Ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης μιλά με αφορμή την παρουσίαση της έκδοσης του έργου του “Stroheim – un film muet”, από το “Σαιξπηρικόν” της Θεσσαλονίκης, το οποίο ανεβαίνει στο Από Μηχανής Θέατρο από τους Άκι Βλουτή, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και Αγλαία Παπά
σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
“Αφετηρία του έργου υπήρξε η περίφημη, μεγάλη, σπουδαία, αγέραστη ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ “Η Λεωφόρος της Δύσεως”, διάσημη λεωφόρος του Χόλυγουντ λόγω των διασημοτήτων που μένουν εκεί. Η ταινία είναι εγκατεστημένη στη καρδιά του Χόλυγουντ και στην ιδιωτικότητα των σταρ, αφηγούμενη την ιστορία της Νόρμα Ντέσμοντ, μιας ξεχασμένης ντίβας του βωβού σινεμά που μετά 20 χρόνια από την απόσυρση και την αγνόησή της από την βιομηχανία του θεάματος, επανέρχεται στον ομιλούντα κινηματογράφο.
Στο τέλος της ζωής της ερωτεύεται έναν σχεδόν άνεργο σεναριογράφο τον οποίο και σκοτώνει από έρωτα, ζήλια και απόγνωση και όταν καταφθάνουν τα τηλεοπτικά συνεργεία της εποχής, μαζί με την αστυνομία, φαντασιώνει μέσα στην τρέλα της ότι βρίσκεται στο πλατό.
Ο πρώην σύζυγός της και υπηρέτης της Στροχάιμ, στέκεται δίπλα στην κάμερα και παίζοντας τον σκηνοθέτη δίνει οδηγίες, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να της κάνει ένα αποχαιρετιστήριο δώρο. Η ταινία τελειώνει με τον φακό να την πλησιάζει και την εικόνα της να φλουτάρει υποδυόμενη την Σαλώμη με ένα πρόσωπο και ένα βλέμμα που υπερβαίνει το πραγματικό.
Αυτό το υλικό προηγείται του έργου που έγραψα.
Το δικό μου ξεκινάει με την κατάληξη του Στροχάιμ σε κάποιο χωριό της Γαλλίας όπου ζει με τη σύζυγό που τον φροντίζει, λίγο πριν το τέλος της ζωής του από καρκίνο των οστών. Εκεί είναι που έρχεται να τον επισκεφθεί η Νόρμα Ντέσμοντ , η περίφημη σταρ, ηρωίδα και ρόλος της ταινίας “Στη Λεωφόρο της Δύσεως”. Και όπως λέει έρχεται την τελευταία μέρα της ζωής του για να του ανταποδώσει την ευγνωμοσύνη της για όσα έκανε για αυτήν στην διάρκεια της αφάνειάς της. Το έργο τελειώνει με αυτό το δώρο. Η Νόρμα όταν επισκέπτεται τον Στροχάιμ είναι ήδη νεκρή . Αυτό είναι και το θέμα του έργου, έναν ετοιμοθάνατο που τον επισκέπτεται μια νεκρή. Αλλά το κίνητρο είναι το θέμα της προσφοράς και κατ επέκταση πώς η προσφορά ανθρώπου προς άνθρωπο έχει φτάσει να είναι μόνο θέμα θανάτου, καθώς το σχίσμα, η ρωγμή, η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων έχει φτάσει να είναι σχεδόν αγεφύρωτη. Στο έργο ενυπάρχουν φυσικά και θέματα όπως η τέχνη, ο έρωτας, το πάθος, ο θάνατος, η ασθένεια, το τέλος και φυσικά η αλήθεια και το ψεύδος, το θέατρο και το σινεμά που διαχειρίζονται διαφορετικά την πραγματικότητα».
