Ένα είδος προσωπικού μανιφέστου καταθέτει μέσα από την βιωματική ανάγνωση πάνω στον Κάφκα ο ηθοποιός Νικόλας Βαγιονάκης που παρουσιάζει την παράσταση «Kafka’s Freaks» στο Θέατρο Φούρνος της οδού Μαυρομιχάλη.
«Μια παράσταση δεν τελειώνει ποτέ, πάντα αποκωδικοποιείται. Και οι ήρωες έχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον», υποστηρίζει ο ίδιος στο artplay.gr.
Εμπνευσμένος από τον Φραντς Κάφκα και τα έργα του, «Αναφορά σε μία ακαδημία», «Ο καλλιτέχνης της πείνας» και «Μεταμόρφωση», ο Νικόλας Βαγιονάκης συνθέτει, σκηνοθετεί και ερμηνεύει κλεισμένος μέσα σε ένα κλουβί, μια κινησιολογική θεατρική performance , υποδυόμενος τρεις καφκικούς χαρακτήρες.
“Ο Κάφκα δεν κάνει διάλεξη, σου δείχνει κείμενα που ο καθένας αποκωδικοποιεί διαφορετικά, αυτό είναι και το συγκλονιστικό. Υπάρχουν πάντα και άλλες ερμηνείες και άλλες αναγνώσεις. Αλλά η διαφορετικότητα της σκέψης είναι απειλή και κίνδυνος ενώ η μάζα είναι ακίνδυνη, όπως καταδεικνύει ο σπουδαίος αυτός συγγραφέας. Ένας συγγραφέας που έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση και τις συνθήκες διαδρομής της ανθρώπινης ύπαρξης. Μπορεί να αλλάζουν τα δεδομένα αλλά η φύση του ανθρώπου παραμένει η ίδια, με τις ίδιες αναστολές και δυσκολίες. Οι λέξεις κλειδιά των τριών έργων που συνθέτουν την παράσταση «Kafka’s Freaks», είναι φόβος και εγκλεισμός, προσωπικός και κοινωνικός. Που οδηγούν σε περιθωριοποίηση των τριών αυτών πλασμάτων που έχουν μια διαφορετικότητα στον τρόπο που σκέφτονται, που αντιδρούν, που συμμετέχουν στα δρώμενα, στον τρόπο που εντάσσονται ή όχι. Και με έναν κίνδυνο αποτροπής από ένα κοινωνικό σύστημα που εκπαιδεύει πολύ συγκεκριμένους τρόπους σκέψης. Υπάρχει ένας εγκλωβισμός, μια οριοθέτηση των ανθρώπων, από την στιγμή που γεννιέται κανείς. Έχουν φτιάξει ένα κουτί που κατ΄ άλλους πρέπει να καθορίζει την ύπαρξή μας. Είσαι επικίνδυνος αν σκέφτεσαι διαφορετικά.
Όλα αυτά είδα στον Κάφκα. Για ανθρώπους που έχουν τον δικό τους τρόπο να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και την ουσία της .
Η πορεία μας, η λύτρωσή μας , η κάθαρσή μας είναι να νικήσουμε τους δαίμονές μας. Η πορεία άλλωστε ενός ανθρώπου είναι η αυτογνωσία.
Εδώ μπαίνει και η προσωπική μου διαδρομή. Έφυγα, χάθηκα, ανανεώθηκα, άλλαξα τρόπο σκέψης και μέσα από τον ακτιβισμό συναντώ αυτόν τον γιγαντιαίο συγγραφέα που διαθέτει στοιχεία τα οποία αφορούν διαχρονικά όλη την ανθρωπότητα.
Το συμπαγές καφκικό τρίγωνο εκφράζει στάσεις της κοινωνίας που με γενναιότητα αντιμετωπίζει έναν αόρατο εγκλεισμό. Και οι τρεις είναι έγκλειστοι αλλά τόσο ελεύθεροι.
Γιατί καταργούν τα σύνορα , το κλουβί τους και λυτρώνονται.
Μετά από μια αποστασιοποίησή μου από τον χώρο αλλά όχι από την ζωή, και έχοντας την ευκαιρία και την μεγάλη τύχη να μπορώ να κινούμαι σε διαφορετικές χώρες και κόσμους με διαφορετικό τρόπο σκέψης, διεύρυνα τους ορίζοντες και τον τρόπο να αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα. Μεγαλώνοντας διαπιστώνεις πως δεν υπάρχει το εγώ, αυτή είναι και η δύναμη του καθένα μας την οποία και πρέπει να καταλάβουμε. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις πως η ομάδα έχει την δύναμη.
Η ζωή είναι τέχνη. Νομίζω ότι όλοι είμαστε καλλιτέχνες γιατί για να επιβιώσεις πρέπει να έχεις ένα κριτικό βλέμμα. Απλά εμείς είμαστε πιο ειδικευμένοι στο να σηματοδοτήσουμε αυτά τα πράγματα και να αφυπνίζουμε τον κόσμο που είναι έτοιμος να το νιώσει.
Ο Κάφκα αφυπνίζει, είναι σαν να φωνάζει μην παίρνετε τίποτα δεδομένο, παρατηρείστε, έχετε τα μάτια σας ανοιχτά”!
Μάνια Ζούση
