Για ένα «τρίπτυχο», μια τραγωδία από σπαράγματα που παρουσιάζεται για μια μόνο φορά στα «σπασμένα αρχαία μάρμαρα του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς», «κι είναι ό, τι πιο δύσκολο έχω κάνει», αποκαλύπτει μιλώντας στο artplay.gr η ηθοποιός Σοφία Χιλλ, με αφορμή την «Έξοδο» και την πρεμιέρα της στις 18 Ιουλίου σε επιμέλεια και διδασκαλία Θόδωρου Τερζόπουλου.
Η Σοφία σε «μια αναμέτρηση σωματική, νοητική και ψυχική», θα ερμηνεύσει μονολόγους από τις τραγωδίες Μήδεια, Αντιγόνη και Άλκηστις, καθώς και χρησμούς της Πυθίας, στον Αρχαιολογικό χώρο των Δελφών και συγκεκριμένα στο πλάτωμα της ανατολικής πλευράς του ναού του Απόλλωνα, στις 7.30 το απόγευμα, με το φως του ήλιου.
«Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς θέατρο. Είναι μια performance, ένα κάντο, ένας διάλογος με τη φύση και τις σπασμένες κολώνες. Ένα πείραμα, συνέχεια σε μια έρευνα που στο Άττις δε σταματά ποτέ», υπογραμμίζει κι επισημαίνει τον κόπο που καταβάλλει σε αυτήν την ιδιαίτερης τεχνικής performance. «Σα να κουβαλάω δυο τεράστιες, σπασμένες κολώνες στην πλάτη μου. Ο κόπος είναι μεγάλος. Στον τελευταίο μονόλογο για να πω μια λέξη, πονάνε οι φλέβες μου. Αλλιώς δεν γίνεται να την αρθρώσω. Και ξέρω ότι πρέπει να σκάψω πολλά μέτρα για να πέσει η λέξη στη γη! Αλλά δε φοβάμαι. Γιατί είναι η τεχνική που με κρατάει δυνατή. Κι όσο συνειδητοποιείς ότι η τεχνική είναι ένα όπλο, κι είναι εκεί και σε στηρίζει και σε βοηθάει, δε φοβάσαι τίποτα. Όμως ξέρεις ότι θα κοπιάσεις. Όπως όταν παίρνεις το αλέτρι για να οργώσεις τη γη. Αυτό εδώ είναι ό, τι πιο δύσκολο έχω κάνει. Αλλά δε με φοβίζει. Αυτές τις τρεις γυναίκες τις συνδέει ο θάνατος, το φεύγω, μεταπηδούν σε μια άλλη διάσταση. Κι είναι η φύση, ο λόγος και εγώ. Μέσα στο λιοπύρι, με τις σφίγγες και τις μέλισσες της Πυθίας που έρχονται και με ταράσσουν, μπαίνοντας στο μυαλό μου. Σε όλο αυτό προσέρχομαι άφοβα. Είναι σα να πηγαίνεις στον πόλεμο. Κι είναι σαν ένα τάμα. Όπως όλο το Άττις και ο Τερζόπουλος είναι μια ιστορία τάματος. Όπως και όλα στη ζωή. Το παιδί, ένας έρωτας, ο,τιδήποτε».
Περισσότερα από είκοσι χρόνια στο Θέατρο Άττις, με το οποίο έχει ταυτίσει την καλλιτεχνική της διαδρομή, η Σοφία Χιλλ δε δυσκολεύεται να απαντήσει τι είναι αυτό που την κρατά σε αυτό. «Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Όπου υπάρχει μια μέθοδος, υπάρχει μια γλώσσα. Είναι ωραίο να μάθεις κι άλλες γλώσσες. Αλλά η σκέψη προχωρά όσο μαθαίνεις καλά μια γλώσσα. Δε χρειάζεται να μάθεις κι άλλες. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες σημαντικές, σπουδαίες. Αλλά το θέμα είναι να μάθεις να οδηγείς το δικό σου όχημα, όσο πιο καλά μπορείς. Κι αυτό κάπου σε πάει. Δε σκορπίζεσαι. Είναι κάτι που με απασχολεί πολύ τελευταία. Και λέω να δω έως που φτάνει. Κάτι εδώ με έπεισε από την αρχή. Δε σε πείθουν όλοι οι άνθρωποι, οι έρωτες, οι καταστάσεις. Κι όταν κάτι σε πείσει κι είσαι άνθρωπος που πέφτεις στη φωτιά, όπως εγώ, δίνεις όλη σου την ψυχή. Όλη αυτή η ενέργεια δεν ψεύδεται, όπως η φύση. Κι είτε σε παίρνει είτε όχι. Κι εμένα με πήρε. Αισθάνομαι τυχερή γιατί με τον Θόδωρο τολμάω πράγματα που τα είχα κρυμμένα. Του έχω εμπιστοσύνη. Και μου δίνει το πεδίο να τολμήσω. Πήδα και θα πετάξεις, μου λέει. Ενώ ξέρω ότι θα σπάσω τα μούτρα μου. Και το κάνω. Αλλά όσο παίρνεις ευθύνες και φορτώνεσαι και το κάρο στην πλάτη γιατί ξέρεις ότι πρέπει να βγάλεις τον ανήφορο, αυτό σε ατσαλώνει. Και ο Θόδωρος μου έδωσε από πάρα πολύ νωρίς αυτή τη δυνατότητα. Όπως τη δίνει σε όλους τους ηθοποιούς που συνεργάζεται».
*Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Φωκίδας.
Τα Κοστούμια της Σοφίας έχει σχεδιάσει η Λουκία.
Μάνια Ζούση
