We Are the Best!

 Directed by Lukas Moodysson. Γράφει ο  Δημήτρης Κεχρής

Απέναντι σε τί θα μπορούσαν να επαναστατήσουν μια παρέα 13χρονων κοριτσιών της μεσαίας τάξης στη Στοκχόλμη του 1982? Απέναντι στους ενοχλητικούς (κατ΄ αυτές) γονείς τους, στο υποχρεωτικό μάθημα γυμναστικής, σε ένα συγκρότημα heavymetal που έχουν κάποιοι συμμαθητές τους και στην εμπορική μουσική disco που κάνει θραύση!

Δεν πρόκειται και για το πλέον καταπιεστικό πλαίσιο, αλλά οι ηρωίδες μας είναι στην εφηβεία και πρέπει να εξωτερικεύσουν όλα αυτά που τις πνίγουν! Και το όχημα… μια punkμπάντα! Έχοντας αφήσει πίσω του το σκοτεινό ύφος και τη σκληρή θεματολογία προηγούμενων ταινιών του, ο Lukas Moodysson αξιοποιεί τα τρία μικρά κορίτσια, έτσι ώστε με ζεστασιά, ζωντάνια και ευθυμία να φτιάξει μια ωδή στις νεανικές αναρχικές τάσεις.

Έτσι λοιπόν, παρακολουθούμε τις θυμωμένες και ταυτόχρονα γλυκύτατες Bobo (Mira Barkhammar) και Klara (Mira Grosin), χωρίς να έχουν την

παραμικρή ιδέα από μουσική, χωρίς να έχουν καν όργανα και αφού κάνουν επίθεση φιλίας στην περιθωριοποιημένη συμμαθήτριά τους Hedvig (Liv Le Moyne), να βάζουν μπροστά το σχέδιό τους και να ξεκινούν μια αυθεντική περιπέτεια στο δρόμο προς την ενηλικίωση. Από την αφετηρία κιόλας της κοινής πορείας τους γίνονται φανερές οι μεταξύ τους διαφορές.

Η Bobo γεμάτη ανασφάλειες για την εμφάνισή της, με χωρισμένους γονείς και μια μητέρα σε σύγχυση, φαίνεται παρά όλα αυτά να έχει ένα στιβαρό χαρακτήρα και ξέρει ενάντια σε τί επαναστατεί. Η Klara από την άλλη, λειτουργεί περισσότερο παρορμητικά, σαν σίφουνας και ενίοτε γίνεται οριακά αυταρχική. Μια νεαρή προβοκάτορας με μοϊκάνα! Η Hedvig, ένα μοναχικό, ντροπαλό αλλά και πιο ώριμο κορίτσι με γνώσεις περί μουσικής γίνεται κομμάτι της παρέας χάρη στην επιμονή της Bobo(που την άκουσε στο talentshowτου σχολείου), η οποία θεώρησε αναγκαία για την μπάντα την παρουσία της. Μάλιστα, το γεγονός ότι είναι χριστιανή και προέρχεται από θρησκευόμενη οικογένεια διόλου δε φαίνεται να πτοεί τις Bobo και Klara που έχουν βαλθεί να τη μεταμορφώσουν σε μια άθεη punkκατά τα πρότυπά τους! Ξεκινούν λοιπόν, να γράφουν τραγούδια (τρόπος του λέγειν) στα οποία εκφράζουν με πρωτόλειο τρόπο μια πολιτικοποίηση, οι αντίστοιχες (στερεοτυπικές πλέον) κομμώσεις και ενδυματολογικές επιλογές γίνονται για αυτές must και χάρη στη Hedvig οι συγχορδίες και η αρμονία συναντούν την οργή τους. Τις βλέπουμε να ζητιανεύουν στο metroγια να μπορέσουν να αγοράσουν μια ηλεκτρική κιθάρα, να πηγαίνουν σε party και να μεθάνε, να ταξιδεύουν σε άλλη πόλη για να συναντήσουν μια punkμπάντα που θαυμάζουν, να ερωτεύονται και να τσακώνονται για χάρη ενός αγοριού της μπάντας (ιεραρχώντας όμως, εν τέλει, πιο ψηλά τη φιλία τους) και να μετατρέπουν το πρώτο τους liveστα πλαίσια χριστουγεννιάτικης εκδήλωσης σε επεισοδιακή συμπλοκή με το κοινό! Μπορεί η μπάντα τους να μην έγινε κάτι σπουδαίο, αλλά μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία κατάφεραν να πετύχουν το σκοπό τους, εφόσον δημιούργησαν μεταξύ τους σχέσεις αληθινές που τους έδωσαν διέξοδο στην έλλειψη κατανόησης από τους γονείς, στη μοναξιά και στην αδυναμία προσαρμογής στις συντηρητικές παρέες του σχολείου.

Η σκηνοθετική καθοδήγηση από τον Moodysson καταφέρνει να αποσπάσει εξαιρετικά πνευματώδεις και πειστικές ερμηνείες από τα τρία κορίτσια, αφήνοντάς τους και χώρο για χαριτωμένους αυτοσχεδιασμούς. Ο έντονος ρυθμός του μοντάζ στέκει αντίστοιχος του ρυθμού μιας επεισοδιακής εφηβείας, ενώ ταυτόχρονα η κάμερα στο χέρι και τα συχνά close-upsδίνουν μια αίσθηση αμεσότητας και οικειότητας. Η επιλογή του Moodysson να τοποθετήσει εύθραυστα και αθώα κορίτσια και μάλιστα στην αυγή της εφηβείας στη θέση αυτή αντιτίθεται στην παράδοση που θέλει τις punkμπάντες να αποτελούνται από αγριεμένα αγόρια hooligansστην ύστερη εφηβεία ή λίγο μετά τα 20. Και αυτή η συνειδητή επιλογή στηρίζει την πρόθεση του σκηνοθέτη να προσδώσει στο punkτης εποχής εκείνης περισσότερο μια διασκεδαστική, παιγνιώδη και ευχάριστη διάθεση παρά έναν μηδενισμό και μια καταστροφικότητα.

Ο Lukas Moodysson με τη νέα του ταινία κάνει μια δήλωση αισιοδοξίας και πίστης μέσα από τα μάτια τριών κοριτσιών που είναι γεμάτα ενέργεια και όρεξη για ζωή, νιώθουν ότι είναι οι καλύτερες και δε διστάζουν να το φωνάξουν!

*Το We Are The Best κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Τόκιο και κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες από τις 6 Νοεμβρίου 2014 από την One  from the Heart.

Δημήτρης Κεχρής

Φωτογραφία εξωφύλλου: Hollywoodreporter.com