Υπόκλιση και τιμή στην δασκάλα της Μίρκα Γεμεντζάκη, η «Φεύγουσα Κόρη» της Ρηνιώς Κυριαζή, προίκα δική της και δώρο στον θεατή που θα την αξιωθεί, θα θυμηθεί και πάλι απόψε και κάθε Πέμπτη βράδυ στον “Φούρνο” της οδού Μαυρομιχάλη,
την ξεχασμένη γλώσσα, μέσα από τα παραμύθια, τα μοιρολόγια και τα νανουρίσματα ώσπου να συναντήσει τον Παπαδιαμάντη.
Η Μίρκα Γεμεντζάκη γράφει για την «Φεύγουσα Κόρη» στο πρόγραμμα του 2005: «Η Φεύγουσα κόρη, το υπέροχο αυτό αρχαϊκό γλυπτό της Ελευσίνας, η Περσεφόνη που προσπαθεί να ξεφύγει από τον Άδη, η ελπίδα για το ξαναγύρισμά της, η ελπίδα της Ανάστασης και το ασύγκριτο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Μια ψυχή, ενώνουν διαχρονικά το μεγαλείο της ανθρώπινης έκφρασης σε δύο διαφορετικές τέχνες.
Η ελληνική λέξη έκφραση διαφοροποιείται από την αγγλική και γαλλική λέξη expression, τη γερμανική aussdruck ή τη σκανδιναβική uttruck στο δεύτερο συνθετικό της. Ενώ το εκ διατηρείται σε όλες αυτές τις γλώσσες, η ελληνική φράση γίνεται πίεση. Η φράση στο λόγο δηλώνει ένα σύνολο λέξεων που δημιουργούν ένα πλήρες νόημα, η μουσική φράση έχει κι αυτή ένα πλήρες ηχητικό νόημα, η χορευτική αντίστοιχα ένα κινητικό. Μέσα από το συγκεκριμένο νόημα της φράσης ο ηθοποιός αδειάζει από τις δικές του σκέψεις καταργώντας το εγώ του και έτσι χύνεται μέσα του το κείμενο, το οποίο είναι ικανό να του δώσει αυτόματα τη δυνατότητα να μεταμορφωθεί, να γίνει ερμηνευτής που κατεβαίνει σαν τον Ερμή στον Άδη και ξαναγυρίζει.
Στην προσπάθεια αυτή, αφαιρώντας όλα τα βοηθήματα, αφήνουμε τον ηθοποιό, μια καρέκλα και λίγο φως να δημιουργήσουν τη μαγική ατμόσφαιρα του Παπαδιαμάντη”.
