featured Θέατρο Φεστιβάλ Χορός

Τα Βαλκάνια στη Νέα Υόρκη

Με δημιουργούς από τα Βαλκάνια, τη Σαρδηνία και το Λίβανο,  κάνει εκκίνηση στις 16 Μαΐου στη Νέα Υόρκη το BETWEEN THE SEAS, φεστιβάλ που αναδεικνύει στην καρδιά της αμερικανικής πρωτεύουσας, τις παραστατικές τέχνες χωρών της Μεσογείου. Δημιουργία της θεατρολόγου και ηθοποιού Ακτίνας Σταθάκη,  το φεστιβάλ παρουσιάζεται στο Theaterlab (357 West 36th Street) από την Πέμπτη 16 έως και την Κυριακή 19 Μαΐου.

Πρόκειται για μια τετραήμερη πλατφόρμα που συγκεντρώνει σύγχρονους καλλιτέχνες από την περιοχή της Μεσογείου αλλά και αμερικανούς καλλιτέχνες των οποίων η δουλειά και η ταυτότητα σχετίζονται με τη Μεσόγειο. Μέσα από ένα πρόγραμμα που υπογραμμίζει τις παραδόσεις, τις αισθητικές τάσεις και τα κοινωνικά ζητήματα στη Μεσόγειο, το BETWEEN THE SEAS  προσπαθεί να εξοικειώσει το κοινό της Νέας Υόρκης με μια νεότερη γενιά μεσογειακών καλλιτεχνών που διαμορφώνουν το πολιτιστικό τοπίο στις χώρες και τις κοινότητές τους αλλά και να αποτελέσει γέφυρα ανταλλαγών και συνεργασιών μεταξύ Μεσογείου και ΗΠΑ.

Δεδομένου ότι το 2019 σηματοδοτεί την 30ή επέτειο από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την 20η επέτειο της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, οι παραστάσεις του Σαββάτου και της Κυριακής επικεντρώνονται στα Βαλκάνια με έργα της θεατρικής συγγραφέως από τη Ρουμανία Saviana Stanescu, και του ομοτέχνου της  Jeton Neziraj από το Κόσσοβο (“the Kafka of the Balkans” Theater der Zeit).

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης σύγχρονο θέατρο και χορό από τη Σαρδηνία, θέατρο ντοκουμέντο από το Λίβανο, καθώς και μία νέα δουλειά από τους χορογράφους Rebecca Tomas and Dalit Agronin με έδρα τη Νέα Υόρκη.

Αναλυτικά το πρόγραμμα περιλαμβάνει:

Πέμπτη 16 Μαΐου στις 8 μ.μ.

Giovanna, also called spring by Valentino Mannias (θέατρο Σαρδηνίας)

Θέατρο, Ιταλία, 70 λεπτά

Μια σύγκρουση ανάμεσα σε μια ιστορία ενός λευκού γάμου της τελευταίας χιλιετίας και του εφήμερου υλισμού μιας σχέσης που αφορά το παρόν των ηθοποιών στη σκηνή.

Σήμερα, χωρίς περιορισμούς από κοινωνικές και οικογενειακές συστολές, είμαστε πραγματικά ελεύθεροι να κάνουμε μια επιλογή για τον άνθρωπο που έχουμε ερωτευτεί; Η Giovanna, also called spring μέσα από τις ιστορίες και την λαϊκή μουσική της Σαρδηνίας, κάνει αναφορά στην ιστορία της γιαγιάς του σκηνοθέτη μέσα από το βλέμμα τριών χαρισματικών ηθοποιών / μουσικών της Σαρδηνίας.

 

Friday, May 17 at 8 PM

Nosotras Somos choreographed by Rebeca Tomas (A Palo Seco Flamenco)

Flamenco Dance, NYC, 60 λεπτά

Με τρεις γυναίκες χορεύτριες φλαμένκο, τρεις μουσικούς, τρεις πλατφόρμες και τρεις τοίχους, μια πρωτότυπη,  συνδεδεμένη με την τοποθεσία του φλαμένκο, παράσταση, που δημιουργήθηκε από την καλλιτεχνική διευθύντρια του Nosotras Somos , Rebeca Tomas. Η παράσταση, φόρος τιμής στην γυναικεία χειραφέτηση, παρουσιάζει χορογραφίες που κυμαίνονται από το παραδοσιακό Flamenco έως τις πρωτότυπες συνθέσεις με φωνητικές ηχογραφήσεις, προφορικό λόγο και ένα μείγμα ρυθμών και ήχων.

Τετάρτη 18 Μαΐου στις 5 μ.μ.

Dalit Agronin’s through the eyes of, Sara Pischedda’s 120 grams, and Sara Pischedda and Luca Castellano’s WelcomeTUItaly (Balletto di Sardegna)

Σύγχρονος Χορός, NYC / Ιταλία, 60 λεπτά

Παρουσιάστηκε σε συνεργασία με την IDACO nyc

Οι γυναίκες χορογράφοι Dalit Agronin (NYC) και Sara Pischedda (Σαρδηνία) αμφισβητούν τις έννοιες της ομορφιάς και των κοινωνικών κανόνων γύρω τους. Η παράσταση πραγματεύεται την ιδέα της ομορφιάς. Τι σημαίνει αυτή η λέξη; Γιατί η ιδέα μου για την ομορφιά είναι διαφορετική από τα άλλα άτομα; Ποιος αποφασίζει τι είναι όμορφο ή όχι; Το έργο έρχεται αντιμέτωπο με αυτά τα ερωτήματα και επιχειρεί να ανακαλύψει τις απαντήσεις.

Παρόμοιες ερωτήσεις τίθενται στα 120 γραμμάρια της Pischedda: Θα με παρατηρούν πραγματικά οι άνθρωποι αν δεν δείχνω όπως πρέπει να δείχνω; Πόσο χώρο πρόκειται να καταλαμβάνει το σώμα μου και πόσο επιτρέπεται; Σε ποιο βαθμό αφήσαμε τις λέξεις να ορίσουν ενδεχομένως τη φυσική μας εμφάνιση και να γίνουν ένας ορισμός της ταυτότητάς μας; Σε ποιο βαθμό αφήνουμε την εμφάνισή μας να καθορίζει ποιοι είμαστε;

Στο πρόγραμμα περιλαμβάνεται και το  Balletto di Sardegna’s WelcomeTUItaly, το οποίο χορογραφείται και εκτελείται από τους Sara Pischedda και Luca Castellano, που χρησιμοποιώντας το χιούμορ, την προκλητικότητα και τα κλισέ προσπαθεί να καταρρίψει τους μύθους γύρω από την ιταλική ταυτότητα.

Σάββατο 18 Μαΐου στις 8 μ.μ. (Με το βλέμμα στα Βαλκάνια)

Internationals από τον Jeton Neziraj, σε σκηνοθεσία της Ακτίνας Σταθάκη

Με τον Ino Badanjak, την Nicole Cardoni, την Calaine Schafer

Θέατρο, Κοσσυφοπέδιο / Ελλάδα / Νέα Υόρκη, 70 λεπτά

Ο Μπιλ Κλίντον, η Μητέρα Τερέζα, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς,  εργαζόμενοι  ΜΚΟ και  άγνωστοι μεταξύ  τους πολίτες παρελαύνουν μέσα από  26 διαφορετικές ιστορίες του έργου του Jeton Neziraj που μιλά για τον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο και τον ρόλο της διεθνούς κοινότητας για την οικοδόμηση του νέου έθνους. Χρησιμοποιώντας αλήθειες, σάτιρα, πραγματικά και φανταστικά γεγονότα και συναντήσεις, ο Neziraj εκθέτει την υποκρισία όσων επωφελούνται από τον πόλεμο και αποτίει φόρο τιμής στα αμέτρητα ανώνυμα θύματά του. Το έργο έκανε πρεμιέρα το 2016 στην Prishtina.

Κυριακή, 19 Μαΐου στις 5 μ.μ. (Βλέμμα στα Βαλκάνια)

New York with an Accent (Συγγραφή/ Παράσταση της μεταναστευτικής εμπειρίας) από την Saviana Stanescu

Θέατρο, Ρουμανία / Νέα Υόρκη, 50 λεπτά

Η βραβευμένη θεατρική συγγραφέας Saviana Stanescu, έργων όπως τα aliens with Extraordinary Skills, Lenin’s Shoe, Ants, For a Barbarian Woman, Waxing West κ.α, μιλάει για τη μεταναστευτική εμπειρία μετά από 30 χρόνια από την πτώση του σιδηρούν παραπετάσματος. Χρησιμοποιώντας μονολόγους, εικόνες και φωτογραφίες της αμερικανικής σημαίας του Stanescu που εμφανίστηκαν στη Νέα Υόρκη μετά τις 9/11, διερευνάται η δύναμη των συμβόλων / αντικειμένων για την ταυτότητα, τον πατριωτισμό και την μετατραυματική κοινοτική δέσμευση. Ένα φανταστικό δείπνο με τον Μαρξ θα μπορούσε να ολοκληρώσει αυτή την πολιτική αλλά και χιουμοριστική αυτοβιογραφική ομιλία.

Κυριακή, 19 Μαΐου στις 8 μ.μ.

No Demand No Supply από την Sahar Assaf

Θέατρο, Λίβανος, 60 λεπτά

Το No Demand No Supply μιλάει για την ιστορία τεσσάρων γυναικών από τη Συρία που επιβίωσαν στο μεγαλύτερο εμπόριο λευκής σαρκός στην ιστορία του Λιβάνου το 2016. Χρησιμοποιώντας τα λόγια των γυναικών, ρίχνει φως στους δουλεμπόρους που επισκέπτονταν  δύο οίκους ανοχής ανατολικά της Βηρυτού όπου οι γυναίκες κρατούνταν αιχμάλωτες για χρόνια.