Βαθιάς ευαισθησίας, εσωτερικότητας, αφοσίωσης και σκηνικής ευφυΐας ηθοποιός, απόλυτα αυθεντικός, γοητευτικός και τολμηρός καλλιτέχνης, με πίστη και πάθος για την σκηνή, γνώση και καλλιέργεια, ο Φαίδων Καστρής, είναι ένας ακραία ευγενής άνθρωπος
με φυσική κομψότητα, προσωπικό στυλ και αίσθηση του χιούμορ, εξαιρετικά γενναιόδωρος προς όλους και κυρίως προς νέους συναδέλφους του.
Τον συναντήσαμε με αφορμή την παράσταση « Οφσάιντ Εκτός Παιδιάς » του Sergi Belbel, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου στο Από Μηχανής Θέατρο κάθε Δευτέρα και Τρίτη και ενθουσιασμένος μας μίλησε για το πόσο «πολύ ωραίο έργο είναι, γραμμένο για την κρίση στην Ισπανία του 2009, όπου ο ηλικιωμένος Ζουζέπ που υποδύεται, παλεύει για να ζήσει με αξιοπρέπεια». Χαρούμενος και περήφανος όπως μας είπε για την συμμετοχή του, την σκηνική του συνάντηση με την Αννα Κουτσαφτίκη και τον θαυμασμό του για τον νέο σκηνοθέτη Κων/νο Μάρκελλο που “έχει επενδύσει στην σκληρή επίπονη αποδοτική δουλειά και όχι σε επιφανειακούς εντυπωσιασμούς, οργανωτικός και μεθοδικός”.
«Βασικός δάσκαλος για μένα στο θέατρο είναι η σκηνική ευφυΐα που ξεκινάς να αποκτάς από την πρώτη κιόλας μέρα στην σχολή. Μεγαλώνεις, ταξιδεύεις, συναντάς ανθρώπους, με την έννοια ότι μπορείς να δεις τον στοχασμό τους, να καταλάβεις την αγωνία να βρουν αυτό που θέλουν, την αγωνία του τι σημαίνει η αλήθεια. Η αλήθεια είναι ποιητική, δεν είναι περιγραφική, είναι σκληρή, τρυφερή, έχει όλα τα χαρακτηριστικά και του ζωικού μέρους και της πνευματικής διαδρομής.
Έγινα ηθοποιός με απόλυτο στόχο. Είχα βγει ήδη στο θέατρο ενώ σπούδαζα θεολογία και πριν πάω στη Σχολή του Εθνικού. Όταν συνειδητοποίησα τι σημαίνει για μένα και τι θέλω να κάνω μέσα σε αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο έμπαινα να διερευνήσω, να ψάξω τον εαυτό μου και να συναντήσω τους άλλους.
Τους οποίους συνάντησα. Και με αρκετά σκληρό τρόπο, γιατί συνειδητοποίησα στην πορεία ότι έπρεπε να πολεμήσω τα όρια που μου έθετε θεατροκοινωνικά η φυσιογνωμία μου. Αυτό έκανε τους ανθρώπους του χώρου που συναντούσα για να συνεργαστώ να με τοποθετούν σε κατηγορίες που ήταν πολύ μακριά από αυτά που ήθελα.
Έπρεπε πάντα να βρίσκω έναν τρόπο να αντέχω, να είμαι ο εαυτός μου μέσα σε αυτό και ταυτόχρονα να προσπαθώ να διαλέγω τη στιγμή που θα με βοηθήσει να πάω πιο κοντά σε αυτό που ήθελα να κάνω.
Έφυγα από το Φάντασμα της Όπερας για να πάω στον Χορό Αρχαίας Τραγωδίας, την στιγμή που ήμουν ήδη ανερχόμενος. Επέλεξα να γυρίσω πίσω, να ξεκινήσω από την αρχή. Γιατί ήθελα να δουν οι άλλοι έναν ηθοποιό που δεν έβλεπαν και έπρεπε να βρω τα εργαλεία και τους τρόπους αυτό να έρθει στην επιφάνεια . Να είμαι συνεπής σε σχέση με αυτό που κουβαλάω εσωτερικά. Εκεί συνάντησα τους άλλους. Τη στιγμή που είπα ότι θυσιάζω τους εύκολους τρόπους. Αυτό που προσπάθησα να πετάξω από πάνω μου ήταν η ταμπέλα. Πάνω ακριβώς στην επιτυχία της Μαρί Πιέρ και όταν μου προτάθηκε η Μπλανς, εγώ έπαιξα πριν στον Πάστορα και στην Φλαντρώ. Γιατί θέλω να κρατήσω αυτό που νιώθω , είμαι ηθοποιός. Στην πραγματικότητα μπορώ να δώσω χώρο να αναπτυχθεί μια προσωπικότητα μέσα σε μια συγκεκριμένη συνθήκη.
Φαίνεται τύχη αλλά είναι το αποτέλεσμα πολύ σκληρής δουλειάς, αφοσίωσης, πάθους, αντοχής, ακόμα και όταν νιώσεις ότι σε σπρώχνουν και σε ποδοπατούν.
Το « Οφσάιντ Εκτός Παιδιάς » αφηγείται κατεστραμμένες ζωές ανθρώπων που δεν έχουν καταφέρει να ζήσουν γιατί κανένας δεν τους έδωσε χώρο ύπαρξης. Τώρα έρχονται ξανά να περιφράξουν τον κόσμο μας, να τον περιθωριοποιήσουν να τον ενοχοποιήσουν. Είναι μια μεγάλη ελευθερία να ξέρεις τη δύναμή σου. Αυτό είναι που με κάνει να αντέχω. Τώρα είναι μια καλή εποχή κι ας είναι η πιο φτωχή και η πιο σκληρή. Είμαι εδώ και ονειρεύομαι και όταν δεν μου δοθούν οι ευκαιρίες θα τις δημιουργήσω, ακόμα και αν είναι να βγω σε ένα πατάρι»
Μάνια Ζούση
