«Αυτό που με γοήτευσε στο «Μάθημα» ήταν η απλότητα -ενός συνηθισμένου κατά τ´ άλλα μαθήματος- και πως αυτό ξετυλίγεται με εξαιρετική μαεστρία και μας αποκαλύπτει τις σχέσεις αλληλεπίδρασης εξουσιαστή κ εξουσιαζόμενου
πνεύματος και σάρκας», γράφει στο artplay.gr ο Βασίλης Βασιλάκης με αφορμή το ανέβασμα του έργου του Ιονέσκο «Το Μάθημα», από 9 Απριλίου στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης (αίθουσα Black Box)
«Το Μάθημα» λοιπόν του Ιονέσκο είναι ένα μάθημα βασισμένο σε λέξεις που από μόνες τους αδυνατούν να μας φέρουν σε επικοινωνία. Όχι γιατί ”χάλασαν” καθ οδόν, αλλά γιατί οι ίδιες οι λέξεις νοηματοδοτούνται διαφορετικά από τον καθένα μας, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι έννοιες που σχηματίζονται να γκρεμίζονται στο κενό.
Οι χειριστές ενός στείρου λόγου άρχουν και εξουσιάζουν ,νουθετούν και δεν διστάζουν ακόμη και να ”σκοτώσουν” όταν διαισθάνονται ότι δεν γοητεύουν πια το ακροατήριο τους. Συστήματα ολοκληρωτισμού μεγαλούργησαν στηριζόμενα στη γλώσσα-λογος…τα παραδείγματα πολλά…
Αγαπώ τα έργα του Ιονέσκο ..και ιδιαίτερα εκείνα που σπάνε βαθύτερα τη φόρμα του ρεαλισμού και οδηγούν το θέατρο μέσα από το ”παράλογο ”στη σφαίρα της φαντασίας, της ποίησης και της αθωότητας ..
Αυτό που γοήτευσε στο «Μάθημα» ήταν η απλότητα -ενός συνηθισμένου κατά τ´ άλλα μαθήματος- και πως αυτό ξετυλίγεται με εξαιρετική μαεστρία και μας αποκαλύπτει τις σχέσεις αλληλεπίδρασης εξουσιαστή κ εξουσιαζόμενου, πνεύματος και σάρκας.
Είναι πολυεπίπεδο το «Μάθημα»...αυτό που προσπαθώ να αναδείξω σκηνικά ,είναι την ανθρώπινη ηλιθιότητα απ όπου και αν προέρχεται, τονίζοντας τα γκροτέσκ, βίαια, κωμικά ή τραγικά στοιχεία του κειμένου .
Αγαπώ πολύ μια φράση του Καθηγητή που λέει…
”Μόνο οι λέξεις που εκφράζουν βαθειά νοήματα ,πέφτουν κάτω και γκρεμίζονται ,γιατί τις βαραίνει το νόημα….”
Και κάτι για τον Ιονέσκο που μου ΄χε πει ο Κουν-ηταν φίλοι-…
”Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας τόσο συντηρητικός άνθρωπος, κουβαλάει ένα τόσο ανατρεπτικό μυαλό”
Βασίλης Βασιλάκης
