“Αυτό το έργο το διάβασα όταν ήμουν στην εφηβεία και ήταν σαν ένας μαγικός καινούργιος κόσμος να εμφανίστηκε μπροστά μου”, λέει η ηθοποιός Μαρία Πανουργιά για το έργο του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα»
το οποίο ανεβαίνει σε δική της σκηνοθεσία στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Μιλάει επίσης για ένα “έργο – μύθο, που περιέχει τόσους διαφορετικούς τρόπους και θέματα, γι’ αυτό και είναι κλασικό, παραμένοντας διαχρονικό”.
Το έργο γράφτηκε ανάμεσα στη δεκαετία του ’30 και του ’40, εκδόθηκε τη δεκαετία του ’60 και διαπραγματεύεται από τη θνητότητα, την ανελευθερία, τη λογοκρισία, τον έρωτα και τον θάνατο, έως τη μεταφυσική, τον θεό, το κακό και το καλό.
“Πήρα τις τρεις βασικές ιστορίες που διατρέχουν το βιβλίο”, εξηγεί η κ. Πανουργιά. ” Η μία είναι ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα, μια ερωτική ιστορία μεταξύ του Μαιτρ που είναι συγγραφέας και της Μαργαρίτας, ακολουθεί η ιστορία ‘Πόντιος Πιλάτος και Χριστός’ και στο τέλος ‘Ο Διάβολος και η συντροφιά του’, όπου ο διάβολος είναι κάτι σαν το δεξί χέρι του Θεού στη Γη. Έρχεται δηλαδή για να ταράξει τα πράγματα αλλά και να βάλει και μια τάξη κατά κάποιον τρόπο. Οι τρεις αυτές ιστορίες αποτελούν τον άξονα της παράστασης, μαζί με υλικό από πρόβες μεταξύ των ηθοποιών και κάποια θραύσματα από άλλα κείμενα”, προσθέτει.
Για τον τρόπο που επιλέγει να αφηγηθεί σκηνικά την ιστορία, αναφέρει πως “το βιβλίο διαθέτει χιούμορ και ο Μπουλγκάκοφ περνά με μεγάλη άνεση από την σάτιρα, το δράμα, το μυθιστόρημα, το μελό, την επιστημονική φαντασία. Η μία ιστορία μπλέκεται μέσα στην άλλη, κάτι που γίνεται προσπάθεια να περάσει και στη σκηνή”.
Η παράσταση ανεβαίνει έως 24 Απριλίου σε δραματουργική επεξεργασία Τάσου Κουκουτά, Μαρίας Πανουργιά και Θεοδώρας Καπράλου, σκηνικά Πουλχερίας Τζόβα, κοστούμια Ιωάννας Τσάμη, μουσική Blaine L. Reininger, κίνηση Ζωής Χατζηαντωνίου, φωτισμούς Γιάννη Δρακουλαράκου και πρωταγωνιστές τούς Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, Ηρώ Μπέζου, Blaine L. Reininger, Γιάννη Κλίνη, Θεανώ Μεταξά, Κύνθια Βουκουβαλίδου, Σοφία Ιωάννου, Δομινίκη Μητροπούλου και Γιάννη Παπαδόπουλο.
Μάνια Ζούση
Πηγή: Αυγή
