Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν

«Οι ηγεμόνες δε θα μπορούσαν να επιβιώσουν αν κρατούσαν το λόγο τους»

Για τα παιχνίδια εξουσίας στη Λουκρητία Βοργία, την γενναιοδωρία, μεγαλοψυχία, ψύχραιμη και αισιόδοξη φωνή του σκηνοθέτη Νικίτα Μιλιβόγεβιτς και για κείμενο που μοιάζει να μελετά την τωρινή εποχή που καλείται η γενιά της να ζήσει, η ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη Ειρήνη Φαναριώτη

γράφει στο artplay.gr
«Λουκρητία Βοργία. Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς. Για εμένα είναι κάτι παραπάνω από ένας τίτλος και ένα όνομα, όπως άλλωστε είναι και οι μέρες που ζούμε. Το έργο του Ουγκώ μιλά για τα παιχνίδια της εξουσίας σε μια εποχή όπου αυτά που έχουν πληγεί πάνω και πέρα από όλα είναι οι κοινωνικές αξίες και οι ψυχές των ανθρώπων. Μελετώντας το κείμενο είναι σα να μελετώ την εποχή μου. Την εποχή που καλείται η γενιά μου να ζήσει.
Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς. Ένας άνθρωπος που έρχεται από τη Σερβία, που έζησε τον πόλεμο όταν αυτός ήταν στην ηλικία μου. Το να είμαι δίπλα του σήμερα είναι μόνο δώρο για μένα. Με διδάσκει πάνω απ’ όλα την τέχνη της γενναιοδωρίας, της μεγαλοψυχίας. Η ψύχραιμη φωνή, η αισιόδοξη. Η ήρεμη δύναμη.
Όταν ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα, ο Νικίτα έλειπε στη Σερβία για μία υποχρέωση που είχε εκεί και σε μένα είχε αναθέσει να δουλέψω με τους ηθοποιούς κάποιες παρατηρήσεις που είχε κάνει. Τα μέσα δικτύωσης είχαν ήδη ξεκινήσει την ανθρωποφαγία κι εγώ έπρεπε να επιστρέψω στην πρόβα. Όλοι ήμασταν αναστατωμένοι, ανασφαλείς μπροστά σε ένα αβέβαιο μέλλον, μπροστά στο άγνωστο. Όμως ανεβήκαμε στη σκηνή, βάλαμε μουσική, τρέξαμε, παίξαμε, πειράξαμε ο ένας τον άλλο, γελάσαμε κι εκεί μπροστά στα ξαναμμένα πρόσωπα των φίλων μου, τα κατακόκκινα από ένταση, σα να άκουσα ένα κράκ μέσα στο στήθος μου. Εκεί ήταν, την έβλεπα ζωντανή, με σάρκα και οστά, την ελπίδα. Και τότε μου ήρθε στο νου αυτή η φράση από την αγαπημένη μου παράσταση του χειμώνα, Αβελάρδος και Ελοίζα, “όλα στην ώρα τους γίνονται, μα και τόσο λάθος.” Σήμερα, συνεχίζουμε να είμαστε στην ίδια αίθουσα, απλήρωτοι και χαμογελαστοί.
“Οι όρκοι είναι για το λαό. Και οι δύο γνωρίζουμε πόσο αξίζει ο λόγος που δίνεται σήμερα. Οι ηγεμόνες δε θα μπορούσαν να επιβιώσουν αν κρατούσαν το λόγο τους. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα.” Λουκρητία Βοργία, 1833

Ειρήνη Φαναριώτη