«Ο Ξένος μου υπενθύμισε το μη νόημα της ύπαρξης, τον Σισύφειο αγώνα που ο καθένας μας δίνει. Αν μπορούσα ποτέ να γίνω ήρωας κάποιου μυθιστορήματος θα επέλεγα να γίνω ο Ξένος του Καμύ. Ο αντιήρωας όλων των εποχών», γράφει μεταξύ άλλων
στο artplay.gr η Πηνελόπη Φλουρή που σκηνοθετεί το εμβληματικό λογοτεχνικό έργο σε μια παράσταση που ανεβαίνει από 1ης Φεβρουαρίου στο Bios από την ομάδα Abnormal.
«Ομολογώ ότι ξεκίνησα να δουλεύω με το παγκόσμιο αυτό λογοτεχνικό έργο χωρίς να το πολυσκεφτώ, σχεδόν από αφέλεια . Με παρακίνησε η αγάπη μου γι’ αυτό. Κι όσο πιο βαθιά βουτάω στο κείμενο του Καμύ τόσο πιο πολύ αιφνιδιάζομαι! Το πρωτοδιάβασα στα 22 και το ξανάπιασα όταν είχα χάσει το νόημα σε ότι έκανα, , όταν ένιωσα ότι όλα κατέρρεαν γύρω μου . Το παράλογο του κόσμου με είχε σαστίσει και βρέθηκα σε ένα δίλημμα , να τα παρατήσω ή να συνεχίσω..; Εκεί ξανάρθε η φράση του Μερσώ στο μυαλό μου. «Σαν το καλοσκέφτομαι δεν είμαι δυστυχισμένος..» ο Ξένος μου υπενθύμισε το νόημα , ή καλύτερα το μη νόημα της ύπαρξης, τον Σισύφειο αγώνα που ο καθένας μας δίνει. Αν μπορούσα ποτέ να γίνω ήρωας κάποιου μυθιστορήματος θα επέλεγα να γίνω ο Ξένος του Καμύ. Ο αντιήρωας όλων των εποχών. Εκείνος που δίχως τίποτα ηρωικό καταφέρνει να προκαλέσει τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο από τις πρώτες κιόλας φράσεις. «Σήμερα πέθανε η μαμά. Μπορεί και χθες. Δεν ξέρω.». Είναι η παραδοχή, η απενοχοποίηση του θανάτου της μάνας και κατ’ επέκταση μιας κοινωνίας ολόκληρης που σοκάρει. Ο Μερσώ μας κοιτάζει ειλικρινά και μας ρωτάει :Τι σημασία έχει η αγάπη μια μάνας, ο θάνατος των άλλων ,ο θεός που πιστεύουμε, ο έρωτας μιας Μάρι. Μας βάζει να ξανασκεφτούμε όλα τα στερεότυπα που σχετίζονται με τη θρησκεία , την πατρίδα και την οικογένεια.. Την ευτυχία μέσα από την επαγγελματική καταξίωση, την ολοκλήρωση μέσα από την οικογένεια.. Ο Ξένος κερδίζει τη θέση του στον κόσμο επειδή αρνείται να παίξει το παιχνίδι. Ακολουθεί τη δική του ρότα στη ζωή. Ερωτεύεται την επομένη της κηδείας της μάνας του . Σκοτώνει εξαιτίας του ήλιου. Η φύση ξεπερνάει τη λογική, κι είναι τόσο απλοϊκά σύνθετο το ζήτημα της ύπαρξης. Σε μια εποχή όπου ο καθένας παλεύει να βρει τη δική του θέση στον κόσμο, οπού όλα καταρρέουν και οι διάφορες πολιτικές δεν φέρουν κάποια αλλαγή, οι συνεργάτες μου κι εγώ , με αφορμή αυτό το κείμενο αποδεχόμαστε την ήττα μας. Νιώθουμε Ξένοι στην κοινωνία αυτή και ταυτόχρονα αναγκασμένοι να υπακούσουμε στους κανόνες της. Εύχομαι αυτή η δουλειά να είναι η αφορμή για να φωτιστεί στον καθένα ο Ξένος που κρύβεται μέσα του..».
Πηνελόπη Φλουρή
