Μέρες ανασκόπησης της χρονιάς που μας αφήνει. Ποιες ήταν οι φρέσκιες αγγλόφωνες θεατρικές ιστορίες που έκαναν αίσθηση σε Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ; Πάμε να εξερευνήσουμε τρεις από αυτές.
3. Ballyturk τουΙρλανδού Enda Walsh.
Tο έργο που αγαπήθηκε από το κοινό αλλά όχι από πολλούς κριτικούς στη Μεγάλη Βρετανία, έφερε στη σκηνή τον Cillian Murphy και τον Stephen Rea για να διηγηθούν παρέα με τον Mikel Murphi μια ιστορία-φόρο τιμής στον Μπέκετ.
Ζώντας την ερμητικά κλειστή, κωμική καθημερινότητά τους δυο άντρες φτιάχνουν μια υπόθεση για τον κόσμο εκεί έξω παραγνωρίζοντας πως «τα πάντα είναι εδώ, σε αυτόν τον κόσμο που μας καλεί να αφήσουμε την όποια κληρονομιά μας».
Ένα έργο πρόκληση για τους ερμηνευτές (π.χ. 17 αλλαγές ρόλων σε 30 λεπτά) που ο κριτικός Michael Billington τοποθέτησε στη δεκάδα του για το 2014.
2. Η Κοιλάδα των Εκπλήξεων των Peter Brook και Marie-Hélène Estienne
Ο 89χρονος Peter Brook παρέα με την Marie-Hélène Estienne έκαναν πάλι το θαύμα τους.
Με άξονα και πηγή έμπνευσής τους το ποίημα «Το συνέδριο των πουλιών» του Πέρση Φαρίντ Ουντίν Ατάρ, πολυετή επιστημονική νευρολογική μελέτη και ιστορίες συναισθητικών (συναισθησία- νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων), δημιούργησαν ένα ακόμα σκηνικό ταξίδι που δίνει σώμα και φωνή στην αλήθεια πως απέναντι σε κάθε εμπειρία στέκεται και ένας άλλος, διαφορετικός, άγνωστος ακόμα κόσμος.
Η παράσταση παρουσιάστηκε στις αρχές του Δεκέμβρη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
1.Straight White Men της Young Jean Lee
Οι ετεροφυλόφιλοι, λευκοί άντρες θεωρούνται το λιγότερο καταπιεσμένο γκρουπ ανθρώπων σήμερα.
Τόσο που όλοι οι υπόλοιποι ορίζονται σχεδόν πάντα σε σχέση με αυτούς και κανείς δεν τους βλέπει με ιδιαίτερη συμπάθεια.
Τί γίνεται λοιπόν όταν τρεις γιοι και ο χήρος πατέρας τους περνούν παρέα τις γιορτές των Χριστουγέννων και ένας από αυτούς καταρρέει (συναισθηματικά) ξαφνικά κατά τη διάρκεια του γιορτινού τραπεζιού;
Στο νέο έργο της η βραβευμένη συγγραφέας Young Jean Lee φέρει τους ήρωές της αντιμέτωπους με μια πικρή αλήθεια : Κανείς δεν είναι σήμερα εκπαιδευμένος να αποδεχτεί πως μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν βρει με την αποτυχία έτσι όπως την ορίζουν οι άλλοι.
Ένα έργο για την ησυχία των ευνοημένων-αποτυχημένων του σημερινού μας κόσμου που υπογραμμίζει με θάρρος μια ύπουλη μορφή ρατσισμού και έχει προκαλέσει ήδη συζητήσεις για τον τύπο ανθρώπου που τελικά μισούμε περισσότερο από κάθε άλλον σήμερα.
Κανείς για τα δικαιώματα ενός μελλοντικού ελληνικού ανεβάσματος;
Χρήστος Καρανάτσης
Πηγές: The Guardian, The New York Times
