; Μμμμ.. Νομίζω ανήκει στο μέλλον και ποιος ξέρει, ίσως τη ζήσω στο Duende Jazz Bar, στη Θεσσαλονίκη! Αυτό και ελπίζω λοιπόν!»
Με ήχους από το κλασσικό hardbop των 60s, funk επιρροές και αυτοσχεδιασμούς, ο Florian Pellissier έρχεται για να μας ταξιδέψει μουσικά με το πιάνο του και τους Christophe Panzani- saxophone, Yoann Loustalot-trumpet, David Georgelet- drums, Frederic Chiffoleau-bass. Γεύση από γαλλική τζαζ, μέσα από τους “δρόμους” της Blue Note. Ακόμη το σκέφτεστε;
Συνέντευξη Μαρία Μαυρίδου
Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από το αρχείο του Florian Pellissier
