Metamanias Κινηματογράφος

Μια ταινία που βγάζει τον Άλαν Τούρινγκ από την σκιά

Ας παίξουμε ένα παιχνίδι.  Ο πρώτος παίκτης (Α) είναι ένας άνδρας. Ο δεύτερος παίκτης (Β) είναι μια γυναίκα. Και ο τρίτος παίκτης, ό,τι θέλετε εσείς (Γ).

Ο Γ δεν βλέπει τον Α και την Β και μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους μόνο μέσω γραπτών μηνυμάτων.  Ο Α έχει σαν στόχο να πείσει τον Γ πως «το Παιχνίδι της Μίμησης» είναι μια καλή ταινία ενώ έχει την αντίθετη άποψη, ενώ η Β προσπαθεί να πείσει τον Γ πως «το Παιχνίδι της Μίμησης» είναι όντως μια καλή ταινία.

Ο Γ ξεκινάει τις ερωτήσεις:

Γ: Ο τρόπος διαχείρισης των κινηματογραφικών μέσων από τον σκηνοθέτη (μοντάζ, φωτογραφία, σκηνικά, κοστούμια, ήχος) θυμίζει την πρόσφατα επιτυχημένη ταινία «Ο Λόγος του Βασιλιά»;

Β: Το γεγονός πως κάποιοι συντελεστές του φιλμ έχουν στο βιογραφικό τους και δουλειές σε βρετανικές παραγωγές των τελευταίων ετών ( ανάμεσά τους και «Ο Λόγος του Βασιλιά») δεν σημαίνει απαραίτητα πως το φιλμ απλά και τυφλά ακολουθεί μια επιτυχημένη συνταγή. Η δύναμή του είναι η ιστορία που αφηγείται. Ενός εξαιρετικά σημαντικού ανθρώπου για την ιστορία του είδους μας, του Άλαν Τούρινγκ.

Α: Καμία σχέση. Εξάλλου στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση. Τα μοτίβα μοιάζουν αλλά μπορούν να αλλάξουν χρώμα, γραμμές, υφή. Και έτσι υπάρχει μια κάποια ανανέωση και συνέχεια.

Γ: Διάβασα προχθές πως υπήρξαν αντιδράσεις όσον αφορά το σενάριο της ταινίας. Συγκεκριμένα για το πως απεικονίζεται ο Τούρινγκ και πως διαχειρίζεται το θέμα της ομοφυλοφιλίας του, συνολικά το φιλμ.

Β: Η ταινία παίρνει αποστάσεις από το υλικό στο οποίο βασίζεται (τη βιογραφία AlanTuring: TheEnigma του AndrewHodges). Δρα όπως κάθε προϊόν μυθοπλασίας. Επιλέγει το κέντρο του. Αυτό μπορεί να μην ικανοποίησε ορισμένους, αλλά το φιλμ δεν είναι ντοκιμαντέρ.

Α: Ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας επεσήμανε σε συνέντευξή του, πως ο Τούρινγκ ήταν πρώτα και πάνω απ΄ όλα ένας μοναδικός άνθρωπος, δεν ήταν μόνο ομοφυλόφιλος και η περίοδος της ζωής του με την οποία ασχολείται το φιλμ είχε χαρακτηριστεί και από τον ίδιο τον Τούρινγκ «σεξουαλικά άνυδρη». Από την άλλη σέβομαι ότι το να γράφεις πως το φιλμ σου εμπνεύστηκε «ελαφρώς» από μια βιογραφία αποτελεί μια επιλογή που μπορεί να κριθεί για την αποτελεσματικότητά της.

Γ: Ο πρωταγωνιστής, ο BenedictCumberbatch, πως είναι;

Β: Κάποιος που τον παρακολουθεί και στην σειρά Sherlock μπορεί να διακρίνει ομοιότητες όσον αφορά την ερμηνευτική προσέγγιση και τις ευκολίες του. Από την άλλη όμως καταφέρνει να ξεφύγει σταδιακά από την παγίδα να ερμηνεύσει τον Τούρινγκ μονοδιάστατα ως έναν προβληματικό, λόγω της ευφυΐας του, άνθρωπο, παρόλο που το σενάριο δεν τον βοηθάει ιδιαίτερα σε αυτήν του την προσπάθεια.

Α: Μοναδικός στην προσέγγισή του. Από τις καλύτερες ερμηνείες του.

Γ: Γιατί να δω αυτήν την ταινία;

Β: Γιατί βγάζει, για ένα μεγάλο κοινό, τον Τούρινγκ από την σκιά. Δεν άξιζε αυτός ο άνθρωπος και η ιστορία του να είναι στη σκιά. Από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ανθρωπότητας.

Α: Γιατί είναι μια σωστά ζυγιασμένη κινηματογραφική αφήγηση για σημαντική μερίδα θεατών εκεί έξω.

Γ: Θα την θυμόμαστε;

Α: Κάποιες σκηνές και στιγμές της, σίγουρα.

Β: Ναι, γιατί δεν σκοτώνει το ερωτηματικό. Το εμπλουτίζει.

Γ: Μου λέτε αλήθεια;

Α: Ποιον ρωτάς;

Γ: Και τους δύο.

Α: Όπως σε βλέπω και με βλέπεις.

Β: Τόση αλήθεια όση κουβαλάει και μια μερική διαφορική εξίσωση.

Γ: Κάποιος αντιγράφει.

Α: Ελπίζω να μην πιστεύεις πως αυτός είμαι εγώ;

Β: Ποιος μπορεί εξάλλου να αρνηθεί πως το πρώτο βήμα για την εξέλιξη είναι η μίμηση;

Γ: Σωστά. Για τα υπόλοιπα αρκεί ένα μεγάλο μυαλό και μια τυχαία συζήτηση.

 

Χρήστος Καρανάτσης