«Στα κινούμενα σχέδια είδα το φως. Εκεί οι ήρωες μπορούν να αφηγηθούν την ιστορία τους με τις κινήσεις του σώματός τους και την παντομίμα των χαρακτήρων τους και οι λέξεις δεν είναι αναγκαίες” μας εξηγεί η Κλεοπάτρα Κοραή, σκηνοθέτης κινουμένων σχεδίων, της οποίας το εντυπωσιακό animation, σχεδιασμένο εξ ολοκλήρου στο χέρι για τους 8ους Ασιατικούς Παρα-Αγώνες πέρυσι στη Σιγκαπούρη, επιλέχθηκε για το διαγωνιστικό τμήμα του Annecy Festival, 13 με 18 Ιουνίου, το πιο δημοφιλές διεθνές φεστιβάλ animation, το οποίο οι επαγγελματίες του είδους αποκαλούν Κάννες των κινουμένων σχεδίων, και συμμετέχει και στο Ottawa International Animation Festival από 21-25 Σεπτεμβρίου!
Το “Stretching the Boundaries”, όπως είναι ο τίτλος του, δημιουργήθηκε έπειτα από ειδική ανάθεση, σαν μέρος της τελετής έναρξης των Παραολυμπιακών της Ασίας τον Δεκέμβριο του 2015 όπου πήραν μέρος πάνω από 3.000 αθλητές και επίσημοι από 10 χώρες.
Το φιλμ παρουσίασε μέσα ένα από εξήντα ενός δευτερολέπτων animation τα 15 αθλήματα των αγώνων και λειτούργησε σαν ένα εντυπωσιακό σκηνικό για ένα ιδιαίτερο κομμάτι χορού, με πρωταγωνίστρια μια δεκαπεντάχρονη χορεύτρια με αυτισμό.
Οι επιβλητικές εικόνες των αθλημάτων χρησιμοποιήθηκαν η καθεμία ξεχωριστά στις ζωντανές μεταδόσεις της κρατικής τηλεόρασης, ενώ αποσπάσματά τους παρουσιάσθηκαν και στο επίσημο πρόγραμμα των αγώνων.
Η μεγαλοπρεπής τελετή σκηνοθετήθηκε από τον βραβευμένο σκηνοθέτη της Philbeat, Philip Tan και μεταδόθηκε ζωντανά σε πάνω από 600 εκατομμύρια θεατές, ενώ έγινε ταυτόχρονα ζωντανή μετάδοση σε πολλά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.
Με σπουδές σκηνοθεσίας και φωτογραφίας, η Κλεοπάτρα διαπρέπει στο stop motion animation, κάτι που το είχε μεράκι από παιδί, άλλωστε από πολύ νωρίς κατασκεύαζε ολόκληρους κόσμους με τα χέρια της που ήταν θαρρείς μαγικά, αφού τα κατάφερνε εξαιρετικά στις δημιουργίες και τις πατέντες. Το ταλέντο μοιάζει να είναι οικογενειακή υπόθεση, καθώς θείος της υπήρξε ο Αντώνης Ευθυμιάδης, ένας από τους πρώτους animateur στην Ελλάδα.
Αν την ρωτήσεις ποια είναι η ειδικότητά της θα σου απαντήσει Visual artist, αν και προβληματισμένη καιρό τώρα με τις ξένες ορολογίες, αναζητάει τον τρόπο δημιουργίας ενός λεξικού όπου οι τεχνικοί όροι του επαγγέλματος θα είναι γραμμένοι και ερμηνευμένοι με νέες λέξεις στα ελληνικά.
Έως και τη στιγμή που δέχθηκε την πρόταση συνεργασίας για τους Ασιατικούς Παραολυμπιακούς, η Κλεοπάτρα διέτρεξε πολλά χιλιόμετρα ωρών εργασίας σε διαφημιστικές εταιρείες και εταιρείες παραγωγής, ως βοηθός, μπαίνοντας από νωρίς στη δουλειά, και περνώντας από όλες τις ειδικότητες, έμαθε να κάνει ταινίες. Υπήρξε φωτογράφος πλατό στο “Ακροπόλ” του Παντελή Βούλγαρη και αμέσως μετά μια υποτροφία από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου την έκανε να ταξιδέψει έως τη Δανία και το European Film School παρακολουθώντας ειδικά μαθήματα εικαστικών και σύγχρονης κινούμενης εικόνας. Κατέληξε να κάνει κινούμενα σχέδια ζωγραφισμένα στο χέρι.
Μέσω του Animation Program του Bristol έγινε στη συνέχεια δεκτή, ανάμεσα σε 7 άτομα από όλον τον κόσμο ετησίως, στο μεγάλο σχολείο της σπουδαίας εταιρείας Aardman Animations, όπου δούλεψε για ένα διάστημα ως βοηθός παραγωγής στην περίφημη ταινία “Οι κότες το ‘σκασαν” και άλλες ταινίες. Ωστόσο “τα τριάντα πλατό που δούλευαν ταυτόχρονα και σε κάνουν να νιώθεις πως δουλεύεις σε εργοστάσιο παραγωγής, αφαιρούν τη δημιουργική σου διάθεση”, όπως λέει.
Επιστρέφει στην Ελλάδα και αρχίζει να σκηνοθετεί και να κάνει την παραγωγή σε ταινίες μικρού μήκους και μουσικά βίντεο, καθώς και σε πολλά προγράμματα κινουμένων σχεδίων για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και τη διαφήμιση, ενώ σκηνοθετεί και βίντεο για θεατρικές παραγωγές και 3D art installations.
Από το 2005, είναι μέλος της ομάδας Lokey που δημιούργησε μαζί με τον art director Γιάννη Λώλη. Ταυτόχρονα είναι από τα ιδρυτικά στελέχη της καλλιτεχνικής κολεκτίβας Medea Electronique.
Επιβάτες ενός αόρατου λεωφορείου
“Μου αρέσει η ιδέα της μικρής σειράς”, μας απαντά όταν την ρωτάμε ποιο σκέφτεται να είναι το επόμενο σχέδιό της, χωρίς ωστόσο να μπαίνει σε λεπτομέρειες. Μας αποκαλύπτει όμως πως ήδη επεξεργάζεται δυο νέα έργα. Το ένα αφορά μια βίντεο εγκατάσταση σε φυσικό χώρο όπου ο επισκέπτης – θεατής θα μπαίνει και θα βλέπει τις ταινίες – πορτρέτα όλων όσων ως επιβάτες συναντά καθημερινά στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ. «Είναι μια στιγμή όπου έχουμε όλοι λίγο χρόνο χωρίς να κάνουμε κάτι, έτσι ώστε σκέψεις να περνούν από το μυαλό. Παίρνω ως αφορμή τις εκφράσεις και τις διαθέσεις τους και κάνω animation πάνω στα πορτρέτα”, λέει. “Έτσι ο θεατής θα είναι σαν να βρίσκεται μέσα σε ένα αόρατο λεωφορείο όπου θα παρατηρεί τα πρόσωπα. Είναι σαν να κράταγα ημερολόγιο μιας ιστορίας που θα έκανα στη συνέχεια βιβλίο. Ε, εγώ κάνω ταινία!”
Το επόμενο πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχει η Κλεοπάτρα έχει ως αφετηρία τον Κεραμεικό, και μια σειρά συνεντεύξεων με κατοίκους, ντόπιους αλλά και ξένους, που θυμούνται και μιλούν για τη γειτονιά, την πόλη και τις αλλαγές που αυτή έχει υποστεί.
Μάνια Ζούση
Πηγή: Αυγή
