Για την «ποιητική και ονειρική παράσταση χορού Επιστροφή στην Άβαλον, με θέμα την αναζήτηση του χαμένου παράδεισου», στη μυθική χώρα των μεσαιωνικών θρύλων, που θα παρουσιάσει στο Αισθητικό Δάσος Υμηττού στις 14 Ιουνίου και στο Αρχαιολογικό Πάρκο
της Ακαδημίας Πλάτωνος στις 21 Ιουνίου, η χορογράφος και χορεύτρια Σάντρα Βούλγαρη γράφει στο artplay.gr
«Η παράσταση μου Επιστροφή στην Άβαλον γεννήθηκε κυρίως μέσα από τις ονειροπολήσεις μου. Σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να παρουσιάσω στο περσινό 8ο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ της Ρόδου και σαν να με περίμενε από χρόνια ήρθαν στα χείλη μου και αμέσως στα χέρια μου που άρχισαν να γράφουν, οι πρώτες λέξεις από το ποίημα μου «Σε έναν Ιππότη/Επιστροφή στην Άβαλον». Ένας μικρός χείμαρρος από λόγια και συναισθήματα κρυμμένα μέσα μου για χρόνια που βρήκαν το δρόμο έκφρασης πρώτα μέσα από το λόγο κι ύστερα μέσα από τον χορό. Από μικρή, ίσως λόγω της αγγλικής μου καταγωγής, ένιωθα πολύ συνδεδεμένη με τους θρύλους και τα παραμύθια της εποχής του βασιλιά Αρθούρου και των ιπποτών του. Περιπλανώμενη, μεγάλη πια, στον κόσμο τους μέσα από βιβλία, ταξίδια, ποιήματα, λογοτεχνία και μουσικές της εποχής άρχισα να ανακαλύπτω τα μαγικά, μυητικά παραμύθια, τα μυριάδες σύμβολα που έκρυβαν αυτοί οι θρύλοι, από το ιερό δισκοπότηρο, το σπαθί του Εξκάλιμπερ, την λατρεία της Μητέρας Θεάς, την χώρα της Άβαλον όπου εκπαιδεύονταν οι ιέρειες των Κελτών.
Να ξεκαθαρίσω ότι η παράστασή μου δεν έχει καμία σχέση με μια ταινία η ένα μυθιστόρημα φαντασίας. Το δωδεκάλεπτο δρώμενο χορού που ετοίμασα πέρσι για το Μεσαιωνικό Φεστιβάλ της Ρόδου το οποίο παρουσιάστηκε το περασμένο φθινόπωρο στον Πύργο της οδού Θήρας στην Αθήνας στο πλαίσιο μιας μεσαιωνικής γιορτής και φέτος την άνοιξη στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Υπό το Φως των Κεριών στο Βρυσάκι εξελίχτηκε σε μια ποιητική, ονειρική παράσταση χορού διάρκειας περίπου μιας ώρας με θέμα την αναζήτηση του χαμένου παράδεισου. Γι’ αυτό και οι χώροι που επέλεξα και θα ήθελα στο μέλλον να συνεχίσει την πορεία της η παράσταση είναι κυρίως υπαίθριοι χώροι μέσα στη φύση, σε δάση, κήπους, αλλά και σε μεσαιωνικούς η βυζαντινούς αρχαιολογικούς χώρους, σε εξωτερικούς η εσωτερικούς χώρους παλαιών κτιρίων με ιστορία και ατμόσφαιρα.
Αν και η παράσταση είναι κάπως κινηματογραφική στην σύλληψη και την παρουσίασή της, με την έννοια ότι βλέπουμε διάφορες εικόνες να εναλλάσσονται χωρίς να υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη ιστορία, παρακολουθούμε όμως την πορεία μιας γυναίκας. Μια γυναίκας που αποχαιρετά τον ιππότη της και τυλιγμένη με έναν γαλάζιο χιτώνα σαν τη θάλασσα βρίσκει τον δικό της δρόμο για να ταξιδέψει προς τον έρωτα, την αγάπη και εν τέλει την ελευθερία. Ξεκινάει η επιστροφή της στην Άβαλον: Τη βλέπουμε να εξιστορεί σαν αφηγήτρια την αγάπη ενός ιππότη και της πριγκίπισσάς του την εποχή των μεγάλων συναισθημάτων. Η γυναίκα πίνει κρασί, ξαπλώνει για να αποκοιμηθεί σε ένα δάσος. Οι σκηνές αλλάζουν, τη βλέπουμε να χορεύει ξένοιαστη ανάμεσα στα δέντρα κι ύστερα σκεπασμένη με έναν κόκκινο μανδύα να θρηνεί, πιο μετά σαν ιέρεια να χορεύει με το φως του φεγγαριού. Ένα παιδί αλλάζει την ατμόσφαιρα του σκηνικού σκορπώντας ροδοπέταλα. Η γυναίκα επιστρέφει ντυμένη με τα επίσημα ρούχα της πριγκίπισσας σαν καλεσμένη σε έναν μεσαιωνικό χορό μασκαρεμένων με δική της μάσκα έναν ήλιο. Η μουσική αλλάζει και η γυναίκα σαν υπνωτισμένη βασιλοπούλα ακολουθεί την κόκκινη κλωστή των παραμυθιών. Πολλά χρόνια μετά όπως γίνεται στις ιστορίες τα μάγια έχουν λυθεί και στο περιβόλι της Άβαλον χορεύουν μια γυναίκα κι ένα παιδί. Κρατώντας ένα πέπλο και παίζοντας μαζί του θα χαθούν τρέχοντας και χορεύοντας μέσα στο δάσος…».
Σάντρα Βούλγαρη
*Η παράσταση «Επιστροφή στην Άβαλον», παρουσιάζεται την Κυριακή 14 Ιουνίου, στις 6 το απόγευμα, στο χώρο του Δασαρχείου της Φιλοδασικής Ένωσης Αθηνών, στο Αισθητικό Δάσος Υμηττού (πλάι στη Μονή Καισαριανής) και την Κυριακή 21 Ιουνίου, στις 8. 30 μ.μ στο Αρχαιολογικό Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος (απέναντι από τον Χώρο Γνώσης και Πολιτισμού «Πολιτεία», Μοναστηρίου 136).
Είναι βασισμένη στο ποίημα της Σάντρας «Σε έναν ιππότη». Συμμετέχει η μικρή Παυλίνα Βούλγαρη, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει ο Φαέθων Γρυπάρης. Η μουσική της παράστασης περιλαμβάνει επιλεγμένα κομμάτια μεσαιωνικής μουσικής, τραγούδια της Lorreena Mckennitt, συνθέσεις του Max Richter και έναν αυτοσχεδιασμό του μουσικού του hang drum, Σπύρου Παν.
