Βαθιά λαϊκός δημιουργός και ενσυνείδητος αγωνιστής της ζωής που την έζησε και την τραγούδησε με πάθος, ο Κώστας Βίρβος που μας αποχαιρέτησε στα 89 του χρόνια, έγραψε περισσότερα
από δυόμισι χιλιάδες τραγούδια που έγιναν ιστορικές επιτυχίες και συνεχίζουν ως κλασσικά πια να μας συντροφεύουν. Συνεργάστηκε με τους περισσότερους συνθέτες, από τον Θεοδωράκη και τον Μαρκόπουλο έως τον Λεοντή, τον Πλέσσα και τον Καλδάρα. Ωστόσο αυτή που κυριάρχησε ήταν η συνεργασία του με τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Θόδωρο Δερβενιώτη που σφράγισε και μια πολύχρονη φιλία. «Έγραψα τραγούδια όλων των ειδών, μάγκικα, ρεμπέτικα, κοινωνικοπολιτικά, «έντεχνα» και ό, τι άλλο είδος ελληνικού τραγουδιού υπάρχει», έλεγε ο ίδιος για το έργο του. Τραγούδια του τραγούδησαν όλοι οι μεγάλοι τραγουδιστές από την Μπέλλου και τον Καζαντζίδη έως τον Μπιθικώτση και τον Μητροπάνο.
Γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1926, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο της πόλης το 1943 και αρχίζει να φοιτά στην Πάντειο. Περνά στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ. Τον Μάρτιο του 1944 συλλαμβάνεται. Η κατοχή, η αντίσταση, οι πολιτικοί πρόσφυγες αλλά και η μετανάστευση θα τον συγκλονίσουν και θα του εμπνεύσουν σπουδαία τραγούδια ήδη από την δεκαετία του ΄50. Το πρώτο του τραγούδι ήταν το «Να το βρεις από άλλη» (1948), σε μουσική Απόστολου Καλδάρα με ερμηνευτές τη Σούλα Καλφοπούλου και τον Μάρκο Βαμβακάρη. Από τότε ακολούθησαν τραγούδια όπως «Το καράβι», «Το κουρασμένο βήμα σου», «Μια παλιά ιστορία», «Της γερακίνας γιος», «Σου ‘χω έτοιμη συγγνώμη» κ.ά.
Ο ποιητής Νίκος Καρούζος έγραψε για τον Βίρβο : «Ο Βίρβος έχει καταλάβει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους δημιουργούς της λαϊκής στιχουργίας. Αυτός και η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου προσέφεραν ιστορικές επιτυχίες, που τραγουδήθηκαν πολύ και παραμένουν αγέραστες […] Έχει γράψει τραγούδια με τρόπο ζωντανό και με ποικίλα αισθήματα της απλής καθημερινότητας και πλούσιας λαϊκής εμπειρίας, ακολουθώντας την τακτική της κλασικής ρεμπέτικης στιχουργίας. Γνωρίζει καλά και πολλαπλασιάζει μέσ’ απ’ τη δική του προσωπική αίσθηση όλη εκείνη τη θεματολογία, που κυρίως αναφέρεται στον πόνο, στον κατατρεγμό, στην καταφρόνια, χωρίς να λείπουν οι όποιες χαρές και το μεγάλο γεγονός του έρωτα […] Υπάρχει όμως και η πολιτική πλευρά στη διαδρομή του. Συνείδηση προοδευτική και με συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση, τραγούδησε τα πάθια του λαού μέσα στις αντίξοες συνθήκες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης» .
