Γεννημένη στην Πολωνία από Έλληνα πατέρα και Πολωνή μητέρα, πρωταγωνίστρια στο “KassandER” που σκηνοθέτησε στο Ινστιτούτο Γκροτόφσκι η Ιώ Βουλγαράκη και παρουσιάζεται στο Θέατρο Τ της Θεσσαλονίκης 10 και 11 Μαρτίου, η Αλεξάνδρα Καζάζου γράφει στο artplay.gr για την
Πολωνία, το Ινστιτούτο Γκροτόφσκι και την Κασσάνδρα, ένα θέμα “όλο ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΛΑΥΡΑ!”, όπως λέει.
«Γεννήθηκα στο Βρότσλαβ από Έλληνα πάτερα και Πολωνέζα μητέρα και παππούδες αντάρτες που μετά τον εμφύλιο εκπατρίστηκαν. Το 1987 γυρίσαμε στην Ελλάδα μα πάντα με έλκυε η ιδέα του να γυρίσω να γνωρίσω την δεύτερη πατρίδα μου. Μετά τις σπουδές μου στο τμήμα θεάτρου του ΑΠΘ και με κάποιες δουλειές στην Πειραματική Σκηνή και κάποιες στην Αθηνά ,αποφάσισα να φύγω για την Πολωνία καθώς ένοιωσα πως η θεατρική παράδοση και εκπαίδευση εκεί, είχαν να μου προσφέρουν πολλά από αυτά που δεν μπορούσα να βρω στην Ελλάδα. Έτσι και πήγα. Τέλειωσα το MA in acting στο Song of the Goat theater στο Βρότσλαβ και τότε με πήραν στο Studio Matejka ,στο Ινστιτούτο Γκροτόφσκι ,για έρευνα και περαιτέρω δουλειά πάνω στο σωματικό θέατρο. Επίσης δίδασκα ελληνική τραγωδία στο Τμήμα Φιλολογικών Σπουδών του Βρότσλαβ. Δουλεύω από το 2009 στο Γκροτόφσκι και ενώ τώρα ,μετά την παράσταση της Κασσάνδρας ,κατεβαίνω στην Ελλάδα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ,ο δεσμός με αυτή την πόλη είναι ισχυρός. Πρόκειται για ένα Ινστιτούτο που δίνει κατ αρχάς την ελευθερία της δουλειάς ,της δημιουργίας και της συνάντησης με τους εν ζωή θρύλους. Μπάρμπα, Μπρουκ, καθώς και ένας τόπος που η δουλειά του καλλιτέχνη είναι ιερή και εκτιμάται με το παραπάνω!
Μόνο μεγάλα ευχαριστώ μπορώ να πω ,ειδικά στον διευθυντή του τον Jarek Fret, που επί χρόνια μου μαθαίνει και με βοηθά να μην ξεχνώ, εκτός από την επίπονη και υπέροχη διαδρομή δουλειάς στο χώρο, επίσης τον Σεβασμό και την Πίστη στους Νέους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν θέατρο .Φυσικά με πολλές θυσίες.
Η Ιώ ,είναι αγαπημένη φίλη, φίλη καρδιακή ,που γνωριστήκαμε το 2004 στη θερινή ακαδημία του εθνικού θεάτρου και από τότε είμαστε συνοδοιπόροι, ειδικά την περίοδο που η ίδια ήταν στη Μόσχα και εγώ στη Πολωνία. Μέχρι που ήρθε η στιγμή να συναντηθούμε ξανά με την «Κασσάνδρα». Και να που είμαστε εδώ στο Βρότσλαβ έναν χειμώνα μιλώντας για ένα θέμα όλο ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΛΑΥΡΑ!
Τι να πρωτογράψω για αυτή την υπέροχη συνάντηση με το KassandER ;
Με ένα πολύ δυνατό κείμενο ,βαθειά ποιητικό και ταυτόχρονα θαρραλέο ,με μία Σκηνοθέτιδα σαν την Ιώ πού δίνει έμπνευση και δύναμη και μέθοδο και αγάπη στον ηθοποιό και το Αναπάντεχο, με έναν Απόλλωνα σαν τον Przemek Blaszcyk ηθοποιό του Ινστιτούτου Γκροτόφσκι , που η πειθαρχεία και η συγκέντρωση και η λαχτάρα για δουλειά και το καινούργιο είναι από τα βασικά στοιχεία του, με έναν μεταφραστή σαν τον φιλόσοφο Ηλία Βράζα που βρήκε την καρδιά και την ψυχή του κειμένου ,με έναν φωτιστή σαν τον Karol Jarek (φωτογράφο του Ινστιτούτου)που ζωγραφίζει την πορεία αυτής της αδύνατης ένωσης Κασσάνδρας και Απόλλωνα και με την Μαγδαληνή Αυγερινού να υπογράφει το γεμάτο έκπληξή σκηνικό-κουστούμι.
Όσο για τον Ρόλο της Κασσάνδρας ,αυτό που μπορώ με ειλικρίνεια να ξεστομίσω είναι πως στιγμές – στιγμές με τρομάζει και στιγμές – στιγμές με κάνει να βλέπω με δέος και αγάπη την Τόλμη της να ποθεί, να δίνεται και να υμνεί το Εδώ και Τώρα.
Κι όπως λέει και ο Δημητριάδης.”Αυτό είναι το τέρμα. Αρχή για Αρχή”
Αλεξάνδρα Καζάζου
