Με τις ταινίες «Η φωτογραφία» του Νίκου Παπατάκη και «Σκιές» του Τζον Κασσαβέτης συνεχίζεται σήμερα Σάββατο 13 Δεκεμβρίου
το αφιέρωμα της Ταινιοθήκης της Ελλάδας στον «αναρχικό ποιητή» του κινηματογράφου Νίκο Παπατάκη.
«Η φωτογραφία» (La Photo)
Μυθοπλασία, Ελλάδα/ Γαλλία, 1986, Έγχρ., 102΄ (στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους)
Σκηνοθεσία-σενάριο: Ν. Παπατάκης
Φωτογραφία: Ά. Σταύρου, A. Desplechin
Μοντάζ: D. Desfons
Μουσική: Χ. Χάλαρης
Ηθοποιοί: Χ. Τσάγκας, Ά. Ρέτσος, Ζ. Ζάρπα, Δ. Τομαζάνη, Χ. Βαλαβανίδης
Παραγωγή: EKK, ΕικόνεςΕΠΕ, Ikones France, RGP Photos ©Gaumont / Collection Musée Gaumont / Greek Film Center
Επίσημη συμμετοχή στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1986), Δεκαπενθήμερο των σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών (1987).
Η ιστορία
Ένας νεαρός φεύγει στη διάρκεια της δικτατορίας για το Παρίσι, σε αναζήτηση ενός μακρινού συγγενή του. Μαζί του κουβαλά τη φωτογραφία μιας τραγουδίστριας που την παρουσιάζει σαν αδελφή του, δημιουργώντας έτσι μια σειρά από παρεξηγήσεις.
Ο Νίκος Παπατάκης για τη «Φωτογραφία»
«Η φωτογραφία πηγάζει από ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη στην Ισπανία στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Ένας οδοκαθαριστής στη Βαρκελώνη είχε πει ψέματα σ’ ένα φίλο του με αφορμή μια φωτογραφία που είχε μαζέψει στο δρόμο. Τελικά τον σκότωσε. Και το πρόβλημα στη δίκη ήταν να πείσει τον δικαστή πως δεν τον σκότωσε από συμφέρον. […] Ο Ηλίας είναι το τραγικό πρόσωπο της ταινίας. Βγαίνει από το στρατό και θέλει να φύγει από την Ελλάδα. Την παραμονή της αναχώρησης μαζεύει αυτή τη φωτογραφία και τη βάζει στην τσέπη του. Φτάνει στη Γαλλία μ’ αυτή τη φωτογραφία και μερικές άλλες που θα του ανοίξουν την πόρτα της τύχης κοντά στον άντρα που τον υποδέχεται. Αλλά η φωτογραφία που μάζεψε θα του κλείσει αυτήν την πόρτα. Όταν λέει το ψέμα είναι τελείως ανώδυνο. Υπάρχει όμως μια μορφή δύναμης του πεπρωμένου που τον καταδιώκει και τον εγκλωβίζει σ’ ένα δίλημμα. Είναι λοιπόν ένα αληθινά τραγικό πρόσωπο που πάει ως το τέρμα του πεπρωμένου του, ως την ύστατή του χειρονομία. […] Το κύριο θέμα είναι η μετανάστευση: το όνειρο του μετανάστη, η μοναξιά του, η συναισθηματική και σεξουαλική του μιζέρια στο ξένο μέρος. Η ταινία αφορά όλους τους μετανάστες της Γαλλίας κι εμένα ακόμα. Το θέμα είναι τόσο ειδικό όσο και γενικό. Το έκανα ελληνικό γιατί η καταγωγή μου είναι ελληνική». (Πηγή: Ταινιοθήκη της Ελλάδας)
Info
Σάββατο, 13.12.2014, 20:00
102′
Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Αίθουσα Α
5 ευρώ
«Σκιές» (Shadows) του Τζον Κασσαβέτης
Μυθοπλασία, ΗΠΑ, 1959, α/μ 87΄ (στα αγγλικά)
Σκηνοθεσία-σενάριο: Τζον Κασσαβέτης
Ηθοποιοί: B. Carruthers, L. Goldoni, H. Hurd A. Ray
Φωτογραφία: E. Kollmar
Μουσική: C. Mingus, S.Hadi, P. Newborn
Μοντάζ: Τ. Κασσαβέτης, M. Mc Endree, L. Appelson
Παραγωγή: Gena Production (M. McEndree, Ν. Παπατάκης) Αποκατάσταση: UCLA Film & Television Archive με χρηματοδότηση του The Film Foundation
Photos ©Gaumont / Collection Musée Gaumont
Μεγάλο βραβείο της κριτικής επιτροπής – Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (1960).
Η ιστορία
Η ιστορία δύο αδελφιών, του Μπεν και της Λίλια, που η ιδιαιτερότητα του δέρματός τους, ούτε μαύροι ούτε λευκοί, τους μετατρέπει σε α-φυλετικά πρόσωπα, σε πραγματικές σκιές οδηγώντας τους στην απογοήτευση και φέρνοντας σε αμηχανία τους γύρω τους.
Ο Νίκος Παπατάκης για τις «Σκιές»
«Κάποιος στην Αμερική, μέσα στο ίδιο το φέουδο της μεγάλης Μέκκας, είχε τολμήσει να επιτεθεί εκ των ενόντων, στις ιερές και απαράβατες χολιγουντιανές αξίες, τόσο με την αισθητική όσο και με το περιεχόμενο του, έστω ατελούς, έργου του. Ενώ τα μεγάλα στούντιο, υπερθεματίζοντας σε αστρονομικά ποσά, πλάσαραν καλλωπιστικές μονάχα μάσκες για τους ομοίους τους της λευκής ράτσας, παρήγαγαν μονάχα μια πουριτανική και ηθοπλαστική εικονογραφία, που γινόταν ακόμα πιο καθησυχαστική, αφού συμβάδιζε με το φετιχιστικό δόγμα του κέρδους με κάθε τίμημα, και της εκτυφλωτικής επιτυχίας. Ενώ σε κάμποσες Πολιτείες το λυντσάρισμα εφαρμοζόταν ατιμωρητί, ο ρατσισμός ήταν κοινωνικά θεμελιωμένος, τόσο στην Καλιφόρνια όσο κι αλλού, και ο μακαρθισμός, εκτρωματικό προϊόν των ίδιων των στούντιο, έκανε θραύση, για πρώτη φορά μια ταινία μυθοπλασίας αντιμετώπιζε χωρίς συναισθηματισμούς, μισόλογα και ταμπού τις σεξουαλικές σχέσεις ανάμεσα σε μια νεαρή μαύρη και έναν νεαρό λευκό. Και τοποθετούσε τη σχέση σ’ ένα βίαιο κοινωνικό περίγυρο, στο περιθώριο των παραπεταμένων από τους ακόμα πιο ηλίθιους κι από τα αρχέτυπά τους κυριάρχους του επιχρυσωμένου χολιγουντιανού κόσμου, τους φανατικούς του american way of life». (Πηγή: Ταινιοθήκη της Ελλάδας)
Info
Σάββατο, 13.12.2014
22:00
87′
Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Αίθουσα Α
5 ευρώ
