Το έργο της Μαρίας Ευσταθιάδη «Textilen» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2015, σε σκηνοθεσία Βίκτωρα Αρδίττη, στις 5 και 6 Ιουλίου, στην «Πειραιώς 260» (Κτίριο Η).
Μια πλούσια αστική Οικογένεια σε αποσύνθεση. Τρεις γενιές επί σκηνής. Σχέσεις διαρρηγμένες και υποκριτικές αναδεικνύουν μέσα από την αλληγορία τους τον μηχανισμό που «υφαίνει» τα νήματα στην Ιστορία της νεοελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας. Παιδικά τραγουδάκια, ασώματες φωνές που επιτηρούν και σχολιάζουν τη δράση, χιούμορ, ένοχα πάθη και κρυμμένη βιαιότητα.
Ο σκηνοθέτης Βίκτωρ Αρδίττης προσεγγίζει τον κόσμο της Μαρίας Ευσταθιάδη θέλοντας να φέρει στη σκηνή ένα μωσαϊκό στιγμών από τη διαδρομή της αστικής τάξης στον 20ο και τον 21ο αιώνα, όπου «συνυφαίνονται» ο λόγος, η μελωδία και η κίνηση. Τα σκηνικά-κοστούμια είναι του Αντώνη Δαγκλίδη, η μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού, η κίνηση της Ίριδας Νικολάου και οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη. Βοηθοί σκηνογράφου: Αμαλία Θεοδωροπούλου, Λένα Λέκκου.
Λίγα λόγια για το έργο
Στη χώρα των τεράτων
«Τώρα πια έχω φύγει, έφυγα μετά την κηδεία
Πήρα μαζί μου τις στιγμές του τέλους
Αλλά κοιτάξτε τους, είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά τους, να προσπαθώ να βγω απ’ αυτό απ’ όπου κανείς δεν μπορεί να βγει»
Κι όμως όλα είναι έτοιμα για την οριστική κατεδάφιση.
Αλήθεια, τι είναι ένα σπίτι πέρα από μια φυλακή όπου τίποτα και όλα επιτρέπονται; Τι θα πει οικογένεια; Τι άλλο μπορεί να σημαίνει πέρα από την αλόγιστη πολυπρισματική ιδιωτική βία και τη διάρρηξη κάθε ταυτότητας; Στο μικρόκοσμο του Textilen το χρήμα, ο κυνισμός, η απληστία, η υποκρισία, αυτές οι αρχές που διέπουν τους κυρίους και τους υπηρέτες τους κατοπτρίζουν τον κοινωνικό ιστό της σύγχρονης Ελλάδας και η αποδόμηση της οικογενειακής συνθήκης την κατάρρευσής του.
Textilen είναι το όνομα της μεγάλης υφαντουργικής επιχείρησης του γενάρχη παππού. Ο λόγος, οι χαρακτήρες, όπως η οικογένεια και η κοινωνία είναι ένα ύφασμα που υφαίνεται και ξηλώνεται,. Ο διάλογος, που στόχο έχει να γεφυρώσει την a priori τάφρο μεταξύ των ανθρώπων, είναι σχεδόν απόν. Η εμμονική αναφορά στο παρελθόν εξοβελίζει κάθε έννοια παρόντος, αλλά και μέλλοντος. Μέσα σ’ αυτή την privatopia η κόρη, πότε κοριτσάκι και πότε νέα κοπέλα, είναι η μόνη που ονειρεύεται να δραπετεύσει, η μόνη που βλέπει τον σχεδόν αόρατο άνθρωπο-που-περπατάει συνεχώς επί σκηνής. Και μαζί του, μέσα από τα αποκαΐδια, θα επιχειρήσει (;) μια καινούρια αρχή, όταν μια «λυτρωτική» πυρκαϊά βάλει τέλος στη μηχανή της βίας.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Βίκτωρ Αρδίττης
Σκηνικά-κοστούμια: Αντώνης Δαγκλίδης
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Κίνηση: Ίρις Νικολάου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθοί σκηνογράφου: Αμαλία Θεοδωροπούλου, Λένα Λέκκου
Παίζουν οι: Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ρηνιώ Κυριαζή, Ντένης Μακρής, Περικλής Μουστάκης, Θέμις Μπαζάκα, Σοφία Σεϊρλή, Μάνος Σταλάκης
και: Γιώργος Βουρδαμής, Θέμης Θεοχάρογλου (ασώματες φωνές)
info
Εισιτήρια: 20€, 15€ (μειωμένο), 10€ (φοιτητικό, 65+), 5€ (άνεργοι, ΑΜΕΑ)
Έναρξη: 21.00
Διάρκεια: 90΄περίπου
