“Ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη, πίσω στο 2015, στην αίθουσα “Ολύμπια” στο φεστιβάλ Δράμας, παρακολουθώντας δύο νεαρές φοιτήτριες σε κάποια μουσουλμανική χώρα που προσπαθούσαν να βάλουν το μωρό της μίας, κρυμμένο σε έναν σάκο, μέσα στη φοιτητική τους εστία, γεννήθηκε μέσα μου το ερώτημα «πόσο βαθιά θα έπρεπε να κρύψει την επιθυμία της μητρότητας, μια τρανς κοπέλα στην Ελλάδα σήμερα;», αναρωτιέται ο σκηνοθέτης Σταύρος Μαρκουλάκης που μιλά στο artplay.gr με αφορμή την ταινία του “Madonna”, η οποία τιμήθηκε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας με το νέο Βραβείο Drama Queer: «Madonna f64.0».
“Έτσι ξεκίνησε και το ταξίδι της “Madonna”, το οποίο μπολιάστηκε γρήγορα από την έντονη θρησκευτικότητα της παιδικής μου ηλικίας και τις αναμνήσεις βίας που συχνά μας συντροφεύουν στην επαρχία. Κινητήριος δύναμη η αναζήτηση της ταυτότητας, αλλά και η ανάγκη για αποδοχή οποιασδήποτε επιθυμίας αυτή επιφέρει. Εξ αρχής ήταν σαφές, ότι η Μαρία θα έπρεπε να ενσαρκωθεί από μια κοπέλα που έχει βιώσει σε προσωπικό επίπεδο τον αρκετά δύσκολο αγώνα της φυλομετάβασης, τις επιθυμίες και τα εμπόδια που συναντάς, ειδικά σε μια βαθιά συντηρητική κοινωνία όπως η ελληνική και ευτυχώς έσμιξαν οι δρόμοι μας με την Κωνσταντίνα.
Το να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα σήμερα μοιάζει με ουτοπία και ειδικότερα χωρίς χρηματοδότηση μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε δυστοπία. Νιώθω πραγματικά τυχερός και σχεδόν ευλογημένος για το γεγονός ότι όλοι οι συντελεστές και συνεργάτες προσέφεραν τόσο απλόχερα και με μια σπάνια ευαισθησία, τα προσωπικά τους βιώματα, ιδανικά και πιστεύω, κατά τη διαδικασία δημιουργίας αυτής της πρώτης μου ταινίας, οδηγώντας την ολοκληρωμένη πια, στον αρχικό τόπο έμπνευσής της.
Κρατώ τα ιδιαίτερα λόγια του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου την τελευταία μέρα του Φεστιβάλ και συνεχίζω. “Η Επιτροπή ζητά από το Φεστιβάλ να θεσπίσει ένα βραβείο που απουσιάζει ηχηρά από τον διαγωνισμό. Ένα βραβείο που θα απονέμεται κάθε χρόνο, μέχρι να μην υπάρχουν πια άνθρωποι που στερούνται ευκαιρίες για μια ομαλή ζωή και δεν θα είναι αναγκασμένοι να υποφέρουν λόγω της διαφορετικότητάς τους. Οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα σε ίσες ευκαιρίες, δικαίωμα στην αγάπη, στην ευτυχία, στην ζωή την ίδια. Φέτος θα δώσουμε ένα βραβείο σε ταινία μικρού μήκους που τοποθετείται υπέρ της διαφορετικότητας. Ο κινηματογράφος είναι πιο πλούσιος όταν μας συμπεριλαμβάνει όλες, όλους, όλα”.
Γράφω για να ξεφύγω από τον θυμό και κινηματογραφώ για να απαλύνω τον πόνο που μου δημιουργούν τα ερωτηματικά για τον κόσμο γύρω μου.
Με ενδιαφέρουν οι ιστορίες ανθρώπων υπό διωγμό, όχι μόνο κοινωνικό ή πολιτικό, αλλά και συναισθηματικό. Σε έναν κόσμο ακραίας βιαιότητας και κυνισμού, με ηρεμεί η σκέψη πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι εκεί έξω, οι οποίοι συνεχίζουν να ονειρεύονται και να παλεύουν για την οποιαδήποτε μικρή ή μεγαλύτερη αλλαγή.
Σταύρος Μαρκουλάκης
Σκηνοθέτης
Madonna f64.0 | Σκηνοθεσία, Σενάριο: Σταύρος Μαρκουλάκης | Φωτογραφία: Χριστίνα Μουμούρη | Μοντάζ: Χρήστος Γιαννακόπουλος | Μουσική: Melentini | Ηχος: Χρήστος Σακελλαρίου, Παναγιώτης Κυριακού, Κώστας Γούναρης | Σχεδιασμός ήχου: Νίκος Λιναρδόπουλος | Σκηνικά: Ελένη Καριόρη | Ερμηνευτές: Κωνσταντίνα Λία, Πηνελόπη Τσιλίκα, Αθηνά Παππά | Παραγωγή: Ελένη Μολφέτα, Marni Films, Μίνα Ντρέκη
