Πολυεθνικές Τρωάδες ενάντια στα «Τείχη της Ντροπής» θα παρουσιάσει ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Τερζόπουλος στις εκδηλώσεις Πάφος Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2017. Πρόκειται για μια παράσταση,
στην οποία πρωταγωνιστούν οι διχοτομημένες πόλεις, έχει τον τίτλο «Τα Τείχη της Ντροπής – Τρωάδες» και τη σκηνογραφία θα κάνει ο Γιάννης Κουνέλης.
Ακολουθεί το αναλυτικό ρεπορτάζ του Μιχάλη Παπαδόπουλου στην εφημερίδα «η σημερινή».
Το στίγμα της σύμπραξης και της συμμετοχής του κορυφαίου σκηνοθέτη και ερευνητή του θεάτρου, Θεόδωρου Τερζόπουλου, θα έχει το Πάφος 2017.
Ένα γεγονός που αναμφίβολα προσδίδει ιδιαίτερη αίγλη και κύρος στη διοργάνωση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, αφού ο Θ. Τερζόπουλος αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους και πλέον καταξιωμένους σκηνοθέτες παγκοσμίως.
Ο κ. Τερζόπουλος παρουσίασε το εξαιρετικά ενδιαφέρον πρότζεκτ του σε δημοσιογραφική διάσκεψη χθες στο Σπίτι της Συνεργασίας στη Λευκωσία -επιλογή χώρου που δεν έγινε καθόλου τυχαία, αφού παραπέμπει στην κεντρική ιδεολογική στόχευση της πρότασης, να εκφράσει, δηλαδή, μέσα από την κοινή εμπειρία του διαχωρισμού, την επιθυμία για ειρήνη και συνεργασία- περιστοιχιζόμενος από τον Πρόεδρο του ΔΣ του Οργανισμού Πάφος 2017, Χρίστο Πατσαλίδη, και τη Διευθύντρια Καλλιτεχνικών Προγραμμάτων της Διοργάνωσης, Γεωργία Ντέτσερ, οι οποίοι καλωσόρισαν τον σπουδαίο σκηνοθέτη, υπογραμμίζοντας τη σημασία της συμμετοχής του.
Πρόκειται για πολυεθνική, πολύγλωσση παραγωγή των «Τρωάδων» του Ευριπίδη, υπό τον τίτλο «Τα Τείχη της Ντροπής – Τρωάδες», της οποίας το σκηνογραφικό κομμάτι έχει αναλάβει ο επίσης παγκοσμίου φήμης Έλληνας εικαστικός δημιουργός, Γιάννης Κουνέλλης.
Θεωρείται, επίσης, εκτός απροόπτου, δεδομένη η συμμετοχή στη διανομή της σπουδαίας μας ηθοποιού, Δέσποινας Μπεμπεδέλη, στον ρόλο της Εκάβης.
Οι υπόλοιπες συμμετοχές θα οριστικοποιηθούν εντός των προσεχών μηνών, μέσα από τη διαδικασία ακροάσεων που θα γίνουν στην Κύπρο και το εξωτερικό.
Πρωταγωνιστούν οι διχοτομημένες πόλεις…
Παράλληλα, όπως ανέφερε ο κ. Τερζόπουλος, έως τις αρχές του ερχόμενου έτους, θα διοργανωθεί στην Πάφο ένα 7ήμερο εργαστήρι για νέους ηθοποιούς (επτά πεντάωρα εργαστήρια), στο πλαίσιο της προετοιμασίας της παραγωγής.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της παραγωγής είναι το γεγονός ότι οι ηθοποιοί θα προέρχονται από διχοτομημένες πόλεις, όπως η Λευκωσία, τα Ιεροσόλυμα και το Μόσταρ, ενώ στην πλειοψηφία τους θα είναι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Θα είναι ένας Κροάτης και ένας μουσουλμάνος από το Μόσταρ, ένας Παλαιστίνιος και ένας Ισραηλινός από την Ιερουσαλήμ, ενώ οι υπόλοιποι θα είναι Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, και ένας Έλληνας, είπε ο κ. Τερζόπουλος, σημειώνοντας πως η κεντρική ιδέα του πρότζεκτ ήταν να φέρει κοντά, για να συνεργαστούν, οργανισμούς και συντελεστές από μοιρασμένες πόλεις.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί, κατά πάσαν πιθανότητα, στον χώρο του Αρχαίου Ωδείου Πάφου, ενώ εξετάζεται σοβαρά η προοπτική να περιοδεύσει και σε άλλες πόλεις και εκτός Κύπρου.
Εγκατάσταση από τον Γ. Κουνέλλη στην Πράσινη Γραμμή
Ο σκηνοθέτης αναφέρθηκε ιδιαίτερα στη συμμετοχή του Γιάννη Κουνέλλη, χαρακτηρίζοντάς τη μεγάλης σημασίας, ενώ μετέφερε την επιθυμία του διεθνούς φήμης εικαστικού για μια εικαστική παρέμβαση στην Πράσινη Γραμμή, πραγματικό και συμβολικό χώρο της διαίρεσης της Κύπρου. Η εγκατάσταση, που θα τοποθετηθεί με αφορμή την παράσταση, θα περιλαμβάνεται σ’ ένα δρώμενο με τη Δ. Μπεμπεδέλη να ερμηνεύει έναν μονόλογο από τις Τρωάδες και τον ίδιο τον σκηνοθέτη να τραγουδάει ποντιακά τραγούδια.
Επισήμανε, παράλληλα, ότι πρόθεση των συντελεστών είναι η συγκεκριμένη πρόταση, να μην αποτελέσει, απλώς, μια παράσταση, αλλά ένα σύνθετο καλλιτεχνικό και πολιτισμικό διάβημα, που θα λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα. «Μια πρόταση που θα έχει παρεμβατική λειτουργία», οικουμενικοποιώντας το θέμα της διχοτόμησης και της διαίρεσης των ανθρώπων.
Αναφερόμενος ειδικότερα στο θέμα της παράστασης, τόνισε ότι παντού σήμερα, μέσα και γύρω μας, στο πλαίσιο μιας αχαλίνωτης παγκοσμιοποίησης -η οποία ενώνει την οικονομία και το κεφάλαιο, αλλά χωρίζει τους λαούς και τους ανθρώπους-, βλέπουμε να ανορθώνονται τείχη, «τείχη υλικά, τείχη ψυχολογικά, τείχη πνευματικά». Απέναντι σ’ αυτήν τη συνθήκη, υπογράμμισε, «οφείλουμε να επιχειρήσουμε να ενώσουμε πράγματα, να δημιουργήσουμε καταστάσεις συνύπαρξης. Γιατί η παγκοσμιοποίηση σκοτώνει τη μνήμη, σκοτώνει τους λαούς και τις παραδόσεις».
Επιστροφή στα μεγάλα κείμενα
Και για να το πετύχουμε αυτό, υπέδειξε, είναι αναγκαίο να επιστρέψουμε πίσω στα μεγάλα κείμενα και στις μεγάλες παραδόσεις. «Είναι απαραίτητο, σ’ αυτή την εποχή του ασθμαίνοντος μεταμοντερνισμού, που αργοπεθαίνει, να επιστρέψουμε στα μεγάλα κείμενα, στη μεγάλη τέχνη, προσεγγίζοντάς τα με δύναμη δημιουργική» και όχι διάθεση μιας κακέκτυπης απομίμησης. Αλλά, για να γίνει κατορθωτό να ερμηνεύσουμε τα μεγάλα κείμενα, τόνισε, χρειάζονται γερά θεμέλια, παιδεία και τεχνική, γιατί σ’ αυτά συναντάς τον θεό και πρέπει να παλέψεις μαζί του, να του μιλήσεις. Και τότε πώς θα του μιλήσεις;». Ως εκ τούτου, σημείωσε, καθήκον των δημιουργών και των πνευματικών ανθρώπων, είναι, απέναντι στη διάλυση, να αντιτάξουν τη δημιουργία, και όχι τον αισθητισμό της καταστροφής, που κυριαρχεί στις μέρες μας.
«Μίκρυνε η κλίμακα του ανθρώπου και η κλίμακα της τέχνης, γίναμε όλοι homo teleopticus. Υπάρχει ένα τείχος ανάμεσα στους ανθρώπους σήμερα και είναι γυάλινο, είναι το κινητό και το τάμπλετ, έτσι διαμεσοποιείται το νέο Άουσβιτς που είναι η τεχνολογία», επισήμανε.
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στο πρόβλημα της Κύπρου, τονίζοντας πως, «για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε πραγματικά, θα πρέπει να γίνει μια ζύμωση βαθύτερη, που θα αφορά τη γλώσσα, την κουλτούρα, την ιδιοσυγκρασία του άλλου. Όταν ενωθεί η Κύπρος, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τον διάλογο… Όπως ακριβώς, ο θεός Διόνυσος διαμελίζεται, και ύστερα ανασυντίθεται».
