Η θεατρική performance «Κρατήρες», που παρουσιάζεται από τους Κατερίνα Αναστασίου (Nerisisty) & Χρήστο Καπενή 6 και 7 Οκτωβρίου στο Εθνικό Ωδείο της οδού Μάγερ, στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Το μικρό Παρίσι των Αθηνών, ερευνά το κενό που βιώνουν οι άνθρωποι όταν χάνουν τα πάντα και την προσπάθεια τους να το γεμίσουν δημιουργώντας ένα κέλυφος σε κάποιο νέο τόπο.
Εξερευνώντας την έννοια του σπιτιού – κτίσματος, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, οι δύο περφόρμερς “χτίζονται και γκρεμίζονται” στην προσπάθειά τους να αναπληρώσουν το κενό ενός κρατήρα.
Ψάχνουν τρόπους να βολευτούν και να υπάρξουν μακριά από το σπίτι τους, δημιουργώντας ένα νέο “μέσα”.
Το μέσα ορίζεται από το έξω και το έξω από το μέσα. Ένα σώμα βρίσκεται μέσα σε ένα σπίτι, το οποίο σπίτι ορίζει το έξω με τους τοίχους του. Το εξωτερικό περίβλημα δημιουργεί τον κρατήρα.
Το πρότζεκτ είναι βασισμένο στην ιστορία μιας γυναίκας που έζησε την προσφυγιά
το 1922 στη Σμύρνη και χρειάστηκε να χτίσει το σπίτι της με τα ίδια της τα χέρια, σε
διαφορετικούς τόπους επτά φορές.
Ξεχωριστά μέρη της παράστασης αποτελούν το ηχοτοπίο και η βίντεο εγκατάσταση
που δημιουργήθηκαν ως πρωτότυπες συνθέσεις.
Η βίντεο εγκατάσταση είναι για μια απεικόνιση της έννοιας του εσωτερικού – εξωτερικού αλλά και της μετακίνησης από τόπο σε τόπο που παρατηρείται όχι μόνο στον άνθρωπο αλλά και στα ζώα. Τα μεταναστευτικά πουλιά ψάχνουν τον ασφαλέστερο προορισμό για να γλιτώσουν από τα αρπακτικά και να βρουν περισσότερα καταφύγια.
Πηγή έμπνευσης της παράστασης υπήρξε η μελέτη της αρχιτεκτονικής των προσφυγικών κτιρίων της Αθήνας, που δυστυχώς έχουν εγκαταλειφθεί και παρατηρείται μια αδιαφορία σχετικά με την ιστορία τους.
Το Εθνικό Ωδείο και ιδιαιτέρως το αίθριο, επιλέχθηκε για την παράσταση διότι λειτουργεί ως ένας “κρατήρας πολιτισμών” του αστικού τοπίου.
Εξερευνώντας την έννοια του σπιτιού – κτίσματος, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, οι δύο περφόρμερς “χτίζονται και γκρεμίζονται” στην προσπάθειά τους να αναπληρώσουν το κενό ενός κρατήρα.
Ψάχνουν τρόπους να βολευτούν και να υπάρξουν μακριά από το σπίτι τους, δημιουργώντας ένα νέο “μέσα”.
Το μέσα ορίζεται από το έξω και το έξω από το μέσα. Ένα σώμα βρίσκεται μέσα σε ένα σπίτι, το οποίο σπίτι ορίζει το έξω με τους τοίχους του. Το εξωτερικό περίβλημα δημιουργεί τον κρατήρα.
Το πρότζεκτ είναι βασισμένο στην ιστορία μιας γυναίκας που έζησε την προσφυγιά
το 1922 στη Σμύρνη και χρειάστηκε να χτίσει το σπίτι της με τα ίδια της τα χέρια, σε
διαφορετικούς τόπους επτά φορές.
Ξεχωριστά μέρη της παράστασης αποτελούν το ηχοτοπίο και η βίντεο εγκατάσταση
που δημιουργήθηκαν ως πρωτότυπες συνθέσεις.
Η βίντεο εγκατάσταση είναι για μια απεικόνιση της έννοιας του εσωτερικού – εξωτερικού αλλά και της μετακίνησης από τόπο σε τόπο που παρατηρείται όχι μόνο στον άνθρωπο αλλά και στα ζώα. Τα μεταναστευτικά πουλιά ψάχνουν τον ασφαλέστερο προορισμό για να γλιτώσουν από τα αρπακτικά και να βρουν περισσότερα καταφύγια.
Πηγή έμπνευσης της παράστασης υπήρξε η μελέτη της αρχιτεκτονικής των προσφυγικών κτιρίων της Αθήνας, που δυστυχώς έχουν εγκαταλειφθεί και παρατηρείται μια αδιαφορία σχετικά με την ιστορία τους.
Το Εθνικό Ωδείο και ιδιαιτέρως το αίθριο, επιλέχθηκε για την παράσταση διότι λειτουργεί ως ένας “κρατήρας πολιτισμών” του αστικού τοπίου.
Συντελεστές παράστασης:
Σύλληψη, σκηνοθεσία, κείμενο, σκηνική–ηχητική εγκατάσταση, βίντεο
προβολή, ερμηνεία : Κατερίνα Αναστασίου (Nerisisty) & Χρήστος Καπενής
Φωτογραφίες: Κατερίνα Δρούκα
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Εθνικό Ωδείο
Μαγερ 18
(Πλατεία Βάθης), Αθήνα
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ
Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2022
Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2022
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ
20.30
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
60′
Η παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του φεστιβάλ Το μικρό Παρίσι των Αθηνών
