Χορός

Λίντα Καπετανέα : «Εγώ και η γυναικεία μνήμη μου»

«Αναζητήσαμε τη Φαίδρα για να εκφράσουμε την αρχετυπική απεικόνιση της γυναίκας», εξηγεί στο artplay.gr η χορογράφος και χορεύτρια Λίντα Καπετανέα, με αφορμή την παράσταση W memorabilia, που παρουσιάζουν οι RootlessRoot

στο Σύγχρονο Θέατρο από τις 19 Μαρτίου. «Memorabilia είναι κάτι που έχει συμβεί και αξίζει να το θυμάσαι. Είναι το ενθύμιο μιας γυναίκας που τιμωρήθηκε γιατί επέλεξε να υπερβεί τα εσκαμμένα», συμπληρώνει η χορογράφος που όπως λέει «αισθάνεται πολύ τυχερή που μπορώ να δημιουργεί».

-Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας και γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη ιστορία;

Η επεξεργασία του θέματος μας έφερε μπροστά σε ένα τεράστιο και πολύτιμο υλικό. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο τίτλος είναι W memorabilia (εργαστήριο της Φαίδρας). Memorabilia είναι κάτι που έχει συμβεί και αξίζει να το θυμάσαι. Είναι το ενθύμιο μιας γυναίκας. Πρόκειται για ένα εργαστήριο, είναι μια πρόταση.
Αναζητήσαμε τη Φαίδρα για να εκφράσουμε την αρχετυπική απεικόνιση της γυναίκας, μακριά από την αδυναμία του φύλου.
Είναι η γυναίκα που τιμωρήθηκε γιατί επέλεξε να υπερβεί τα εσκαμμένα, αδιαφορώντας για ό, τι η ανδροκρατούμενη αρχαία ελληνική κοινωνία όριζε ως «σωστό» και ως «μέτρο».
Αφέθηκε στον Ά-λογο κόσμο του πάσχοντας σώματος.
Και γιατί στον κόσμο του πάσχοντος σώματος δεν υπάρχει δικαιοσύνη.
Έσπασε την εικόνα της συνετούς γυναίκας και το πως θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι στη κοινωνία.
Εκεί είναι και το σημείο συνάντησής μου με τον χαρακτήρα αυτό ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος.

Όμως δεν κάνω απόδοση της ιστορίας της. Η παράσταση είναι ο προσωπικός μου προβληματισμός σχετικά με αυτό το υλικό.
Είναι η δική μου Φαίδρα, εγώ και η γυναικεία μνήμη μου όπως λέει και ο τίτλος. Χρησιμοποιούμε ακατέργαστα υλικά που πλάθονται και καταστρέφονται. Πηλός, μέταλλο, χρώμα, ξύλο, και μια δική μας φωτιστική εγκατάσταση. Παίζουμε χωρίς φώτα θεάτρου.
Είναι ένα γλυπτικό δρώμενο που αφαιρει μέχρι να μην απομείνει τίποτα και προσθέτει μέχρι τίποτα άλλο να μην μπορεί να προστεθεί .

Έμπνευση;

Η δική μου έμπνευση μαζί με την έμπνευση όσων δούλεψαν για αυτό το έργο και για κάθε έργο. Εμπνέομαι καθημερινά και από παντού, γιατί παρατηρώ πολύ και ακούω πολύ. Εμπνέομαι από τους εξαιρετικούς συνεργάτες μας. Τη μουσική και το χαρακτήρα του Βασίλη Μαντζούκη που συνεργάζεται μαζί μας τα τελευταία 7 χρόνια. Και συνεργάτες όπως η Μάρθα Φριντζήλα, ο Μιχάλης Ραφαήλ, ο Πάρις Μέξης, η Σοφία Αλεξιάδου, η Μανίλα Βιτσαξάκη. Εμπνέομαι από την υπομονή τη μητέρας μου και το χαμόγελο του πατέρα μου. Και τα παιδιά μου είναι η μεγαλύτερη έμπνευση αυθορμητισμού, δημιουργικότητας, προσαρμοστικότητας.
Και τέλος εμπνέομαι από τον ψηλό σύντροφό μου {γέλια}

-Οι κώδικες και ο τρόπος παραμένουν ίδιοι στη βάση τους και την αναγνωρισιμότητά τους ή δημιουργείτε κάθε φορά μια νέα γλώσσα;

Μπορούμε να είμαστε μόνο ο εαυτός μας, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα μας για να μιλήσουμε και τα μάτια μας για να δούμε . Έτσι, η γλώσσα που χρησιμοποιούμε είναι περισσότερο ή λιγότερο η ίδια και αλλάζει μόνο με την εξέλιξη, το χρόνο και την ιδέα. Με το χρόνο και την εμπειρία εξελίσσεται το λεξιλόγιο , μαθαίνουμε νέες λέξεις , φορτώνουμε το μυαλό με καινούργιες ιδέες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε και να χρησιμοποιούμε όλες τις περίπλοκες και πνευματικές εκφράσεις. Η γλώσσα ή ο κώδικας δεν έχει μεγάλη σημασία για μας , αλλά πιο πολύ αυτό που θέλουμε είναι να επικοινωνήσουμε με το θεατή. Έτσι, κάποιες φορές η γλώσσα μας μπορεί να είναι ωμή και σκληρή και άλλες φορές ποιητική και θολή, εξαρτάται από τι θέλουμε να αποδώσουμε.

– Τί είναι αυτό που σας απασχολεί και σας βασανίζει κάθε φορά για να προχωρήσετε την τέχνη σας ;

Τίποτα δε με βασανίζει και πολλά μ’ απασχολούν. Το μόνο που προσπαθούμε είναι να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε και να μπορούμε να επικοινωνούμε με τους συνεργάτες μας και το κοινό. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που μπορώ να δημιουργώ.
Έχω την ευκαιρία να ταξιδεύω, να γνωρίζω πολύ κόσμο, να ανταλλάζω ιδέες, να γνωρίζω καινούργια πράγματα. Όλα αυτά ξεπερνούν κάθε εμπόδιο και έτσι προχωρώ και συνεχίζω με ό, τι μου προσφέρει η ζωή και φροντίζω ο, τι κάνω, να το κάνω όπως πραγματικά θέλω εγώ.

Μάνια Ζούση