“Επικοινωνώ, ακούω, μοιράζομαι. Αυτό είναι και το βασικό συστατικό της επιτυχίας μας σαν trio. Αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας και αυτοσχεδιάζουμε με απόλυτη ελευθερία. Παίζω με τον Francisco Mela 13 χρόνια και με τον Francesco Marcocci περίπου έξι. Η δημιουργία του trio ήρθε αβίαστα. Παίζουμε μουσική στην ίδια πόλη, έχουμε κοινές σπουδές και ταυτίζονται απόλυτα οι καλλιτεχνικές μας αναζητήσεις”. Πρόκειται για το μυστικό επιτυχίας που εκμυστηρεύεται στην Μαρία Μαυρίδου και το artplay.gr ο Leo Genovese, ο ένας εκ των τριών μουσικών του Leo Genovese Trio, που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και έπαιξαν για δυο βραδιές στο Duende Jazz Bar. Η Μαρία Μαυρίδου τους συνάντησε και μίλησε μαζί τους.
Περασμένες 11. Kατηφορίζω την Κομνηνών. Έχω αποφασίσει να απολαύσω έναν βραδινό περίπατο στην παραλία, αυτή τη μαγιάτικη υγρή νύχτα. Θέλω να καθυστερήσω την επιστροφή μου στο σπίτι. Το σύμπαν έχει όμως άλλα σχέδια.
Οι γνώριμοι αγαπημένοι ήχοι της τζαζ μου τραβούν την προσοχή καθώς φτάνω στην Καλαποθάκη. Η πόρτα του Duende Jazz Bar είναι ανοιχτή. Δίπλα στη φιγούρα του Κώστα Βουλτσίδη διακρίνω φυσιογνωμίες , που μου ξυπνούν τις αναμνήσεις των ταξιδιών μου στη Λατινική Αμερική και όχι μόνο. Το βλέμμα μου διασταυρώνεται μ’ αυτό του λευκοντυμένου άντρα με το ασορτί κασκέτο, το γλυκό χαμόγελο και την ηρεμία μοναχού. Μου θυμίζει σκηνές από τζαζ μπάντες στην Habana Vieja και το Vedado και περιπάτους στη Malecon με θέα το Μαϊάμι και κυρίως τη ζεστή ματιά των ανθρώπων στην Κούβα. Ένας γενειοφόρος με κοφτερή ματιά, αεικίνητος με νευρικές κινήσεις μιλά και γελά ασταμάτητα με μια μπύρα στο χέρι. Η έθνικ πολύχρωμη, υφαντή του ενδυμασία και το ατίθασο μαλλί του με παραπέμπει στα στέκια που επισκέφτηκα σ το Buenos Aires. Ο τρίτος της παρέας, ένας περιποιημένος ευθυτενής και καλοντυμένος νέος άντρας βγάζει αέρα Τοσκάνης.
Ναι λοιπόν! Μπροστά μου έχω ένα μοναδικό, ανεπανάληπτο μουσικό σχήμα. Το Leo Genovese Trio, που έχει έρθει για δύο εμφανίσεις , 23 & 24 Μαϊου , αποκλειστικά και μόνο στη Θεσσαλονίκη και το Duende Jazz Bar και κάνει το ολιγόλεπτο διάλειμμά του!
Είναι η πρώτη φορά που έρχονται σαν Trio στη Θεσσαλονίκη και στην Ελλάδα. Με χαρά μαθαίνω, πως άκουσαν για το Duende από τον ταλαντούχο drummer και συνθέτη Γιώργο Σπανό τον οποίο είχα τη χαρά να απολαύσω και να μιλήσω το χειμώνα.
Ο κορυφαίος drummer Franscisco Mela από την Κούβα (Εκτός από τις σημαντικές του συνεργασίες, είναι από το 2005 βασικός συνεργάτης του σαξοφωνίστα Joe Lovano και από το 2009 συνεργάτης του μυθικού McCoy Tyner. Έχει ηχογραφήσει στην Half Note και το το πρώτο του CD το 2006 ανακηρύχθηκε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς από το All About Jazz.).
Ο σημαντικός αργεντίνος πιανίστας Leo Genovese που είναι γνωστός από τις συνεργασίες του με πολύ μεγάλα ονόματα της jazz σκηνής. Esperanza Spalding, Jack DeJonette, Wayne Shorter, Herbie Hancock, Joe Lovano, Francisco Mela, George Garzone, Billy Hart και Mike Stern . Το τελευταίο προσωπικό του album με Jack DeJohnette στα τύμπανα & Esperanza Spalding στο μπάσο ηχογραφήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 και θα κυκλοφορήσει το 2016 απο την εταιρεία Newvelle Records.
Ο Ιταλός μπασίστας Francesco Marcocci , έχει συνεργαστεί με τους Dan Blake, Uri Gurvich, Dave Liebman, Mino Cinelu, Elio Villafranca, George Spanos, Vasko Dukovski, On Ka’a Davis, Pancho Molina, Godwin Louis, Foday Suso, Manu Koch και Marcelo Toledo.
Και οι τρεις απόφοιτοι του Berklee College of Music και γνωστοί διεθνώς για τις συνεργασίες τους με σημαντικά ονόματα της jazz .
Αφού αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα στο θάρρος, το θράσος και την περιέργεια, τους πλησίασα και μίλησα κατ’ ευθείαν στα Ισπανικά. Κάτι που έσπασε αμέσως τον πάγο. Μετά τα πειράγματα του Leo και τη σύντομη συζήτησή μας, με προσκάλεσαν έστω και για λίγο να μπω και να τους ακούσω παρόλο που τους υποσχέθηκα ότι θα πήγαινα το επόμενο βράδυ κι αφού κανονίσαμε ένα ραντεβού για σήμερα το πρωί στο ξενοδοχείο τους για να τα πούμε πιο χαλαρά. Μπαίνοντας στον κατάμεστο χώρο ο Franscisco μου είπε με απίστευτη γλυκύτητα: « Ξέρεις εμείς σου είπαμε τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο αλλά δεν ξέρω τ’ όνομά σου. Θέλω να το ξέρω.» «Μαρία» του είπα και είχε δίκιο. Ο ενθουσιασμός μου με είχε κάνει να ξεχάσω τους τρόπους μου.
Αυτό που επακολούθησε κι ευτυχώς θα το ξαναζήσω σήμερα, ήταν μοναδικό! Ο Leo δικαίωσε τη φήμη του αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο Franscisco έβγαλε όλη τη δύναμη και το πάθος της ψυχής του και ο Franscesco συμπλήρωνε με το ταλέντο του απόλυτα αυτό το φοβερό trio. Η σημερινή πρωινή μας συνάντηση για τη νέα στήλη «Συναντήσεις» στο artplay.gr, μου έδωσε την απάντηση για το πέραν από κάθε προσδοκία εξαιρετικό live που παρακολούθησα.
Τους έβλεπα καθισμένους στον καναπέ απέναντί μου, να μου εξυμνούν τον πατσά που έφαγαν τα ξημερώματα και την επιθυμία να πάνε μετά τη συζήτησή μας σε κάποια κοντινή παραλία της Χαλκιδικής . Είναι η πρώτη φορά που έρχονται σαν Trio στη Θεσσαλονίκη και με χαρά μαθαίνω, πως ο διαμεσολαβητής γι αυτό ήταν ο ταλαντούχος drummer και συνθέτης Γιώργος Σπανός τον οποίο είχα τη χαρά να απολαύσω και να μιλήσω το χειμώνα. Ο Franscesco μιλάει με θαυμασμό γι αυτόν και για μια ακόμη φορά συνειδητοποιώ το μεγαλείο της ψυχής και τον αμοιβαίο σεβασμό που τρέφουν μεταξύ τους οι καλλιτέχνες της jazz μουσικής κοινότητας. Στη συζήτηση που ακολουθεί , δεν σταματούν να αναφέρονται στους δασκάλους και τις επιρροές τους.
Στην ερώτηση « Γιατί Jazz;»
Ο Franscisco Mela απαντά αμέσως «Γιατί όχι;» και μετά ξεκινά τη χειμαρρώδη αφήγηση της μουσικής του περιπλάνησης:
«Γεννήθηκα στην Κούβα. Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν τα ρεύματα της χώρας μου και οι ρυθμοί της Καραϊβικής. Σχεδόν όλοι στη μουσική σχολή που φοιτούσα, προσπαθούσαν να τελειοποιηθούν και να ξεχωρίσουν σ αυτό το είδος. Η συνάντηση μου με το δάσκαλό μου Chucho Valdes ήταν καθοριστική. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα jazz μίλησε στην ψυχή μου. Ο Chucho με έβαλε στην ορχήστρα του, με δίδαξε και το σημαντικότερο μου έδωσε πλήρη ελευθερία αυτοσχεδιασμού και έκφρασης, κάτι που με απελευθέρωσε. Αυτό βέβαια που έπαιξε καταλυτικό ρόλο ήταν, ότι ο Chucho Valdes επιδίωκε συχνά να κάνουμε εμφανίσεις εκτός Κούβας, προσπαθώντας ταυτόχρονα να ανακαλύπτει και νέα ερεθίσματα από τη μουσική της κάθε χώρας και να τα εισάγει στη Jazz. Έτσι συνειδητοποίησα το εύρος αυτής της μουσικής. Είναι η μόνη που μπορεί να παντρευτεί με οποιοδήποτε μουσικό είδος, δίνοντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα . Η jazz είναι το πανεπιστήμιο της μουσικής. Περιέχει κατά τη γνώμη μου ένα ιδιαίτερο συστατικό, που δίνει ελευθερία μέσω της απεριόριστης δυνατότητας αυτοσχεδιασμού και έκφρασης.»
«Αντιλαμβάνομαι απόλυτα αυτό που λες Franscisco και θα μιλήσω από την πλευρά της ακροάτριας. Δεν διαθέτω μουσικές γνώσεις και παιδεία αλλά αυτή η μουσική μιλάει στην ψυχή μου και απολαμβάνω το ότι θα ακούσω το ίδιο μουσικό κομμάτι κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο και θα το βλέπω να μεταλλάσεται, να εξελίσσεται μπροστά μου σαν ζωντανός οργανισμός.»
« Θα συμφωνήσω με τον Franscisco” μπαίνει στην κουβέντα ο Leo Genovese. «Δεν μπορώ να σου πω τι είναι jazz. Ξέρω όμως το συναίσθημα που μου γεννάει. Έχω ανεξάντλητες δυνατότητες και μουσικούς δρόμους να εξερευνήσω και αυτό να γίνεται μια έκρηξη συναισθημάτων μέσα από διαφορετικές φόρμες και σχήματα, που φτάνει στ αυτιά τα δικά μου , αλλά και του κάθε ακροατή εκείνη τη στιγμή. Και η στιγμή δεν είναι ποτέ η ίδια. Επικοινωνώ, ακούω, μοιράζομαι. Αυτό είναι και το βασικό συστατικό της επιτυχίας μας σαν trio. Αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας και αυτοσχεδιάζουμε με απόλυτη ελευθερία. Παίζω με τον Franscisco 13 χρόνια και με τον Franscesco περίπου έξι. Η δημιουργία του trio ήρθε αβίαστα. Παίζουμε μουσική στην ίδια πόλη, έχουμε κοινές σπουδές και ταυτίζονται απόλυτα οι καλλιτεχνικές μας αναζητήσεις. Πάντως σε προσωπικό επίπεδο πάντα με απασχολούσε το κοινωνικό υπόβαθρο, οι κοινωνικές συνθήκες που γέννησαν την κάθε μουσική και ενέπνευσαν κάθε μουσικό. Γεννήθηκα σε μια μικρή πόλη της Αργεντινής την Πάμπας. Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν από κασέτες. Ξεκίνησα με ροκ ν ρολ, πέρασα στο μπλουζ και στο τέλος ήρθε η τζαζ. Εκεί ξύπνησε κάτι μέσα μου. Αντιλήφθηκα την κοινωνική αδικία σε βάρος σχημάτων, καλλιτεχνών και κορυφαίων δημιουργών, που πλήρωσαν το τίμημα του ρατσισμού. Του διαχωρισμού σε μαύρους και λευκούς. Σε εκλεκτούς και μη, σε όλους τους τομείς. Όταν στη σχολή φτάσαμε στον #CharlieParker αναρωτήθηκα «Γιατί τώρα κι όχι από την αρχή;» . Γι αυτό σέβομαι , θαυμάζω και υποστηρίζω τους underground δημιουργούς. Αυτούς που δημιουργούν στην αφάνεια και πολλές φορές φεύγουν από τη ζωή χωρίς να έχουν κάνει γνωστή τη δουλειά την αξία τους στο ευρύ κοινό.»
« Όπως έχεις καταλάβει, έχεις μπροστά μια dream band Μαρία !» λέει ο Francesco Marcocci ο οποίος ήδη μ έχει καλωσορίσει με μια καλημέρα σε απόλυτα ελληνική προφορά, ζεστή και εγκάρδια σαν τη μεγάλη αγκαλιά του αποχαιρετισμού μας. « Η δική μου επαφή με τη τζαζ ξεκίνησε στα 17 μου χρόνια και με λίγα λόγια θα σου πω ότι η τζαζ για μένα δεν είναι μουσικό είδος και στυλ. Είναι ένας τρόπος μουσικής προσέγγισης που σου επιτρέπει να εκφραστείς πέρα από φόρμες και ετικέτες.»
«Let the music express her self through you!” (Άσε τη μουσική να εκφραστεί μέσα από σένα!) συμπληρώνει ο Franscisco Mela είναι φαίνεται διατεθειμένος να μιλάει για μέρες για τον έρωτα της ζωής του.
Εγώ το βράδυ θα είμαι εκεί. Νομίζω και σεις.
“Jazz translates the moment into a sense of inspiration for not only the musicians but for the listeners” Herbie Hancock
Σήμερα στις 9.30 η δεύτερη και τελευταία εμφάνιση στο Duende Jazz Bar Καλαποθάκη 16, Θεσσαλονίκη Τηλ.2310252704
Κείμενο : Μαρία Μαυρίδου
Φωτογραφίες: Κώστας Βουλτσίδης
