Μουσική Οι δημιουργοί γράφουν

Γιώργος Περιστέρης: Έτσι έγραψα τη μουσική για τη «Φάρμα των ζώων»

Η συμμετοχή στην «Δις – Αρμονία» μου ζητήθηκε από τον Θάνο Μαντζάνα πριν περίπου ένα χρόνο. Η αρχική μου αντίδραση ήταν αρνητική όταν είδα την λίστα με τους πενήντα περίπου τίτλους βιβλίων που πρότεινε.

Με ευχαρίστησε και μου πρότεινε παρόλα αυτά να ξανακοιτάξω την λίστα. Τότε είδα κάπου κρυμμένη την «Φάρμα των ζώων» του Orwell. Είναι ένα μικρό βιβλιαράκι που κρύβει μέσα του ότι συμβαίνει διαχρονικά σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης, παλιότερα, τώρα και πολύ φοβάμαι και στο μέλλον. Τότε είπα μέσα μου. Γιατί να μην γράψω ένα παραμύθι για μεγάλα «παιδιά».

Διάβασα τέσσερις ίσως και πέντε φορές το βιβλιαράκι για να εισχωρήσω μέσα του. Έπρεπε ένας σκληρός λόγος που χρησιμοποιείται από τον Orwell να γίνει προσιτός όπως σε ένα παραμύθι. Για να μην πολυλογώ το κείμενο έφτασε τις δέκα σελίδες.

Πριν συνεχίσω θέλω να πω για την «Δις – Αρμονία». Ο τίτλος σημαίνει η αρμονία της μουσικής και δεύτερον η αρμονία της μουσικής με τον λόγο. Όταν ο Θάνος Μαντζάνας μου το εξήγησε του είπα ότι όλα μου τα έργα τα τελευταία χρόνια είναι έτσι γραμμένα. Έχω αναπτύξει μια συνθετική τεχνική στα παραμύθια και τα εκπαιδευτικά που φτιάχνω όπου υπάρχει μια παράλληλη ροή μουσικής και λόγου. Οπότε ήρθαν όλα και έδεσαν.

Η παραγγελία για το project ήταν για max δεκαπέντε λεπτά μουσική. Συνήθως ένα μουσικό παραμύθι για παιδιά διαρκεί είκοσι λεπτά. Εδώ αυθαιρέτησα, γιατί το έργο μου διαρκεί τριάντα λεπτά, αλλά αναφέρεται σε εφηβικές ηλικίες και άνω, οπότε νομίζω ότι δεν κουράζει.

Τελειώνοντας θα ήθελα να μιλήσω για το πώς ισορρόπησα την σκληρή πραγματικότητα που βγάζει ο Orwell με τη μουσική. Το άκουσμα είναι τονικό και θα έλεγα εύκολο για τον ακροατή παρόλο που έχω χρησιμοποιήσει δύσκολες και πρωτότυπες κλίμακες στο γράψιμό μου που ελπίζω να μην ταλαιπώρησαν πολύ τους μουσικούς της Καμεράτα, οι οποίοι οφείλω να πω ότι αγκάλιασαν το έργο μου με πολύ ζεστασιά. Ως μουσικός ορχήστρας και εγώ, οφείλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, όπως επίσης και στη Ζωή Ζενιώδη την θαυμάσια μαέστρο.

Όσο για την Ευγενία Λουπάκη, ήταν δική μου επιθυμία να το αφηγηθεί. Δεν την γνώριζα προσωπικά, αλλά η φωνή της και το στυλ της έδεναν τέλεια με αυτό που είχα στο μυαλό μου. Όταν γνωριστήκαμε και μου είπε ότι δέχεται να γίνει η «παραμυθού» μου με έκανε πολύ χαρούμενο. Τότε ολοκληρώθηκε και το έργο και απέκτησα και μια καινούρια φίλη.

Γιώργος Περιστέρης