Θέατρο

Ειρήνη Δράκου: Αυτή είναι η «Φάμπρικα Ουτοπίας»

Irini 027[1]

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών «Χαίρε Άνδρος» ανακοίνωσε η ομάδα «Φάμπρικα Ουτοπίας» και με αυτή την αφορμή η Ειρήνη Δράκου αναλύει στο Artplay.gr τι είναι η Φάμπρικα Ουτοπίας.

Η Φάμπρικα Ουτοπίας βασίστηκε σε μια ανάγκη για συνέχεια της δουλειάς που κάνουμε τα καλοκαίρια σε απομονωμένα νησιά του Αιγαίου και σε μη αστικούς πληθυσμούς γενικότερα με την Ομαδα ΑΣΙΠΚΑ, δουλεύοντας κοντά στη φύση και εντάσσοντας στη δουλειά μας την τοπική κοινωνία που μας φιλοξενεί κάθε φορά, προσφέροντας στο τέλος πάντα μια παράσταση. Οι εμπειρίες αυτές ήταν για μένα πλούσιες και πολύ συγκινητικές.

Ειρήνη Δράκου 1

Η βασική ανάγκη δηλαδή, ήταν η ανάγκη ενός σύγχρονου ανεξάρτητου μπουλουκιού που θα ταξιδεύει, θα ερευνά και θα βιώνει τη δημιουργική πολυτέλεια. Έτσι προέκυψε η ιδέα της Φάμπρικας Ουτοπίας ως ένα καλλιτεχνικό καραβάνι που θα ταξιδεύει με στόχο την έρευνα πάνω στην καθημερινότητα, τη σύγχρονη ζωή κάθε τόπου, αλλά και τη μελέτη διαφορετικών πολιτισμών, παραδόσεων, προφορικής κουλτούρας ή ιστορικού ντοκουμέντου, με σταθερό ερευνητικό ενδιαφέρον πάντα τη διερεύνηση αφηγηματικών τρόπων.

Αυτό κατά τη γνώμη μου μπορεί να συμβεί μόνο έξω από δομές που θέλουν την Τέχνη ως άλλο ένα καταναλωτικό αγαθό. Εκεί το θέατρο αποδεικνύεται συνήθως εμπειρία ασύγκριτα πιο βαθειά και πολύ πιο σημαντική σε επίπεδο προσφοράς

Νιώθω ότι η περιπλάνηση και το ταξίδι είναι το καλύτερο σχολείο για τον καλλιτέχνη και η τέχνη του βρίσκει τεράστια αξία εκεί που τη χρειάζονται περισσότερο και εκεί ίσως που ακόμη υπάρχει για μας ακόμη ανεξάντλητος πλούτος. Στο δρόμο.

Η ιδέα που μ έχει στοιχειώσει τον τελευταίο χρόνο είναι αυτή που καταδικάζει το όνειρο και το μέλλον ως ρομαντική αφέλεια, ότι κλείνουν πια αυτοί οι δρόμοι προς τις μεγάλες πεδιάδες της φυγής, ότι εκεί όπου υπήρχε απλά μια λογιστική προσέγγιση της ζωής τώρα υπάρχει αγριότητα, κυνισμός και τυφλός θυμός απέναντι σε ό, τι από πάντα είχε έναν άλλον τρόπο ύπαρξης.

Την ίδια στιγμή δημιουργούνται δίκτυα, συνεργασίες, ενώνουν τις δυνάμεις τους άνθρωποι, που ο …πολιτισμός που καταρρέει τους έβλεπε το λιγότερο καχύποπτα. Αναδύονται αξίες όπως η αλληλεγγύη, η ανιδιοτελής προσφορά, η ουσιαστική συνάντηση. Δίπλα στο ζόφο του «ο θάνατος σου η ζωή μου» συναντιόνται φωτεινά μυαλά ή γίνονται μικρές εκρήξεις, μεγαλύτερες και πιο ουσιαστικές από τις μεγάλες επαναστάσεις και τα μεγάλα λόγια.

Αυτά τα μικρά πράγματα είναι για μένα πλέον τεράστια πηγή έμπνευσης και νιώθω ότι οι δημιουργικές συναντήσεις και η Τέχνη είναι ο μόνος δρόμος πλέον προς την Ουτοπία.

Ειρηνη Δρακου 2

Η Φάμπρικα Ουτοπίας είναι μια δυναμική διαδικασία που εξελίσσεται μέσα από δημιουργικές συναντήσεις σε μια Καλλιτεχνική Κινητή Κολεκτίβα. Φέτος το καλοκαίρι ξεκινάει στην Άνδρο ως μια εργασία πάνω στην Ουτοπία και προσκαλούνται καλλιτέχνες και η τοπική κοινωνία να συμμετέχουν σ αυτό το πείραμα μαζί μας.

Θα λειτουργήσει ως Κατασκήνωση Παραστατικών τεχνών που θα φιλοξενηθεί στο Κτήμα του Ευάγγελου Παπαδάκη στο Νημπορειό Χώρας. Η κατασκήνωση αυτή περιλαμβάνει σεμινάρια θεάτρου, χορού, φωνής, μουσικής, κινηματογράφου (σεναρίου) Τα σεμινάρια αυτά βασίζονται στη δωρεάν συμμετοχή των καλλιτεχνών οι διδάσκοντες δεν αμείβονται και όλη η κατασκήνωση θα βασιστεί στην αρχή της αλληλεγγύης και της ανταποδοτικότητας.

Από την κατασκήνωση αυτή θα προκύψει ένα Φεστιβάλ με θέμαΧαίρε Άνδρος”, τίτλος από το ομώνυμο ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου, κατεξοχήν υμνητή της Ουτοπίας.

Για το λόγο αυτό έχει χαρτογραφηθεί ολόκληρο το νησί με στόχο να γίνουν διάφορες καλλιτεχνικές δράσεις στη λογική της site specific Τέχνης, όπως φωτογραφικές εκθέσεις, συναυλίες, Προβολές Ταινιών, Ντοκιμαντέρ και videoart. Έχουν προγραμματιστεί ήδη καλλιτεχνικές δράσεις και τρεις Ημερίδες στο ΚΠΕ Κορθίου. Το Φεστιβάλ είναι υπό την αιγίδα του δήμου Άνδρου.

Το όνομα της Φάμπρικας Ουτοπίας το εμπνεύστηκα από το ένα ζωντανό μνημείο που καταρρέει μέσα στο φυσικό παράδεισο που το περιβάλλει, στη Βόρεια Άνδρο. Πρόκειται για το παλιό εργοστάσιο ζυμαρικών, τη Φάμπρικα του Εμπειρίκου. Εκεί ονειρευόμαστε να συναντηθούμε όλοι καλλιτέχνες της Φάμπρικας σε μια παράσταση πάνω σε ποίηση του Εμπειρίκου και κυρίως στο έργο του Οκτάνα στο οποίο ο Ποιητής μιλάει για την Ουτοπία.