«Στην περίοδο ανανέωσης και αμφισβήτησης που διανύει η Ελλάδα, το θέατρο εμφανίζεται ως ένας ιδιαίτερα δραστήριος χώρος καλλιτεχνικής δημιουργίας, αντανάκλαση των σύγχρονων, επιτακτικών αναγκών»,
τόνισε, κατά την παρουσίαση του 2ου Φεστιβάλ «Το γαλλικό θέατρο à la Grecque», η «ψυχή» της διοργάνωσης, Olivier Descotes, διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου.
Πρόκειται για την τέταρτη συνεχή χρονιά που το Γαλλικό Ινστιτούτο διοργανώνει, σε συνεργασία κάποιον ελληνικό φορέα, πέρσι και φέτος με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το φεστιβάλ γαλλικού θεατρικού έργου, και κάθε χρόνο τα έργα που παρουσιάζονται είναι και περισσότερα.
Έτσι, από τις 14 έως και 31 Μαΐου έξι νεότερα και λίγο παλαιότερα έργα του σύγχρονου γαλλικού ρεπερτορίου θα «μιλήσουν ελληνικά», χάρη σε δόκιμους μεταφραστές, που οι περισσότεροι συνεργάζονται με το Εργαστήρι Θεατρικής Μετάφρασης του IFA, που διευθύνουν οι Ανδρέας Στάικος και η Δήμητρα Κονδυλάκη.
Αλλά και χάρη σε νέους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, που δοκιμάζουν να δουν με μια φρέσκια ματιά ένα θέατρο λόγου, που φέτος αποδεικνύεται εξόχως πολιτικό, μια επιλογή που οφείλεται στον γνώστη της ελληνικής σκηνής Olivier Descotes.
Όπως τόνισε, μιλώντας για την πρωτοβουλία του Ινστιτούτου, «επιδιώκουμε την αμοιβαία προβολή ελληνικών και γαλλικών θεατρικών έργων, ώστε να αναδείξουμε τους στενούς δεσμούς που ενώνουν συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς των δύο χωρών μας». Ως απόδειξη, αναφέρθηκε στην παρουσίαση, στις 8 Ιουλίου, στην ταράτσα του Ινστιτούτου, της Αγγέλας του Σεβαστίκογλου στα γαλλικά, από τον Ludovic Lagarde (που απολαύσαμε στη σκηνοθεσία της Δυτικής αποβάθρας του Κολτές, στο Εθνικό Θέατρο), στο πλαίσιο της έκδοσης, στα γαλλικά, ανθολογίας νεοελληνικού έργου 1830-1958, με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου.
Οι έξι σκηνοθέτες, που ήταν παρόντες στην παρουσίαση, μίλησαν για τα έργα που θα παρουσιάσουν στο Φεστιβάλ. Η Βάσια Ατταριάν χαρακτήρισε το Burn baby burn της Carine Lacroix, με το οποίο θα ξεκινήσει το Φεστιβάλ, ένα κείμενο για τη μνήμη, με «κινηματογραφικές αναφορές και μπεκετικές απηχήσεις».
Ο Αλέξανδρος Ευκλείδης, γνωστός σκηνοθέτης του μουσικού θεάτρου, στην πρώτη του σκηνοθεσία πρόζας καταπιάνεται με το ΤΙΝΑ, που παραπέμπει στη γνωστό αρκτικόλεξο There Is No Alternative, του Simon Grangeat, ένα ακτιβιστικό έργο, με πρώτη ύλη την οικονομική θεωρία και πρακτική που οδήγησε στην κρίση, «μια παράσταση με υλικό πολύ πιο κοντά στην ελληνική καθημερινή εμπειρία, παρά τη γαλλική», όπως το χαρακτήρισε.
Η Λουίζα Κωστούλα (γνωστή στο χώρο της μουσικής ως Violet Louise) χαρακτήρισε τα Θέατρα του, γνωστού πλέον στο ελληνικό κοινό Olivier Py, διευθυντή του Φεστιβάλ της Αβινιόν, ένα «μανιφέστο κατά τη πολιτικής βίας των καιρών μας και της εξουσίας», πρσθέτωντας ότι θα είναι μια παράσταση «με πολλή μουσική».
Στην πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα ως ηθοποιός, ο σκηνοθέτης Κ. Αλέξης Αλάτσης, που εργάζεται στην Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, σκηνοθετεί Το τέλος του έρωτα του Pascal Rambert, ένα κείμενο ποιητικό, αντιρεαλιστικό –καθώς αποτελείται από δύο μακρείς μονολόγους– με έντονη προφορικότητα.
Ο Κωνσταντίνος Χατζής καταπιάνεται με το αριστούργημα του Enzo Cormann, Η θύελλα επιμένει, ένα κείμενο που θέτει στο επίκεντρό του την αναγκαιότητα της τέχνης μετά το Ολοκαύτωμα, με πρωταγωνιστή τον παλαίμαχο Γιώργο Κοτανίδη.
Τέλος, ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθετεί το Ακριβώς το τέλος του κόσμου, του πρόωρα χαμένου από AIDS Jean-Luc Lagarce, ένα έργο τρυφερό και αστείο, παρά το θλιβερό θέμα του, αφού έχει στο επίκεντρό του την ανακοίνωση του πρωταγωνιστή προς την οικογένειά του ότι πάσχει από AIDS…
Αξίζει να σημειωθεί ότι, στο πλαίσιο της συνεργασίας του γαλλικού Ινστιτούτου με τις εκδόσεις Άγρα, πρόκειται να κυκλοφορήσουν ο τέταρτος τόμος της σειράς Σύγχρονο Γαλλικό Θέατρο, που περιέχει τα έργα των Pascal Rambert, Carine Lacroix και Olivier Py, καθώς και ένας τόμος με τρία θεατρικά κείμενα του Jean-Luc Lagarce.
Στρατής Αρτεμισιώτης
