«Μικρός δεν είχα καθόλου καλή σχέση με τα γράμματα και τις λέξεις και υπήρξα από τους χειρότερους μαθητές. Το μυαλό μου ήταν συνεχώς στο παιχνίδι. Τα βιβλία τα απέφευγα. Το μόνο που λάτρευα ήταν ο κινηματογράφος. Μου άρεσε να βλέπω ταινίες και να παίζω μπάσκετ», ομολογεί ο Γιώργος Κατσούλας, συγγραφέας του βιβλίου «Παραδώστε τους αντιστασιακούς» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Γεννημένος το 1981 στην Αθήνα, αρχίζει να εργάζεται από μικρός σε πάμπολλες δουλειές, από οικοδομές και εργοστάσια έως πωλητής βιβλίων και σερβιτόρος.
«Ωστόσο με το που τέλειωσα το σχολείο με έπιασε μια μανία να αρχίσω να μαθαίνω. Αυτό που ήθελα ήταν να γνωρίσω τα πάντα για τον κινηματογράφο κι άρχισα να διαβάζω βιβλία και να γράφω κάποια σεναριάκια. Ήταν ιστορίες ηρωισμού, άλλωστε μου άρεσαν πολύ τα έπη. Συνέχισα με κάποια θεατρικά πάνω σε θέματα από τραγωδίες του Σαίξπηρ, και μια ιστορία για την Μακρόνησο με ήρωα έναν άνθρωπο που άντεξε 33 μέρες όρθιος! Μια ιστορία για την υπέρβαση των ορίων και την μάχη εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου». Η εξέλιξη του νεαρού συγγραφέα υπήρξε αστραπιαία. Ακολούθησαν νουβέλες και ποιητικές συλλογές και μια σειρά από βραβεία. Στη συνέχεια ήρθε το πρώτο μυθιστόρημα που συγκέντρωσε καλές κριτικές.
Ιδιαίτερη όσο και εντυπωσιακή περίπτωση αυτοδίδακτου συγγραφέα, ο Γιώργος Κατσούλας, διαγνωσμένος με σύνδρομο Άσπεργκερ, υψηλής νοημοσύνης, που δεν κατόρθωσε ποτέ να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη σκηνοθεσία και στην υποκριτική, καταπιάστηκε σχεδόν με όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Όνειρό του είναι να δουλέψει για τον αμερικάνικο κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Ο κινηματογράφος βρίσκεται πίσω κι από το πρόσφατο βιβλίο του «Παραδώστε τους αντιστασιακούς».
«Είδα την ταινία του Ταραντίνο «Άδοξοι Μπάσταρδοι» που αρχίζει με μια σεκάνς όπου ένας αντιστασιακός κρύβει στο υπόγειο μια ομάδα ανταρτών. Όταν εισβάλει ο ναζί ζητώντας του να του παραδώσει τους κρυμμένους και θα έχει μια σειρά από προνόμια, εκείνος σιγά σιγά πείθεται. Εμπνεύστηκα από αυτήν την σκηνή και έγραψα το βιβλίο. Στην αρχή θεατρικό με το οποίο και τιμήθηκα με τρία βραβεία και στη συνέχεια το διασκεύασα σε μυθιστόρημα. Είναι η ματιά μου στα γεγονότα της Κατοχής.
Πρόσθεσα φιλοσοφικούς στοχασμούς και κοινωνικοπολιτικά ερωτήματα και έγραψα για τη σύγκρουση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, τις εσωτερικές διαμάχες και τις συγκρούσεις μεταξύ ομοϊδεατών. Με ενδιαφέρουν άνθρωποι ξεχωριστοί και σπάνιοι, με εσωτερικές συγκρούσεις, επικά χαρακτηριστικά, που αναρωτιούνται και αμφιβάλλουν συνέχεια. Αυτοί με ελκύουν και για αυτούς γράφω».
Μάνια Ζούση
Νέα Σελίδα 26/11/2017
