Η Τώνια Ράλλη, σκηνοθέτης του «Μυστικού Σαίξπηρ» μιλά στο artplay.gr για το έργο, ο τίτλος του οποίου συνεχίζει να παραμένει κρυφός.
«Στο τέλος του ταξιδιού, αυτό που αναρωτιέσαι είναι πόσο σημαντικά ήταν αυτά που έζησες, πώς σε άλλαξαν, πώς σε διαμόρφωσαν. Πώς σε έκαναν καλύτερο, πώς σου επέτρεψαν να παίξεις, να φλερτάρεις, να εκπλαγείς, να πονέσεις, να κλάψεις, να δουλέψεις, να αποκτήσεις έναν σταθερό χαρακτήρα, να ζήσεις με αρχές και ταυτόχρονα με ενθουσιασμό.
Στο τέλος του ταξιδιού όλα είναι μικρά, ασήμαντα – εκτός από την ομορφιά*. Δεν υπάρχουν πιέσεις, δεν υπάρχει “εάν”, δεν υπάρχει ο χρόνος.
Κι όταν μαζέψεις το θάρρος, κάνεις μια νέα αρχή.
Καταπιάστηκα με τον “Μυστικό Σαίξπηρ” όταν έκανα μια νέα αρχή. Αυτή παρουσιάστηκε μπροστά μου σαν ερημική παραλία με σκληρά βράχια και άγριο κύμα, κάνοντάς με να αισθάνομαι πως τυχαία βρέθηκα στον κόσμο αυτό. Και από τότε ανακαλύπτω. Ανακαλύπτω ανθρώπους, ανακαλύπτω τις δυνατότητές μου και την υπόσχεση που βρίσκεται μέσα σε κάθε συνομιλητή μου. Μαζί με είκοσι ακόμα συνεργάτες, τους μισούς από τους οποίους γνώρισα από τις απαντήσεις τους σε μια γραπτή συνέντευξη χωρίς να ξέρω τα ονόματά τους, αναζητούμε τον τρόπο να ξεπερνάει ο εαυτός μας το όνομά μας.
Το έργο που ανεβάζουμε, του οποίου ο τίτλος χαρίζεται στους θεατές της παράστασης, μας δίνει την αφορμή να σας χαρίσουμε ποίηση. Να σας κινητοποιήσουμε, να σας αφυπνίσουμε με τον ομορφότερο τρόπο, με το χαμόγελο. Είτε αυτό προκύπτει από το θέαμα του κέρατου ενός ελαφιού, είτε από την ανάμνηση αυτών που χάθηκαν, είτε από το βλέμμα μιας όμορφης κοπέλας ή το τσούγκρισμα του ποτηριού με έναν μουσικό, το χαμόγελο είναι ο πιο απλός τρόπος για να κοιτάμε ψηλά.
Ανάμεσα σε χαμόγελα και συγκινήσεις δημιουργήσαμε τον κόσμο του “Μυστικού Σαίξπηρ”, τον μοιραστήκαμε την περασμένη άνοιξη και τον αναθεωρήσαμε φέτος το φθινόπωρο. Στις 31 Οκτωβρίου, με άλλοθι τις μάσκες μας, θα πούμε νέα πράγματα και θ’ ακούσουμε και τα δικά σας βήματα. Στο θέατρο “Rabbithole”, Γερμανικού 20, στο Μεταξουργείο.
*τοπετάρισμα των βλεφάρων σου
Τώνια Ράλλη
