Χωρίς την αρματωσιά και την πανοπλία του γνώστη και του ειδικού, χωρίς μουσικές γνώσεις και σπουδές σε ωδεία κατά τα χρόνια της εφηβείας, αλλά και με μια αδιαφορία, απέχθεια και άρνηση για τις συναυλίες κλασσικής μουσικής, επέλεξα από ένστικτο να δω “Το Χειμωνιάτικο Ταξίδι” του Σούμπερτ που παρουσίασε για δεύτερη συνεχή βραδιά, την Τρίτη στο Μέγαρο Μουσικής, ο Kyklos Ensemble υπό την διεύθυνση του Θόδωρου Κουρεντζή.
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να δω από κοντά αυτόν τον Έλληνα σταρ της διεύθυνσης ορχήστρας που μεγαλουργεί διεθνώς τα τελευταία χρόνια.
Και έγινε το θαύμα!
Βρέθηκα να παρακολουθώ μια ομάδα ξυπόλυτων μουσικών, που χωρίς να τηρεί κανένα πρωτόκολλο ενδυμασίας και σκηνικής παρουσίας, επιφύλαξε συνεχείς εκπλήξεις στο κοινό. Ορισμένα από τα μέλη αυτής της αναρχικής ορχήστρας μπήκαν στην αίθουσα του Μεγάρου από την είσοδο της πλατείας παίζοντας ανάμεσα στα πνευστά συναυλιακά τους όργανα ακόμα και φυσαρμόνικα! Πάνω στη σκηνή δυο ντουντούκες βρέθηκαν αρκετές φορές στα χέρια του αμερικανού τενόρου Κιθ Στόναμ, προσδίδοντας μια ανατρεπτική διάθεση στο “χειμωνιάτικο ταξίδι”, σπαρακτικό αριστούργημα του γερμανικού ρομαντισμού σύμφωνα με τους ειδικούς.
Αρκετές ήταν οι φορές που τα μέλη αυτής της παράξενης ορχήστρας η οποία φαίνεται να κλείνει το μάτι στον κλασσικό τρόπο ανάγνωσης της μουσικής, σηκώνονταν από τη θέση τους όταν ολοκλήρωναν τον κύκλο παρουσίασης, χάνονταν για λίγο στα παρασκήνια και εμφανίζονταν πάλι στη σκηνή για τη συνέχεια της ιστορίας. Τεράστια τύμπανα και παράξενα κρουστά, έγχορδα και πνευστά αποκτούσαν μια άλλη ζωή στα χέρια των μουσικών, σαν παιδικά παιχνίδια που ζωντάνευαν και αφηγούνταν με τον δικό τους γοητευτικό τρόπο μια ιστορία για χιόνια και έρωτες, αλλά και λουλούδια που ανθίζουν μέσα στον χειμώνα.
Ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, ζωηρές επευφημίες του κοινού, αλλά και μια αγκαλιά που επιφύλαξε για κάθε έναν από τους σπουδαίους μουσικούς ο Θόδωρος Κουρεντζής, ολοκλήρωσαν μια βραδιά που θα μείνει ως εμπειρία στη μνήμη.
Σε εμένα απέμεινε η έκπληξη και η συγκίνηση του πρωτόφαντου.
Μάνια Ζούση
