Εγκατάσταση Εικαστικά

Au bord de l’eau : Ένας χώρος για το χρόνο

Στον επιβατικό σταθμό  του παλιού λιμανιού της Μυκόνου που δεν αποπερατώθηκε ποτέ, ο εικαστικός Βασίλης Καβουρίδης δημιουργεί  μια εικαστική εγκατάσταση με τίτλο «Au bord de l’eau»,  που πραγματεύεται το ζήτημα της μνήμης  μέσα από την αποπεράτωση  της αρχιτεκτονικής. Η έκφραση σημαίνει «στην άκρη του νερού» και στην αργκό σημαίνει «στο περιθώριο».

Ο εικαστικός και ακαδημαικός Χάρης Κοντοσφύρης που έργο του συνομιλεί με την εγκατάσταση του Καβουρίδη, σημειώνει : «Πάγκοι παζαρέματος εικόνων μνήμης είναι ένα αλισβερίσι από διατηρηθέντα , θραύσματα σπασμένων τοπίων να προτείνονται ως υποβολές του χαμένου όλου. Σε έναν άλλο πάγκο παζαρέματος, νοσταλγικά αντικείμενα του παρελθόντος, φωτογραφίες , έγραφα εισόδου σε τόπους, εργαλεία  σίτισης, κουμπιά ένδυσης, προσκαλεί τον παρατηρητή σε αναγνώριση του χρήσιμου μέσω της επισήμανσης της αχρηστίας.

Σε άλλη παράθεση τουριστικά σουβενίρ αναγνωρίσιμων γλυπτών του ελληνικού κόσμου συνθέτουν μια ατοπική σύνθεση μέσα από μια νευρολογική, γαγγλιακή επιζωγράφιση τους. Ίχνη οικειοποίησης βουκολικών τοπίων με ηχητικά σήμαντρα  παγιδεύουν την μετακίνηση των επισκεπτών στον εκθεσιακό χώρο μνημονεύοντας ένα άδηλο  ηχητικό τοπίο. Η σπασμωδική και πολυεπίπεδη  ανάπτυξη του ικριώματος του ξυλότυπου μέσα στο υπάρχοντα χώρο του παλιού ανεκμετάλλευτου επιβατικού σταθμού παραπέμπουν με τρόπο καθορισμένο σε λαβυρινθώδεις κοινωνικές εμπειρίες και ανικανότητες να αντιληφθούμε τον χώρο σαν ενιαία συνθήκη τόσο στη ζωή όσο και στη μνήμη. Το κατασκευασμένο τοπίο του Βασίλη Καβουρίδη είναι σπαρμένο με ίχνη που οδηγούν και αποτρέπουν, ίχνη που κρύβουν και φανερώνουν», υπογραμμίζει.

Μέσα σε ένα χώρο ημιτελή, ένα σύγχρονο ερείπιο μιας νεοαναγειρόμενης κατασκευής υποδοχής επισκεπτών ενός θρυλικού νησιού, ο Καβουρίδης εξορθολογίζει τα της ιστορίας όχι μέσα από τα απομεινάρια της μνήμης, αλλά μέσα από τα κομμάτια που λείπουν, οπτικοποιώντας τα όρια αυτών για να μπορέσει να διευρύνει τις χωρικές αντιλήψεις. Η εγκατάσταση εξετάζει και προσπαθεί να οπτικοποιήσει και να δημιουργήσει ένα χώρο για το χρόνο. Ένα οικοδόμημα που θα στεγάσει το παρόν και θα προτείνει κάποιες απαντήσεις στο Που και το Πότε.

Μέρος της in situ εγκατάστασης είναι και το γλυπτό Χώροι Χρόνου όπου το έργο δημιουργείται σε συνέργεια με το Χάρη Κοντοσφύρη. Το υλικό του ενός καλλιτέχνη αλληλοεπιδρά με τη φόρμα του άλλου, έτσι ώστε από αυτή την συνομιλία να τοποτηρηθεί ο χρόνος.

«Ο Καβουρίδης επιχειρεί στο κτήριο επιβατικού σταθμού του παλιού λιμανιού Μυκόνου να περιπλανήσει τον επισκέπτη σε μια οραματική υπερβολή που απηχεί τα γεγονότα πολεοδομικής  ανάπτυξης  και σύμπτυξης της Μυκόνου».

Η μνήμη αποτελεί ένα μηχανισμό εγκατάστασης εντυπώσεων που συνάδουν με το  βιωμένο χρόνο μιας τουριστικής περιοχής.  Η αστικοποίηση της Μυκόνου με την έντονη δόμηση λειτουργεί ιζηματικά για την μνήμη του τοπίου που βιώνεται ως  σύναψή  ερήμην του πανδαμάτορος χρόνου. Κάποιος διαλέγει το μονοπάτι του μέσα από  ερημώσεις και εγκαταλείψεις χρονικοτήτων  των τοπίων. «Νέα ερείπια »μπορεί να είναι τα νεοανεγειρόμενα  αβίωτα κτήρια  όπως υπήρξε ο επιβατικός σταθμό του λιμανιού της Μυκόνου.

Την έκθεση πλαισιώνουν οι Karl Grupe και Rene P. G., το μουσικό σχήμα Αέρα Πατέρα και ο μουσικός Γιάννης Ηλιόπουλος.

Η έκθεση σε επιμέλεια Μαρίνας Αθανασιάδου, διαρκεί έως 30 Σεπτεμβρίου.

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Σάββατο: 6 -11 μ.μ. Κυριακή: 11 π.μ. – 1 μ.μ.

Πληροφορίες: 6944 68 46 68 και 22890 27 791