Χορός

Ο Δάφνις Κόκκινος χορεύει για την Πίνα Μπάους

Ήταν τον Νοέμβριο του 1988, όταν ο Δάφνις Κόκκινος, σπουδαστής τότε της Κρατικής Σχολής Χορού, συνάντησε τη γυναίκα που θα του άλλαζε τη ζωή. Ήταν τότε που ο νεαρός χορευτής, με καταγωγή από το Ηράκλειο της Κρήτης, μαγεύτηκε και συγκινήθηκε βαθιά,  βλέποντας τις δυο παραστάσεις που το Χοροθέατρο της Πίνα Μπάους είχε φέρει στην Αθήνα. Ήταν το Cafe Muller και Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης.

Η απόφαση του Δάφνι να βρεθεί στο Χοροθέατρο του Βούπερταλ υπήρξε άμεση και αμετάκλητη. “Άλλαξε ολόκληρη η ζωή μου” εξηγεί ο ίδιος για μια “διαδρομή σκληρής δουλειάς αλλά και σημαντικής δημιουργίας” δίπλα στη μεγάλη κυρία του χορού που άλλαξε την ιστορία και την αφήγηση της τέχνης που υπηρέτησε με πάθος. “Ήμουν στον χώρο που θα ήθελα να είμαι και όλα φάνταζαν καλά και εύκολα” υποστηρίζει ο Δάφνις. ” Η δουλειά ήταν και είναι πολύ σκληρή, με πάρα πολλές ώρες πρόβας και άσκησης, μεγάλου αριθμού παραστάσεων και περιοδειών”.

Μετά από είκοσι τρία χρόνια δίπλα στην Πίνα Μπάους, ως βοηθός της, χορευτής και υπεύθυνος προβών του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ, και έξι χρόνια μετά τον θάνατό της, ο Δάφνις Κόκκινος δημιουργεί, συνθέτει και χορεύει για πρώτη φορά ένα δικό του έργο αφιερωμένο στην ίδια. “Το σόλο Addio Addio Amore που παρουσιάζεται την Κυριακή 16 Αυγούστου στο Εργοστάσιο Τεχνών Σαντορίνης, περιέχει κοινά μυστικά, ιστορίες και στιγμιότυπα ζωής των δυο μας, μνήμες από τα ταξίδια μας στον κόσμο, τις σκηνές και τα παρασκήνια των θεάτρων, όνειρα, εμπειρίες, ανέκδοτα. Είναι μια προσφορά για όλους όσους αγαπούν το έργο της Πίνα, έργο γεμάτο αγάπη, ανθρωπιά, σεβασμό, χιούμορ, φαντασία”, εξηγεί ο καλλιτέχνης για αυτήν την παθιασμένη και συγκινητική σχέση ζωής που έγινε παράσταση.

Θυμάται την εμμονή της να βρίσκει λύσεις, διεξόδους και καινούργιες ιδέες, αλλά και την παροιμιώδη ηρεμία και ευγένειά της. “Ποτέ δεν θυμάμαι την Πίνα να φωνάζει και να θυμώνει. Κανένα πρόβλημα δεν μπορούσε να την μετακινήσει από την ηρεμία της. Ποτέ δεν ύψωσε τη φωνή της. Όλα τα κρατούσε μέσα της. Είχε βαθιά και απίστευτη υπομονή με τους χορευτές και δούλευε ασταμάτητα νύχτα μέρα, δοκίμαζε τα πάντα προσπαθώντας να βγάζει το καλύτερο από τον κάθε χορευτή. Ποτέ δεν πρόσβαλε κανέναν. Μια ζωή με ατέλειωτες ώρες δουλειάς, απίστευτη κούραση και πάνω από 100 παραστάσεις τον χρόνο. Κάθε χρόνο δημιουργούσε και νέα παράσταση, μέρα νύχτα δούλευε”.

Και θυμάται όταν κάποια στιγμή ο ίδιος παθαίνει τενοντίτιδα από υπερκόπωση καθώς κρατούσε σημειώσεις προβών γράφοντας μανιωδώς και της ανακοινώνει ότι δεν μπορεί να γράψει, με την ελπίδα να του δώσει δυο ημέρες άδεια να ξεκουραστεί, η Πίνα του απαντά: “Δοκίμασε και προσπάθησε με το άλλο χέρι – με το αριστερό”! “Σου έδινε πάντα τη δυνατότητα να σκεφθείς ότι υπάρχει μια άλλη λύση!”, λέει ο Δάφνις.

Μάνια Ζούση

Πηγή: Αυγή

φωτογραφία εξωφύλλου από την γενική πρόβα της Μαριλένας Σταφυλίδου