Ακριβώς ένα χρόνο πριν, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ο Νίκος Κουρής, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, στην τελική ευθεία των προβών του «Πουπουλένιου», αναρωτιόντουσαν
αν η μαύρη κωμωδία του Ιρλανδού συγγραφέα Μάρτιν Μακ Ντόνα, θα έβρισκε το κοινό της
Τελικά, το έργο, η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες τους, ήταν η αιτία για ένα καθημερινό δυνατό χειροκρότημα και μια θερμή ανταπόκριση και τώρα επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Αθηνών από τις 7 Οκτωβρίου.
Τελικά ο «Πουπουλένιος» του Martin Mc Donagh, κατάφερε, με συνεχή sold out, να φέρει σε επαφή, το πλατύ κοινό, μ’ ένα συναρπαστικό σύγχρονο 
κείμενο, να προσελκύσει θεατές όλων των ηλικιών και να αποκτήσει μια αξία που υπερβαίνει την ίδια την παράσταση. Κάτι, που φαίνεται να ένωσε ηθοποιούς και θεατές, είναι ακριβώς αυτή η αποδοχή: «Δεν υπάρχουν ενήλικες».
«Μην ξεγελιέστε από τα γκρίζα μαλλιά, τα ρούχα και τις συζητήσεις για την οικονομία. Μεγαλώνουμε, φεύγουμε απ’ το σπίτι, φτιάχνουμε τις δικές μας οικογένειες, η ζωή απλώνει στρώματα λήθης πάνω στα παιδικά μας χρόνια, αλλά ό,τι ζήσαμε ως παιδιά, οι βασικές μας ανασφάλειες, οι πρωταρχικοί μας φόβοι, και όλες οι πληγές, απλώς μεγαλώνουν μαζί μας. Γινόμαστε ό, τι χάσαμε. Ψηλώνουμε, ασπρίζουμε, γερνάμε, αλλά στην ουσία είμαστε πάντα κάτι παιδιά, που τρέχουν πάνω-κάτω σε μια αλάνα προσπαθώντας απεγνωσμένα να χωρέσουν στη ζωή.», σημειώνει ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.
Η υπόθεση
Σε ένα άγνωστο, αυταρχικό καθεστώς, ένας συγγραφέας ανακρίνεται από δύο αστυνομικούς ερευνητές για τις παράξενες ιστορίες που έχει γράψει. Ιστορίες με παιδιά. Όχι, όμως, “για παιδιά”. Κάποιες αστείες και τρυφερές, κάποιες σκληρές και ζοφερές. Είναι, λοιπόν, κακό να γράφεις ιστορίες; Τι ακριβώς έχει συμβεί στην πόλη; Τι έπαθε το κοριτσάκι που βρέθηκε στους θάμνους; Λένε αλήθεια οι αστυνομικοί; Τι συνέβη στο μικρό Εβραίο; Γιατί δεν το ‘γραψαν οι εφημερίδες; Είναι αλήθεια πως κάποιος έχει μιμηθεί τις ιστορίες του συγγραφέα; Τι σχέση έχει μ’ όλα αυτά ο τρυφερός αδελφός του; Γιατί πάσχει από νοητική στέρηση; Τι τους συνέβη όταν ήταν παιδιά; Τι συνέβη σ’ όλους μας, όταν ήμασταν παιδιά;
Συνεχείς ανατροπές, αστυνομική πλοκή, χιούμορ, ευφυείς διάλογοι, στοιχεία θρίλερ, με τη βία και την τρυφερότητα να συνυπάρχουν, εξελίσσουν ένα παραμύθι που ισορροπεί ανάμεσα στον κωμικό παραλογισμό και στη γνήσια κλασική τραγωδία. Με την κωμωδία να παρεισφρύει στο δράμα και αντιστρόφως, ο θεατής δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, παρά να μείνει για δύο ώρες καρφωμένος στη θέση του. Αν και το πολιτικό σχόλιο για τη βία της εξουσίας είναι αναπόφευκτο, στην ουσία, πρόκειται για ένα έργο που μιλάει για την τρυφερότητα της παιδικής ηλικίας. Και για την ανάγκη μας να επιστρέφουμε εκεί που όλα αρχίζουν με το “Μια φορά κι έναν καιρό…”. Την ανάγκη να πούμε και ν’ ακούσουμε ιστορίες. Όσο για το ποιος είναι ο Πουπουλένιος, αυτό μένει να αποκαλυφθεί στη σκηνή.
Συντελεστές
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Αθανασία Σμαραγδή
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Εικονογράφηση σκηνικών: Φίλιππος Φωτιάδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά
Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Κάρολος Παυλάκης
Διανομή
Χατούριαν (συγγραφέας): Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Τουπόλσκι (ανακριτής): Νίκος Κουρής
Άριελ (ανακριτής): Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Μίκαλ (αδελφός): Γιώργος Πυρπασόπουλος
Παραστάσεις
Τετάρτη με Κυριακή στις 9.00 μ.μ.
Λαϊκή απογευματινή Σάββατο στις 6.00 μ.μ.
Διάρκεια
125 λεπτά (μαζί με το διάλειμμα)
