Οι δημιουργοί γράφουν Χορός

«Το Μαζί ως απόπειρα συνάντησης με τον άλλον»

Για το « μαζί ως κοινή απόφαση, προσπάθεια και απόπειρα συνάντησης με τον άλλο», αλλά και την «ανάγκη για λίγο χιούμορ, που δεν αναιρεί την σοβαρότητα μιας κατάστασης, αλλά την διαχειρίζεται διαφορετικά», μιλά στο artplay.gr ο χορευτής και χορογράφος Άρης Παπαδόπουλος με αφορμή το « touching.just», την πρώτη κοινή δουλειά με την Μάρθα Πασακοπούλου που παρουσιάζεται 5 και 6 Απριλίου στο Θέατρο Πόλη, Φωκαίας 4 & Αριστοτέλους 87, στην Πλατεία Βικτωρίας.

«Η ιδέα γεννήθηκε ένα χρόνο πριν όταν ξεκινήσαμε να συναντιόμαστε στο studio για να πειραματιστούμε μαζί, δουλεύοντας αρχικά με ορισμένα κινητικά scores και αργότερα μια σειρά από γραφικές παρτιτούρες. Εκεί ήταν που διαπιστώσαμε πως υπάρχει μια κοινή στάση ως προς την δημιουργική διαδικασία και τα χαρακτηριστικά που θα θέλαμε να υπάρχουν σε ένα έργο.  Έτσι η πρακτική που ακολουθήσαμε, αλλά και το ίδιο το έργο τελικά, αντανακλούν αυτή την αρχική επιθυμία: το μαζί ως κοινή απόφαση, προσπάθεια και απόπειρα συνάντησης με τον άλλο. Ταυτόχρονα μας ώθησε προς τα εμπρός η ανάγκη μας για λίγο χιούμορ. Υπάρχει αρκετή σοβαρότητα στην καλλιτεχνική και κοινωνική μας πραγματικότητα, πολλά ‘σοβαρά’ θέματα, δουλειές και δηλώσεις. Το χιούμορ δεν αναιρεί την σοβαρότητα μιας κατάστασης, αλλά την διαχειρίζεται διαφορετικά και αυτός ο τρόπος μας ενδιαφέρει.

Το πρωταρχικό κινητικό υλικό του έργου προέκυψε δουλεύοντας με τις γραφικές παρτιτούρες του συνθέτη Αλέξη Πορφυριάδη και το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς παρουσιάστηκε με τον τίτλο Moving Sound  στο Music in Motion Festival την άνοιξη του 2016. Το ανοικτό αυτό σύστημα παρτιτούρας-γραφήματος ενεργοποίησε μια γρήγορη διαδικασία παραγωγής κινητικού υλικού στην αξία του οποίου δεν επιμείναμε σχολαστικά. Επιλέξαμε να το κρατήσουμε σε μεγάλο βαθμό ανεπεξέργαστο αντιμετωπίζοντάς το περισσότερο ως όχημα, μέσω του οποίου εμφανίζεται τελικά η  δραματουργική σχέση μεταξύ των δύο χαρακτήρων.

Η τωρινή εκδοχή του έργου υπό τον τίτλο touching.just έχει διατηρήσει και παράλληλα μεγεθύνει τα στοιχεία αυτά, οργανώνοντάς τα γύρω από μια απλή ιδέα. Πως το παιχνίδι με τον ρυθμό μπορεί να δημιουργήσει διαφορετικές καταστάσεις (κάποιες άβολες, άλλες πιο επεξηγηματικές, ίσως χιουμοριστικές), αλλά και ταυτόχρονα πολλαπλές αναγνώσεις. Παίζουμε δηλαδή με την ίδια την διαδικασία που ενεργοποιήσαμε, συναντιόμαστε στον χώρο υπό διαφορετικές συνθήκες και παράγουμε ρυθμό και ήχο διατηρώντας την DIY αισθητική με την οποία ξεκινήσαμε.

Προσεγγίζουμε δηλαδή πλέον. Σχεδόν».

Άρης Παπαδόπουλος

*Φωτογραφία εξωφύλλου: Γιάννης Μπουρνιάς