Η ζωγραφική του αφηγείται γοητευτικά παραμύθια, μύθους και ιστορίες του τόπου του σαν αυτά που ξέρουν να διηγούνται εξαίσια οι γυναίκες της Ανατολής κρυμμένες πίσω από τα περίτεχνα αραβουργήματα και καφασωτά. Η ζωγραφική του Jamal, γεννημένου στη Salamia της Συρίας το 1961 που άρχισε να εκθέτει τις δημιουργίες του σε ηλικία 17 ετών, έχει καταγωγή.
Τον Ιανουάριο στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης του Μπενάκη, οι μυθικές μορφές του, οι γοργόνες και οι γυναίκες, τα ατίθασα άλογα και οι Κινέζοι έμποροι συναντήθηκαν στο “Δρόμο του Μεταξιού” σε μια εμβληματική έκθεση με ήρωες, πολεμιστές και θεούς, δαίμονες και νύμφες, συνθέτοντας ένα συμπαγές εικαστικό “αφήγημα” για τους σταθμούς ενός ταξιδιού που ξεκινούσε από τα βάθη της Άπω Ανατολής και έφτανε ως τις ακτές της Μεσογείου – και πάλι πίσω – συνδέοντας την οικονομία με την πολιτισμική αλλαγή.
Από τις 18 Ιουνίου έως τις 15 Σεπτεμβρίου στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης στην Κέρκυρα, η έκθεση συνεχίζει-εμπλουτισμένη με νέα έργα- το ταξίδι της στα Ανάκτορα των Αρχαγγέλου Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου.
03 100×150
Οι επιδέξια ζωγραφισμένοι πίνακες του Jamal κοιτάζουν θαρραλέα πέρα και πάνω από τον καλλιτεχνικό και πνευματικό ορίζοντα της πολιτιστικής κληρονομιάς του δημιουργού τους.
Ο ίδιος παραμένει ενθουσιώδης απέναντι στην ουτοπία μίας αρμονικής σχέσης μεταξύ Ανατολής και Δύσης που δείχνει να τον οδηγεί σε νέες εικαστικές δημιουργίες.
Και όπως εύστοχα σημείωσε ο επιμελητής Μάνος Στεφανίδης η έκθεση “σαν μια ζωφόρος που μεγαλώνει σα ζωντανός οργανισμός, το χιλιοστό πρώτο παραμύθι της Σεχραζάντ που σπρώχνει λίγο πιο πέρα το χρόνο, που κερδίζει μια ακόμη νύχτα, κι έτσι διατυπώνεται, σχεδόν αυθόρμητα, σχεδόν αβίαστα, ο πιο ουσιαστικός ορισμός της τέχνης: Να επεκτείνουμε λίγο περισσότερο το χρόνο, κερδίζοντας λίγη ακόμη ζωή. Λίγο ακόμη… Τίποτε άλλο“.
Μάνια Ζούση
