Μπορεί να μην ήταν η πρώτη του ταινία αλλά σίγουρα «καμία μέχρι τώρα δεν ήταν σαν αυτή, τόσο artistic», ομολογεί στο artplay.gr ο ηθοποιός Απόλλων Μπόλλας για τα «Γράμματα στην Γερμανία» του Αντώνη Μποσκοίτη που προβάλλεται
στον «Μικρόκοσμο» της λεωφόρου Συγγρού.
Πώς αλήθεια ένας νέος ηθοποιός σαν αυτόν, αποδέχθηκε το γεγονός της συμμετοχής του σε μια βουβή;
«Ήταν τεράστιος ο βαθμός δυσκολίας και δεν ήμουν σίγουρος αν θα τα κατάφερνα. Όταν μου το πρωτοείπε ο Αντώνης μου φάνηκε τρελό, βουνό θάλεγα, αλλά η συνεργασία υπήρξε υπέροχη, σαν να είχαμε ξαναβρεθεί και δουλέψει, σαν να γνωριζόμασταν από χρόνια, τέτοια οικειότητα δημιουργήθηκε. Μια βουβή ταινία και η συμμετοχή μου σε αυτή ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα, αλλά αυτό ήταν και το δέλεαρ.
Δεν νομίζω ότι θα μας ξανασυμβεί κάτι τέτοιο! Ήταν μαγικό. Και όχι μόνο το γύρισμα. Αξέχαστο θα μείνει το ταξίδι στο Λουξεμβούργο, όπου συναντήσαμε δυο υπέροχους ανθρώπους , την Κατερίνα και τον Βύρωνα που μας βοήθησαν πολύ. Ζήσαμε τρεις έντονες μέρες γυρίσματος που έμοιαζαν σαν μια ζωή.
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ‘ 60 όπου ο γιος φεύγει για να δουλέψει στη Γερμανία και μένει πίσω ο πατέρας με την αγαπημένη του. Κάποια στιγμή ο γιός σκοτώνεται και φέρνουν τα ρούχα του στον πατέρα..
Στην σκηνή του φινάλε όπου πατέρας και γιος χορεύουν το βαλς του αποχαιρετισμού, ήταν σαν να χόρευα με τον δικό μου πατέρα που είχα χάσει λίγο καιρό πριν.
Η ταινία δεν διαθέτει εξυπνακίστικα στοιχεία, όπως οι περισσότερες ταινίες στα φεστιβάλ που είναι σαν να θέλουν να αποδείξουν κάτι, με το να είναι όσο πιο ακατανόητες γίνεται . Η ταινία μας περιέχει κάτι αγνό, θυμίζει κινηματογράφο του ΄50 και όχι μόνο λόγω αίσθησης. Είναι μια γλυκιά και ανθρώπινη ταινία, μια απλή ιστορία. Και μου έχει λείψει η απλή ιστορία…», καταλήγει ο Απόλλων Μπόλλας.
Ο ηθοποιός πρωταγωνιστεί επίσης στην παράσταση “Δώδεκα Ένορκοι” που παίζεται με επιτυχία για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Αλκμήνη.
